You’re ok, Dallas #7

Koniec pierwszej lekcji. Nie rozmawiałam z Nash'em od tego pocałunku. Sama nie wiem dlaczego to zrobiłam.

To był impuls. Byłam mega wkurzona na Cameron'a i chciałam się jakoś odegrać. Myślę, że mi się udało.

Kiedy usłyszałam dzwonek wyszłam z klasy. Poczułam szarpnięcie za nadgarstek więc odwróciłam się. 

-Musimy pogada...

-Przyjaciele tak?

Usłyszałam warknięcie , które przerwało wypowiedź Nash'a. Odwróciłam się i zobaczyłam Dallasa z tym jego idiotą,

zwanym przyjacielem.

-Co Ciebie to obchodzi hm?

Tym razem to ja warknęłam kładąc rękę na plecach mojego 'chłopaka'.

Nash stał jak stał z zirytowanym wyrazem twarzy. 

-Wczoraj mówiłaś że to tylko przyjaciel a dziś...

-A dziś chłopak.

Wtrąciłam mu się w zdanie. Wciągnął gwałtowniej powietrze i na jego twarzy widać było wyraźną wściekłość.

-Okej, ja nie w...

Uszczypnęłam go lekko w skórę na plecach i chłopak zamilkł oplatając mnie ręką w talii prowadził pod salę biologiczną.

**

-Chłopak?!

Krzyknął chłopak kiedy przekroczyliśmy prób mojego domu.

-Nie możesz poudawać?

Zapytałam ze znudzonym wyrazem twarzy.

-Przecież..Yhh po co?

-No pomyśl, wiesz wszystko o naszej relacji z Cameronem! Wiesz, że się całujemy. A potem widzę go z tą dziwką!

Chłopak zaśmiał się.

-Jesteś zazdrosna.- Prychnęłam zakładając ręce na piersi - Jesteś, nie udawaj. Znam Cię.

-No i co z tego.

Mruknęłam złośliwie.

-Pomogę Ci bo jesteś moją przyjaciółką. Ale następnym razem kiedy chcesz mnie całować to daj znać ok?

Zapytał śmiejąc się.

-Dobrze, postaram się.

Zaśmiałam się razem z nim.

-Mam dla Ciebie dobrą wiadomość która poprawi Ci humor.

Powiedział wyciągając sok z lodówki.

-Jaką?

-Nie całujesz tak źle jak myślałem.

Zaczął się śmiać, a zaraz po tym uciekać z kuchni. Zaczęłam biec za nim rzucając w niego winogronem.

-Ty mały głupi cwelu!

Krzyknęłam gdy zamknął się w łazience.

**

-Mamo czy Nash może zostać na noc?

-A co z Cameronem?

Spojrzałam na nią z zirytowaniem.

-A co ma być?

-No myślałam, że wy...

-Nie, on jest z Lily..a ja z Nashem.

-Jesteś z Nashem?!

Krzyknęła moja mama.

-Nie..to znaczy. Wkurzyłam się na Camerona i udajemy..

Powiedziałam trochę skruszonym tonem. Bo to zabrzmiało dziwniej niż w mojej głowię.

-Och dzieci i te wasze pomysły.

Westchnęła.

-To może?!

-Jasne!

Wstałam z krzesła i pobiegłam do pokoju. Ku mojemu zdziwieniu Nash leżał w moim łóżku bawiąc się telefonem.

-A co ty w moim łóżku robisz?

Spojrzał na mnie znad telefonu i znów wrócił do przeglądania stron.

-Leże, chyba jestem twoim chłopakiem. To normalne.

Posłał mi bezczelny uśmiech.

-Idiota. Za bardzo się wczuwasz wiesz?

Powiedziałam kładąc się koło niego.

-Oj tam.

Powiedział i odłożył telefon. Podparłam się na łokciach i patrzyłam jak to robił. Nie miał koszulki a jego idealny 

sześciopak od razu rzucił mi się w oczy. Jeszcze wyrzeźbiona litera V. Nie wiedziałam że mój przyjaciel jest taki..wow.

Przygryzłam wargę gdy chłopak odwrócił się do mnie. Przysunął się delikatnie kładąc rękę na mój policzek. Patrzyłam

w jego karmelowe oczy i uwierzcie że nie pragnęłam nigdy czegoś tak bardzo jak teraz żeby wreszcie poczuć jego usta na 

swoich. Patrzył na mnie jakby prosił o pozwolenie na pocałunek, więc sama połączyłam nasze wargi. Przymknęłam powieki

kiedy zaczął oddawać pocałunki. Opuściłam się do pozycji leżącej a on zawisł nade mną. Zaczął pogłębiając pocałunek 

przygryzając delikatnie moją wargę. Jego ręka przeniosła się na moją talię a moje ręce znalazły się w jego gęstych

włosach. Odsunął się ode mnie kiedy poczułam brak powietrza i natychmiast zaczął całować moją szyję.

Westchnęłam gdy czułam że robi mi malinkę. Sapnęłam po raz kolejny kiedy chuchnął delikatnie w swoje 'dzieło'.

Po czym pocałował mnie w policzek i położył się obok.

-Dobranoc Alex.

-Dobranoc.

Powiedziałam i odwróciłam się do niego plecami.

** P.O.C CAMERON **

Sobie wymyśliła.Więc teraz jest z tym cymbałem. Chyba nie pokazałem jej zbyt jasno, że jest moja.

Miała być ze mną. Wszystko było okej, a ona tu wyskakuje z chłopakiem. Jest nie poważna.

Dzwoniłem do niej wczoraj z tysiąc razy, ale nie odbierała, więc zadzwoniłem do jej mamy.

Podobno Nash u niej nocuję. No czy ona kurwa nie rozumie że podoba mi się.

Kopnąłem nogą w kanapę. 

-Co ty odwalasz?

Usłyszałem głos Sary. A no..zapomniałem że siedziała na tej kanapie.

-Nic.

Warknąłem.

-Co się znów stało?

Westchnęła.

-Nie interesuj się smarkulo. - Usiadłem na kanapie - Alex znalazła sobie chłopaka.

Powiedziałem zakrywając twarz rękami.

-Myślałam, że jesteście razem.

-Też tak myślałem.

Powiedziałem opierając się na kanapie.

-Ona Ci się podoba.

Stwierdziła.

-No właśnie o to chodzi że wiem.

Powiedziałem może trochę zgryźliwie.

-To czemu jej tego nie powiesz?

-To nie jest takie łatwe okej?

-No dobra.

Powiedziała.

** P.O.V ALEX **

Nie wiem jak i czemu ale zaczynają mi się podobać te pocałunki z Nash'em. Według tych filmów które tak często

oglądam wychodzi an to że albo on mi się podoba albo zakochałam się w nim. Ale to nie możliwe bo jesteśmy przyjaciółmi,

a całujemy się dopiero jeden dzień. Dziś jest sobota. ( Magia czasu była XD ).

Wstałam z łóżka widząc że Nash jeszcze śpi. Nie wiedziałam czy go obudzić czy nie. Ubrałam się w czarne ściągane

na kostkach dresy i białą bluzę a Adidasa. Zeszłam po cichu do kuchni. W sumie nwm czemu ponieważ rodziców nie ma.

Jak zwykle praca. Nie wiem co zrobić na śniadanie. Jajecznica? Nie lubię. Zrobię jakieś kanapki, tylko co ja mam w 

tej lodówce. No pełna. Ale wybrałam tylko nutelle. Wyjęłam chleb z chlebaka i zrobiłam kanapki z nutellą i kakao.

Wszystko postawiłam na stół  i podreptałam na górę. 

-Tak..Mhm..Zostałem na noc u Alex..Dobrze mamo..no pa..

Weszłam do pokoju. Nie spał już, no jasne że nie spał bo kto by rozmawiał przez telefon. Głupia ja.

-Zrobiłam śniadanie.

Powiedziałam i oparłam się o ścianę. Był już ubrany a łóżko było pościelone.

-Dzięki, to co..Idziemy jeść?

Spytał całując mnie w policzek.

-Mhm, chodźmy.

Powiedziałam i zeszliśmy. 

Podczas jedzenia nikt się nie odezwał. Dopiero gdy usiedliśmy w salonie Nash zaczął mówić.

-Wiesz..wczorajszy pocałunek..

-Wiem, źle zrobiliśmy.

-Nie! To znaczy..Podobał mi się.

Spojrzałam na niego zszokowana. Mi też sie podobał więc nie wiem co mnie w tym zdziwiło.

-A tobie?

Nie wiedziałam co powiedzieć. A jeśli on chce mnie tylko sprawdzić?

-No..trochę..

-Tak się zastanawiałem..czy nie moglibyśmy spróbować związku..ale nie udawać tylko tak..no wiesz na serio.

Spuścił głowę. W sumie też się nad tym zastanawiałam.

-A jeśli to nie wypali..

-To wrócimy do przyjaźni, co ty na to?

-No okej.

Odpowiedziałam i uśmiechnęłam się. Wstał i wyszedł z salonu. Chwilę później przyszedł z makiem. Wiecie taki kwiatek. 

Mam taki bukiet na blacie w kuchni więc pewnie stamtąd  go wytrzasnął.

-Alex Black, zostaniesz moją dziewczyną.

Zaśmiałam się a on mi zawtórował.

-Zostanę.

Powiedziałam biorą kwiatek gdy Nash pocałował mój policzek.