Teraz czekam. To był mój ostatni skok, narazie. Wypatruję mojego pięknego konia i wyczekuje dnia, w którym po raz kolejny oderwiemy się od ziemi.
Rivete
Obok mnie latał… Motyl. Czyżby przyleciał mnie pocieszyć? Ale nawet on był czarno – biały… Żałuję, żałuję, że taka byłam! Ale teraz już za późno, jestem jak ten czarno – biały motyl…
Dla nowych obserwatorów, ale i dla starszych, którzy może nie do końca mnie znają, a chcieliby zgłębić tajemnice mojego jakże fascynującego życia:D Poznajcie lepiej Rivcie!
Zrobiło się chłodno, zwykła szara bluza, w dodatku oversizowa nie zdawała egzaminu. Ona nadchodzi… Wielka, potężna. – Zieleń zamieni się w czerwień, a strumień spłynie szkarłatem.
Czasem życie miota nami na wszelkie możliwe strony świata (i nie tylko). Choć nikt tego nie chce, to nasza dotychczasowa rutyna może zmienić się o 180 stopni, niewiadomo kiedy, gdzie i co.
Specjał z okazji 1200 obserwacji, za które bardzo dziękuję!
Ręka zaczęła mi się trząść, a przed oczami migały mi zamazane obrazy, których nie dało się odczytać. Potrząsnęłam głową, by rozmyć dziwne wizje i wypuściłam strzałę…
Nie chcę, by lustro odbijało mnie, chcę widzieć pustkę, pustkę. Zostać sama, zniknąć. – Tak…Chcę zniknąć.
Mówi się, że czas leczy rany. Prawda jest jednak inna, czas pomaga przyzwyczaić się do zadanych wcześniej ran.
Jestem wśród gwiazd. Nie… jestem gwiazdą, ale na ziemi.
..Klanie Gwiazdy pomóż mi! – właśnie w tym momencie zrozumiałam, że nadzieja też umiera…
Najważniejsze, że Zemsta Cieni została dokonana…
,,Zapamiętasz mnie na zawsze, jako Dark Blood…”
Rivete