Szczęśliwego Nowego Roku!!! 🥳

Nauczycielom zabrakło prądu w szkole i nie mam lekcji. Mówię wam, ten stan euforii jest magiczny, hah.

Cześć wszystkim!

Jak tam świąteczne przygotowania? Czujecie już tą magię świąt? Ja szczerze mówiąc to nie. Póki co w moim pokoju wciąż panuje bardzo skomplikowany porządek, choinka jest nieubrana, a dom nieprzyozdobiony. Plus jeszcze ta dołująca myśl, że Wigilia nie będzie taka jak zawsze. Jako jednak osoba niezaprzeczalnie głupia, wciąż mam nadzieję, że to wszystko będzie w miarę normalnie.

A teraz sprawa, o której bez wątpienia należało już dawno was poinformować, bo w pewien sposób jest ona związana z tym kontem i z moimi pracami, a zatem w waszym interesie jest, żebym jak najszybciej znormalniała. Po przeczytaniu „Dumy i uprzedzenia” (Boże, jaka cudowna książka) już całkowicie zakochałam się w dziewiętnastym wieku i w panu Darcy’m. Może i jestem zdrowo walnięta, ale naprawdę zrobiłabym wszystko, byleby tylko przenieśc się w tamte czasy. Boli mnie, że pojęcie miłości zmieniło się w tak stosunkowo krótkim czasie. Boli mnie, że współczesne romanse kręcą się tylko wokół cielesności i to ją utożsamiają z miłością. Boli mnie, że przez tyle lat umarł szacunek i podziw do kobiet, boli mnie, że nie ma już gentelmenów. To wszystko mnie tak cholernie boli, że moja wiara w miłość w czasach współczesnych umarła. Serio. Teraz nawet nie wiem jak pisać coś z odrobiną romantyczności. Czuję tak ogromną pustkę, że już nawet nie chce mi się płakać. Żadne racjonalne argumenty nie przemawiają mi do rozsądku. Proszę, pomóżcie mi jakoś, bo ja i to konto długo nie pociągniemy. No chyba że zacznę robić quizy, w które totalnie nie umiem.
Nieważne. Nie musi przecież być ok, żeby wszyscy myśleli, że tak jest.

Tak więc chwilowo nie ma co liczyć na coś nowego na tym profilu. Poza tym jestem prawie pewna, że na święta i ferie zostanie zabrany mi telefon. Pisania postaram się nie zaniedbać, choć za niektóre prace nie potrafię się po prostu wziąć. Może udałoby mi się po feriach zrobić mini maratonik.

Trzymajcie się.

Mikołajkowa zabawa się już skończyła, ale z miłym zaskoczeniem zauważyłam, że wasze prezenty wciąż mam we wpisach. Kochani, słowa które mi napisaliście były przemiłe, a na mojej twarzy wywołały ogromny uśmiech. Nigdy wcześniej nie dostałam tylu słodkich komplementów i życzeń. Żałuję tylko, że nikt się nie podpisał, bo bardzo, bardzo chciałabym podziękować każdemu z was z osobna. Jesteście wyjątkowymi, cudownymi osobami, które sprawiły mi tak ogromną radość, na jaką zdecydowanie nie zasługuje.

Po bardzo długich przemyśleniach (5 minut — nie więcej) zdecydowałam… a właściwie to nie, jeszcze nie zdecydowałam. W mojej głowie pojawił się pomysł na pewną historię. Stare domy są inspirujące, hah. Szczerze mówiąc, nie mieszkam w wybitnie starym domu, ale już sam wygląd piwnicy przyprawia mnie o dreszcze. Muszę tylko bardziej poznać historię tego budynku, który kiedyś budynkiem mieszkalnym bynajmniej nie był i zacznę pracę nad opowiadaniem. Plan na prolog w zasadzie już mam, więc pasuje tylko usiąść i pisać. Bynajmniej jednak jestem człowiekiem leniwym i nie chce mi się tworzyć postaci. Czy ktoś byłby zainteresowany, gdybym zrobiła z tego serię z obserwatorami? Postaci nie wezmę wiele – trzy, cztery, może pięć. Co o tym sądzicie?