Zgadnijcie, kto w ramach odstresowania się przed jutrzejszą szkołą oglądał koncert Green Day?
I to jaki! 3 godzinny, Wembley!
To było najlepsze, co w życiu widziałam (jakość może nie była idealna, ale najgorzej też nie było ;))
Fakt, myślałam, że zagrają jeszcze, np. Homecoming czy American Eulogy (no i koncert był z 2010, więc późniejszych piosenek też brakowało), ale When it's time i kilka innych mile mnie zaskoczyły
I te King for a day, wszyscy tacy szczęśliwi…
Teraz się będę przez miesiąc tym jarać :D

I ten… Kiedy uda mi się na żywo? Być tam, gdzie oni, oddychać tym samym powietrzem, co oni, śpiewać to samo i w tym samym czasie, co oni i po prostu płakać ze szczęścia (o ile wcześniej nie zemdleję…)
Obiecałam sobie, że choćbym miała czekać całe życie, to będę czekać, bo może akurat tego ostatniego dnia się uda?

I nadszedł dzień, kiedy znowu cały czas gapię się w ich żony i nie mogę przestać. Jakiś czas temu widziałam długiego posta hejtującego Adrienne… Ta babka, co to pisała… Ja ją wcześniej naprawdę szanowałam, raz o 3 nad ranem uratowała mi życie, gdy jako pierwsza wstawiła nowy filmik z nimi… A teraz, kolejna zazdrosna o Billiego, nienawidzę takich ludzi. Żadna z rzeczy, która była opisana w tym poście nie jest prawdą, to zwykła zazdrość.
Powiem więcej. Chłopaki z Green Day nauczyli mnie wielu rzeczy, ale był jeden minus. Przez pewien czas okropnie żałowałam, że nie urodziłam się jako chłopak. To właśnie Adrienne pokazała mi, że bycie kobietą ma wiele plusów. No i tak na marginesie, to Adrienne była pierwszą kobietą, przez którą zaczęłam wątpić w moje bycie hetero xD

Okej, po ataku fangirlu oraz ględzenia, życzę wczesnego dobranoc. I przeżyjcie jutro w szkole♡

Siema!
Wpis w celu narzekania, nic więcej…
Więc tak, wróciłam do szkoły… Ładniej mówiąc szlag mnie trafia, mimo, że nic bardzo złego się nie działo. Pomijając, że odchodzi jedna z moich ulubionych nauczycielek i dawna bff mnie ignoruje jeszcze bardziej niż zwykle (dziś przegięła, ale staram się mieć ją gdzieś)
Dodatkowo, od zawsze byłam tą najwyższą (dopiero w chyba 5 klasie taki jeden wysoki doszedł), a tu dziś jedna z niższych się czuję, a przy tym chłopaku to już w ogóle, chyba do ramion mu jestem xD znaczy wszyscy mieli wyższe buty, a ja trampki, ale jednak
Gdyby nie to, że przez całe 8 lekcji myślałam o chłopakach z Green Day, to nie wiem co bym zrobiła, ale byłoby ze mną słabo
+klasowa artystka zobaczyła jak rysuję Billiego i jej się spodobało (jakim cudem nie zauważyłam jak podchodzi to nie wiem, zdarza się)

Oczywiście zaraz po szkole rodzice wymyślili, że jedziemy na testy na przeciwciała, zgadnijcie, kto zapomniał na tych testach powiedzieć, że jest leworęczny i że woli jak jej coś robią w prawą (wiem, że to nic, ale zdarza mi się nieźle panikować, jak dziś)

Dobra, żeby tu tak smutno nie było to się pochwalę, że tata wreszcie jakieś zakupy robił i wreszcie zamówił płytę The Clash, siedzę i czekam aż dojdzie

I korzystając z okazji, że wreszcie jestem w domu, jako tako lekcje odrobiłam (po rozwaleniu całego domu w poszukiwaniu zeszytu z fizyki) i mam spokój to słucham Ramones, Joey miałby dziś urodzinki i walić moje humorki, urodziny to urodziny xD

Co tam u Was słychać? Mam nadzieję, że chociaż trochę lepiej niż u mnie ;)