Niech to!
Niemal zapomniałam! Po trzech dniach! Cała ja… Ale jeszcze zdążę, lepiej późno niż wcale. Więc obowiązkowo pozdrawiam @Anunum i jedziemy z tym koksem.
✴🔹✴
Quiz o hejcie na dziś – https://samequizy.pl/czy-uwazasz-te-zachowania-za-usprawiedliwione/
✴🔹✴
A dziś będzie o sztuce wymyślania tytułów wg. Marisanny, przy czym postaram się udowodnić, że wiedza ze szkoły potrafi się przydać.
Ale przede wszystkim, w tej dziedzinie każdą zasadę można złamać, ale lepiej być tego świadomym. Tytuł powinien być nie za długi i łatwy do zapamiętania, ale to nie znaczy, że Olga Tokarczuk popełniła błąd, wymyślając „Księgi Jakubowe albo Wielka podróż przez siedem granic, pięć języków i trzy duże religie, nie licząc tych małych”. Tu autorka świadomie wykorzystała tytuł barokowy. To tak na start.
Okej, więc jaki powinien być tytuł? Zwykle nie za trudny, przykuwający uwagę, jednocześnie prosty i oryginalny, warto, aby zaskakiwał i budził pytania, na które czytelnik zechce odpowiedzieć, sięgając po dzieło. Jak to osiągnąć?
Przydadzą się środki stylistyczne, ale i więcej wiedzy z polaka.
Najpierw to, czego nie robić – nie popadajmy w sztampę i banał. Od dawna w bibliotece mój wzrok prześlizgiwał się po młodzieżowym fantasy zatytułowanym „Czarodzieje”. Nawet nie sprawdziłam opisu z tyłu – ciężko uwierzyć, by za takim tytułem kryło się coś oryginalnego. Warto unikać słów typowych dla gatunku – miłość i serce przy romansie, magia, zaklęcie czy kraina przy fantasy, zbrodnia lub morderstwo przy kryminale. Może się to wydawać trudne, lecz otwiera wiele możliwości i w ten sposób można się wyróżnić – a dziś to niezmiernie przydatne.
Co więc wymyślić?
Pierwsza przydatna rzecz – aliteracja, czyli zestawienie wyrazów zaczynających się na tą samą głoskę lub ich zbitkę. Np. „Rozważna i romantyczna” (ang. Sense and Sensibility). Albo moje skromne „Światła światów”. Takie zbitki po prostu przyjemnie brzmią, ale też zwracają uwagę i wpadają w ucho.
Wiele tytułów to też podanie dwóch rzeczy, często pomiędzy mamy „i”. Tak jak w powyższym przykładzie „Rozważnej i romantycznej”, ale też w „Wojnie i pokoju” lub „Nocach i dniach” A w tych przykładach mamy też wykorzystanie kontrastu. Też są proste. Kontrast wykorzystał reż George R. R. Martin – jego największe dzieło to w końcu „Pieśń Lodu i Ognia”.
Ciekawą sztuczką jest też opuszczenie – weźmy „Przeminęło z wiatrem”. Autorka pominęła fragment zdania, nie wiemy, co przeminęło. Mamy zagadkę, do której rozwiązania trzeba się książką zainteresować. No i przyznajcie sami, czy „Południowy styl życia, co przeminął z wiatrem” nie brzmi o wiele gorzej? W dodatku to tylko jedna z możliwych interpretacji – przeminęło też choćby dawne życie Scarlett.
Można jeszcze wykorzystać parafrazę, czyli przerobić znane powiedzenie, frazę, czy inny tytuł. Szczególnie sprawdza się przy powieściach humorystycznych, na przykład „Piąty elefant” lub „Miłość ci wszystko wypaczy”.
Okej, a teraz będzie o związkach frazeologicznych.
W węższym znaczeniu to połączenia wyrazów, w których zatraca się ich pierwotny sens, w szerszym – połączenie dwóch wyrazów o zauważalnym stopniu łączliwości. Dlatego w porządnym słowniku frazeologicznym dowiemy się, jak dany wyraz łączy się poprawnie z innymi, nawet jeśli ich znaczenie nie będzie zmieniane.
Pamiętacie wyrażenie, frazę i zwrot? Jeśli nie, to możecie sobie przypomnieć w jednym z moich quizów. Możecie poćwiczyć po tym krótkim przypomnieniu.
Wyrażenie – chyba najczęstsze rozwiązanie. Tu nie znajdziemy czasownika, będzie mniej dynamicznie. Zwykle mamy opis jakiegoś przedmiotu, często jest to coś, wokół czego kręci się akcja, lub określenie bohatera. Np. „Królewski Zwiadowca”. Odruchowo zostanie odebrany jako mniej dynamiczny, więc lepiej nie przesadzać z długością tego typu tytułu, może być to za to dobry wybór do spokojniejszej historii. Ciekawie będzie, jak damy zwrot, bez rzeczownika, np. „Strasznie głośno, niesamowicie blisko”. Znów pominięcie.
Zwrot – tu czasownik może zmienić formę, a na resztę to nie wpłynie. Znów podam za przykład „Przeminęło z wiatrem”. Nic innego nie mogę wymyślić, pomoże ktoś?
Fraza – tu będziemy mieć pełne zdanie lub równoważnik, są to na przykład przysłowia. W tytułach to np. „Tam, gdzie śpiewają drzewa” lub „O czym szumią wierzby”. To będzie raczej dłuższy tytuł, ale zdynamizuje go obecność czasownika, który jest w dodatku elementem dość oryginalnym w tytule.
Warto wymyślić związek nieoczywisty, połączyć wyrazy, których zwykle nie zastaniemy obok siebie. To w ogóle też przydatne przy pisaniu.
Co wtedy dostaniemy?
Po pierwsze, rzeczy absurdalne. „Nieznośną lekkość bytu”, albo „Rzeź bezkręgowców”. Często ten absurd wyjaśni się w trakcie czytania. Dalej, metafory. „Cień wiatru” lub „Opium w rosole”. Albo tytuł historii, którą pisze obecnie jedna znana mi osoba „Pułapka na świat”, pomysł mój. Znaczy, podejrzewam, że to będzie metafora… Na pewno takie tytuły, w których wydaje się, że jest coś nie tak, zaciekawią potencjalnego czytelnika. No bo jak lekkość ma być nieznośna, można urządzić rzeź bezkręgowcom, jaki wiatr ma cień, albo jak chwyta się świat w pułapkę?
Dalej, jednym słowem. Cóż, to musi być słowo, które zawrze w sobie wiele. Na przykład „Heban” albo „Nigdziebądź”. W tym drugim mamy nazwę własną, ale wykorzystującą znane nam słowa, więc brzmiącą jednocześnie intrygująco i swojsko – przydatna sztuczka. Ewentualnie moi „Wyśnieni” – tu mamy trochę podobnie, nimi można wyśnić grupę ludzi, ale czy na pewno o to chodzi, co to za grupa ludzi, i dlaczego są istotni?
Jeszcze serie, czyli X i A, potem X i B, póki autorowi nie wyczerpie się inwencja. Takimi tytułami mamy ładne połączenie między tomami serii, ale osobiście nie przepadam za nimi. Są takie… Banalne. Choć radzą sobie, czego przykładem jest choćby Harry Potter. Osobiście o wiele bardziej podoba mi się patent z trylogii „Atramentowe serce”, „Atramentowa krew”, „Atramentowa śmierć”, czyli wykorzystanie jako łącznika słowa, które wchodzi w związki z coraz to innymi, albo oddzielenie tytułu serii od tytułów tomów.
Na koniec podkreślam – tytuł przede wszystkim musi wiązać się z treścią. Ten tekst nie wyczerpuje tematu, można wykorzystać jeszcze wiele środków stylistycznych i innych sztuczek, liznęłam tylko temat zaskakiwania odbiorcy i tworzenia tytułów, które zachęcają do zadawania pytań. A nawet jeśli idealny do książki tytuł nie wydaje się idealnym tytułem w ogóle, to może być i tak najlepszy.
A jakie są wasze ulubione tytuły książek, opowiadań, filmów lub seriali? Może zapoznamy się z jeszcze jakimiś ciekawymi przykładami? Ja wielu z moich ulubieńców wykorzystałam w tym tekście, podam jeszcze kilka z moich miniaturek i okładek, z których jestem dumna: „Między nami niebo”, „Giniemy wśród świateł”, „Smak morskiej wody”, „Odlećmy ponad czasem”, „Tam, gdzie spotkamy nasz los”, „Nie widać młodych gwiazd” i „Odlecieć z tego świata”.
Tą okładkę dałam tylko dlatego, że pierwsza mi się nawinęła.

Lojalnie ostrzegam – przez najbliższe kilka dni codziennie będę dawała wpis o nowym quizie w ramach akcji przeciw hejtowi. Potem wrócę do dawnego trybu odzywania się co kilka quizów, więc nie bójcie się, że nagle przestawiłam się na tryb „Nieustanne spamienie”. Aby nie było monotonnie, obok polecania quizów będę także pisała na inne tematy. Jakieś polecajki, ciekawostki, to będzie taki wpisowy tydzień, co wy na to?
✴✴✴
Quiz o hejcie na dziś – https://samequizy.pl/jak-reagujemy-na-hejt-jako-osoby-postronne/ Czyli krótki tekst o reakcjach na hejt dzieła @Siula. Opublikowała też jednocześnie dwa inne quizy, które również polecam.
✴✴✴
A teraz coś z innej beczki, czyli moje niedawne odkrycie – jak sprawdzić wasze miejsce w rankingu, jeśli jesteście poniżej 500 miejsca: https://samequizy.pl/instrukcja-na-sprawdzenie-rankingu-powyzej-500-miesjca-jesli-ktos-jeszcze-nie-widzial/ To dzieło @.Nieistotna. Dziś zaczęłam przeglądać jej quizy, i głupio mi, że wzięłam się za to tak późno. Jeśli lubicie „Akademię Setrionne”, to może was zaciekawić „Stars Academy” – https://samequizy.pl/stars-academy-0-nowy-rok/ Zabawiłam się w odszukiwanie odniesień do mojego dzieła, i rany, moja pisanina się podoba, nawet inspiruje, szkoda, że nie widzicie, jak uśmiecham się do ekranu… Ale nie bójcie się kiepskiej kopii, w opowiadaniu jest multum oryginalności. I chyba klimaty bardziej science-fiction, jak wydaje mi się po pierwszych częściach.
A co do rankingu, jestem na 839 miejscu. Pierwszy tysiąc, nieźle! Fajnie było zajrzeć w takie zakamarki naszej strony, i zobaczyć, jak rozmywa się magiczna granica 500 miejsca. Tylko ani mi się ważcie przejmować tym, że spadliście z pierwszego tysiąca do drugiego lub coś w tym stylu! Miejsce w rankingu powinno być tylko ciekawostką, czasem nagrodą, ale na pewno nie powodem do smutku, przynajmniej moim zdaniem. I jak sądzicie, czy numerek przy każdym koncie pomógłby, czy tylko pogorszył sytuację? A może cały ranking to zło? Na pewno przekłamuje, skoro wielu wysokie miejsce zdobyło dzięki dopraszaniu się o obserwacje i metodzie „sub za sub”. Do tego wiele zależy od quizów na głównej, a to niemal czysta loteria i koło, które samo się nakręca, zostawiając pechowców w tyle. Tak więc, nie wiem jak wy, ale ja bardziej cenię jedną osobę, której naprawdę podobają się moje dzieła, niż setkę, która tylko kliknęła magiczny znaczek. I mamy ładną klamrę *mrug mrug*.
I na razie znikam, pozostawię was więc z ładnym obrazkiem z unsplasha. Muszę go w końcu dać do jakiejś okładki.
A, i pozdrawiam @Anunum