Zaznacz poprawną odpowiedź, aby przejść do następnego pytania.
Zauważyłeś literówkę, błąd ortograficzny lub stylistyczny? Napisz do nas.
Wyzwanie kreatywnego pisarza, czyli napisz opowiadanie na podstawie zdjęcia, które dla Ciebie wybiorę!
Popularne quizy w tym tygodniu:
Karola305
zdjęcie nr. 3
Emisia5
zdjęcie nr 1
Kiedyś, zanim założyłam tu konto, nawet myślałam o czymś podobnym 😉
OwocowaKicia
Zdjęcie numer 6
Oto Twoje zdjęcie. Pomyśl, poczuj, zinterpretuj, napisz. Powodzenia, mój drogi pisarzu! Podziel się wynikiem w komentarzu!
Niestety – weny brak
Ale spróbuję ponownie 😉
OwocowaKicia
Zdjęcie numer 1
Oto Twoje zdjęcie. Pomyśl, poczuj, zinterpretuj, napisz. Powodzenia, mój drogi pisarzu! Podziel się wynikiem w komentarzu!
Tu już wena jest 🌙
sokowirowka3000
Wyjątkowe ♥
Juuzou515
Zdjęcie nr 2
Czułam wszystko naraz, strach, ból, zawód ale i coś co napawało mnie siłą. W oddali było jeszcze słychać jego krzyki. Tego któremu zaufałam a on to wykorzystał. Usilnie starając się mnie dogonić nawet nie śpieszyłam się, las to moje drugie ja, w nim nie miał prawa dogonić nawet mych kroków z którymi traciłam powoli lęk. Mgła ukrywała moje łzy a kolory liści dodawały mojej duszy mocy. Włosy płonęły, oczy topiły się, a serce wiedziało że to zupełnie nowy początek.
Gdy ucieknę i upadnę
Podniosę się
A wszystko co było mi znane przepadnie.
BookMedalist
W szóstym pytaniu na pierwszej fotografii jest Ania z Zielonego Wzgórza💫😍
Asuka
https://samequizy.pl/miedzy-ziemia-a-niebem-one-shot/
Serafin11
zdjęcie nr. 1
Wykonane ^^. Mi osobiście nawet się podoba, ale nie spodziewałam się, że sam One shot nabierze takiego obrotu. Idę zobaczyć kolejne zdjęcia i może zrobię kolejne One shoty.
wierzbaa
niesamowity quiz <3
już przychodzi mi do głowy wena; dziękuję :)
gollum.
zdjęcie nr. 8
Była noc. Wciąż biegłam, biegłam i biegłam, bojąc się odwrócić, bo mogłabym go zobaczyć. Co to w ogóle było? Po prostu wyszłam na spacer i nagle podbiegło do mnie jakieś dziwne stworzenie. Było podobne do wilka, tyle że oczy były bardziej wyraziste i przerażające. Zaczęłam się cofać wgłąb lasu, a ono szło za mną. I tak zaczęłam biec bez tchu. Drzewa były tak wysokie, że wcale nie widziałam gwiazd i księżyca, toteż im dalej biegłam, tym robiło się ciemniej, aż w końcu ogarnął mnie zupełny mrok. Gdziekolwiek spojrzałam, ziała tylko nieprzebyta czerń. Przystanęłam, aby złapać trochę tchu. „Gdzie jestem?”, pytałam się w duchu. To było okropne, tak stać zupełnie samotna pośród czarnego lasu, bez żadnej nadziei, bez odrobiny światła… Długo stałam, nogi jakby wrosły mi w ziemię, dłonie zesztywniały… W pewnej chwili dostrzegłam znowu te straszne oczy, a wtedy serce mi na chwilę zamarło. Wilczy stwór dopadł mnie i już sięgał pazurami moją szyję, gdy nagle ku mej niewysłowionej uldze rozbłysło oślepiające światło. Musiałam zamknąć oczy, a kiedy je otworzyłam, moim oczom ukazał się niezwykły widok. Jasna jak księżyc postać pochwyciła wilczura i wyrzuciła wysoko w powietrze, co wyglądało dość komicznie. Już mogłam się bliżej przyjrzeć niesamowitej postaci. Była jakby utkana ze światła, niezwykle maleńkiego wzrostu. Przyszło mi nagle na myśl, że jest to mała dziewczynka, albo i anioł?? Bo postać posiadała olbrzymie, przecudne skrzydła. Od razu poczułam się bezpieczna. Postać podeszła do mnie i wtedy zobaczyłam, że rzeczywiście jest to dziewczynka. Odezwała się czystym, miłym głosem: „Hej, jak się czujesz?” Zaniemówiłam z wrażenia, a widząc to dziecko wzięło mnie za rękę i poszybowało wysoko w chmury, do krainy marzeń…
Obudził mnie dżwięk budzika. Była siódma rano, jeszcze wcześnie, ale słońce już wdzierało się przez okno do mojego pokoju. W kuchni hałasowały garnki, a więc mama już wstała. Wyskoczyłam z łóżka rześka jak nigdy i przypomniałam sobie mój cały sen. Pomyślałam sobie, że go zapiszę, bo byłby z tego świetny film.
koniec :)