~ ała ~

To trochę takie egzystencjalne ała, ale dosłowne wsm też, bo miałam w czwartek szczepionkę i totalnie mnie rozłożyło. Właśnie po raz pierwszy od *liczy* 34 godzin wylazłam z łóżka i skutek tego jest taki, że teraz dla odmiany leżę na dywanie. Anyway.

Czasem jakoś tak się dzieje, że wszystkie złe rzeczy nagle się magicznie skumulują. Mam na to żYglówkowy przykład – takie drobne, regatowe żYglówki, omegi or sth, mozna przechylić mniej więcej tak, że czubkiem masztu będą dotykały wody. Serio. Miecz się wynurza i stajesz na nim jedną nogą, żeby balansować, a łódka idzie – a konkretnie to zapierdziela – praktycznie obrócona o 90 stopni. To takie położenie, że wystarczyłoby położyć szpilkę na czubku masztu i leżycie, bo równowaga się przeciągnie.

Jeżeli ktoś łapie metaforę – no właśnie tak to mniej więcej było. A szpilką stał się fakt, że komputer po prostu odmówił mi posłuszeństwa (trojańskie uruchamiacze j*****utkiego bitlockera, chrzań się, Gates) i prace z całych dwóch lat, które miałam oddać do zaliczenia… no, poszły się wiecie co.

Dwa tygodnie na nadrobienie dwóch lat, fajnie, yey. Trochę mnie to przerosło, krótko mówiąc, zwłaszcza, że sytuację w domu mam jaką mam, plus moja babcia jest chora, bo zachowuje się jak idiotka… ugh, pewnie nie powinnam tego pisać w internecie, ale kobieta, która ma 70 lat i problemy z sercem naprawdę nie powinna tykać papierosów i alkoholu. She's broken, ja wiem, wiem nawet po części dlaczego tak wyszło, ale wkvrwia mnie niesamowicie to, że ona po prostu zaprzepaszcza całą pracę lekarzy swoją własną głupotą, zupełnie jakby czekała na jakiś udar czy coś. Nieważne zresztą. Dalej – Palestyna. Wiecie, wojny nie są fajne, ale dopóki dzieją się na drugim końcu świata i totalnie cię nie dotyczą, to jakoś tak przelatują ci koło nosa i niezupełnie się nimi przejmujesz. A kiedy wydarzy sie coś, co w pewien sposób dotyka cię osobiście – bo wiesz, że w sheikh jarrah mieszkają ludzie, których znasz, pamiętasz ich twarze, imiona i kurva nie możesz z tym nic zrobić, nie wiesz co się dzieje i zastanawiasz się, czy przypadkiem to nie oni byli w tym meczecie albo w tamtym szpitalu, i jakoś tak… trochę nie wytrzymujesz.

Nie będę was dalej męczyć resztą tej listy, bo sama też szczerze mówiąc nie chcę o większości z tych rzeczy myśleć, ale… tak to właśnie wygląda, kiedy "wszystko się poj3bie".

W każdym razie, chyba trochę wzięłam się w garść – a przynajmniej zamknęłam sprawę ze szkołą i jakoś mi (odrobinę) lepiej. No, może nie licząc chwilowej niedyspozycji wszystkich możliwych stawów i mięśni, ale to przejdzie.

Plus jest taki, że kiedy umierałam wczoraj wzięłam się za dawno przegrany zakład (Chińczycy mi tego nie wybaczą). Prawdopodobnie będę tego żałować, ale na razie podoba mi się bycie potworem. Nawet zostawię tu linka, bo i tak jest tu ktoś, kto to zauważy i zapewne straci o mnie resztki dobrego zdania. https://www.wattpad.com/1024138560-pasithea-1-wiele-kluczy-wracaj%C4%85c-granic%C4%99

A tak zupełnie poważnie – jak tylko będę mogła stanąć na nogi, to wracam do życia. Tak sądzę.

A.