Cześć wszystkim 💓
Uwaga – wpis długi, ale niezwykle ważny!
Dziś, po długim czasie, pojawia się I’m your dream, by the way. Nawiasem mówiąc, jestem bardzo zadowolona z tej części. Mam nadzieję, że wszystkim się spodoba, bo – jak zresztą widać – trochę mi to zajęło 😂
Mam jednak pewną… skargę? Prośbę? Bardziej prośbę. Mianowicie: wasza aktywność w stosunku do moich prac. Nikomu niczego nie zarzucam, broń Boże. Po prostu chciałabym zwrócić na pewną rzecz uwagę.
Jest nas tutaj nieco ponad 940. Bardzo, bardzo dziękuję za każdą obserwację. Ale jak ta licząca prawie tysiąc liczba ma się do rzeczywistego czytania i serduszek? No właśnie…
Pytam szczerze i liczę na szczere odpowiedzi. Piszcie śmiało, nikt was tu za nic nie ukaże. Pytanie brzmi: ile osób jest tu dla MNIE, a ile dla Shawna?
Wszystko kiedyś się kończy. Co będzie, gdy skończy się IYDBTW? Ile osób zostanie tu dla mnie, dla innych opowiadań?
Staram się robić, co mogę, by były ciekawe, przyjemne w czytaniu i – najprościej w świecie – interesowały was. A jak wygląda „popularność” tych opowiadań? 8 serduszek na najnowszą część, wstawioną bodajże trzy dni temu.
Proszę – naprawdę proszę – powiedzcie mi, co robię nie tak? Dlaczego nie chcecie czytać opowiadań, w które naprawdę wkładam dużo pracy i serca? Może ja czegoś nie dostrzegam, może coś jest z nimi nie tak; proszę, powiedzcie mi to.
Wiem, pisałam już to wiele razy. Ale wciąż niczym to nie skutkuje. 8 serduszek na 940 osób? Nie wymagam jakiejś kosmicznej sumy, przecież ja tylko zachęcam i zapraszam…
Tak więc, pod tą częścią IYDBTW musi być w najbliższym czasie nie mniej niż przynajmniej te 50 serduszek. To jest ledwo ponad 5% z was. 5%! O to samo prosiłabym, jeśli chodzi o resztę opowiadań, ale to raczej mało możliwe… Jeżeli liczba serduszek nie wyniesie tyle nawet pod Shawnem… Zacznę poważnie się zastanawiać, jaki jest sens mojego pisania tu.
Naprawdę się staram, bo kocham pisać i chciałabym, żeby każdy z osobna mógł tu znaleźć coś ciekawego. Ale – powiedzcie mi – co mam zrobić z pozostałymi opowiadaniami, które, mimo moich próśb i szczerych chęci, nie chcą być czytane…?
Nie mam do was pretensji. Jest… jest mi po prostu naprawdę smutno.
Wiem, wpis jest długi, ale zróbcie to dla mnie. Po prostu dla mnie, bo ja staram się robić wiele dla was. Piszę, staram się utrzymywać z wami kontakt, zawsze służę pomocą. Jeżeli jest coś, co sprawia, że moje opowiadania po prostu nie są dobre… Proszę, powiedzcie mi to.
Z całego serca liczę na wasze odpowiedzi. Jeżeli ich nie będzie… Cóż, tylko utwierdzę się w przekonaniu, że to ze mną jest coś nie tak. Że powinnam zacząć zastanawiać się nad… końcem? Bo piszę, staram się, a w efekcie „popularność” opowiadania sprawia, że prawie chce mi się płakać. I dlatego, że nie znam odpowiedzi na pytania, czemu tak mało osób w ogóle chce czytać to wszystko. A moje liczne prośby nie mają żadnych rezultatów.
Podsumowując, dziękuję za przeczytanie wszystkiego. Zapraszam do nowej części IYDBTW, jednocześnie do odpowiedzi na wpis.
Naprawdę kocham i dziękuję za wszystko… ❤️ – Gryfonka2004

Szybkie pytanie!
Wolicie dwie krótsze części czy jedną dłuższą?
Pozdrawiam 💗 – Gryfonka2004