Matulu, przepraszam cię strasznie!! Miałam ostatnio zabiegany tydzień i nie miałam totalnie głowy, aby się tym na spokojnie zająć, bo na odpierdziel nie zamierzam niczego komentować. Na szczęście udało mi się złapać chwilę, dlatego nareszcie mogę zostawić coś po sobie.
To od początku. Prolog dość krótki, ale raczej dobrze wprowadzający w klimat. Mamy narrację, domyślam się, z perspektywy głównej bohaterki, jakiś element tajemnicy (sen, który zdecydowanie będzie miał wpływ na dalsze wydarzenia) i początek akcji. Jak na jedno z pierwszych opowiadań takie coś wystarcza, chociaż…
No właśnie, chociaż. Osobiście odradzam rozpoczynanie opowiadań od przedstawienia życiorysu i zdjęcia głównej bohaterki. Dużo lepiej, kiedy tego typu informacje wplata się w tekst pomiędzy wydarzeniami (np. jako wtrącenie narratora wyjaśniające, dokąd zmierza bohaterka) albo podstawowe informacje umieszcza się w dialogach (np. w trakcie rozmowy z nowopoznanym człowiekiem) lub podczas opisu jakiejś plakietki lub identyfikatora (if you know what I mean). Co do charakteru, dużo bardziej postawiłabym na przedstawienie tych cech poprzez działanie i podejmowane decyzje. Element ze stopniowym otwieraniem się na rozmowy bardzo ładnie wypadałby przy kontraście między pierwszym spotkaniem z jakąś osobą a którymś z kolei, gdzie jej rozmówca mógłby stwierdzić: "wiesz, wydawałaś się bardziej nieśmiała", a ona mogłaby odpowiedzieć coś w rodzaju: "pozory mogą mylić" lub "zyskuję przy dalszym poznaniu".
Dalej, narrację drugoosobową (-aś, -eś) używa się już raczej tylko do quizów (tak przynajmniej wynika z mojego doświadczenia). Jeśli chcesz, aby czytelnik utożsamił się z bohaterką, postawiłabym na pierwszoosobową (zrobiłam, pomyślałam) w czasie teraźniejszym lub przyszłym (jak ci tam wygodniej).
Jeśli chodzi o interpunkcję… zdarzają się drobne potknięcia, które są jednak łatwe do wyeliminowania i proste do wyuczenia. Musisz pamiętać o zasadach przy spójnikach wprowadzających zdanie podrzędne (wszystkie: by, aby, żeby, ażeby, bo, gdyż, ponieważ, bowiem, albowiem, jak, jeśli, jeżeli, chyba że, mimo że, pomimo że, itd.). Dla przykładu parę poprawionych zdań wygląda w ten sposób:
"Słuchałaś muzyki na słuchawkach i nie zauważyłaś, kiedy weszłaś na ulicę" "Spojrzałaś w stronę, z której dochodził dźwięk, lecz było już za późno, aby jakoś zareagować" "Kiedy minął, spojrzałaś na godzinę w telefonie"
Chyba najłatwiej jest zapamiętać, że kiedy występują dwa orzeczenia (czasowniki w formie osobowej), należy je oddzielić przecinkami (oczywiście są wyjątki). W tych zdaniach to sytuacje na zasadzie: "nie zauważyłaś, kiedy weszłaś", "minął, spojrzałaś". Podobnie sprawa wyglądałaby w przypadku: "nie wiem dlaczego" i "nie wiem, dlaczego to zrobiłam". Zauważ, że przy pierwszym przecinka nie ma, ale w drugim już się pojawił.
Generalnie w mojej opinii prolog do przebudowania. Przemyśl sobie moje słowa na temat wprowadzania bohaterki i interpunkcji. Osobiście pociągnęłabym dalej wątek obudzenia się, może jakaś krótka scenka, gdzie bohaterka wychodzi na zewnątrz i zastanawia się, czy zna tych chłopców ze snu, bo wydawali jej się znajomi? Albo moment, jak prawie spóźnia się na autobus, ale przepuszcza starszą panią w drzwiach? –> pokazujesz, że jest życzliwa, nawet w sytuacji stresowej.
Nie bój się rozwijać zdań, dodawać jeszcze parę słów od siebie (np. coś o ławeczce, może słówko o muzyce, której słuchała?), ale też nie zmuszaj się, jeśli takie nie przychodzą ci do głowy (nikt przecież nie chce sztucznego nabijania słów i niepotrzebnego lania wody…). Do wszystkiego potrzeba wprawy, także do pisania, i z czasem na pewno będziesz tworzyć coraz lepiej i lepiej. W razie jakichś wątpliwości co do interpunkcji czy zapisu, śmiało zgłaszaj się do mnie, postaram się je rozwiać. A tymczasem nie poddawaj się i pisz, ile tylko masz sił i możliwości, bo najważniejsza jest praktyka <3
Już tak na zakończenie powiem, że czuję, że masz fajny pomysł na tę serię i szczerze? Zainteresowałaś mnie. Jestem ciekawa, jak to się dalej potoczy!
@Somnium Dziękuje za radę i za to, że poświęciłaś chwilkę na to opowiadanie. Na pewno wezmę sobie rady do serca. Co do interpunkcji ja się staram pamiętać o tych znakach ale średnio mi to wychodzi.
@Ancix333 Spokojnie, praktyka czyni mistrza ;) Sama miałam długo problem z interpunkcją (w sumie czasami dalej mam xd), dlatego zawsze, kiedy mam wątpliwości, biegnę robić research i się upewniam. W takich przypadkach polecam poddawać w wątpliwość niemal wszystko (czasami męczące, ale lepiej wyszukać pięć razy ten sam wynik niż zostawić, bo potem aż serce boli XD)
Somnium
Matulu, przepraszam cię strasznie!! Miałam ostatnio zabiegany tydzień i nie miałam totalnie głowy, aby się tym na spokojnie zająć, bo na odpierdziel nie zamierzam niczego komentować. Na szczęście udało mi się złapać chwilę, dlatego nareszcie mogę zostawić coś po sobie.
To od początku. Prolog dość krótki, ale raczej dobrze wprowadzający w klimat. Mamy narrację, domyślam się, z perspektywy głównej bohaterki, jakiś element tajemnicy (sen, który zdecydowanie będzie miał wpływ na dalsze wydarzenia) i początek akcji. Jak na jedno z pierwszych opowiadań takie coś wystarcza, chociaż…
No właśnie, chociaż. Osobiście odradzam rozpoczynanie opowiadań od przedstawienia życiorysu i zdjęcia głównej bohaterki. Dużo lepiej, kiedy tego typu informacje wplata się w tekst pomiędzy wydarzeniami (np. jako wtrącenie narratora wyjaśniające, dokąd zmierza bohaterka) albo podstawowe informacje umieszcza się w dialogach (np. w trakcie rozmowy z nowopoznanym człowiekiem) lub podczas opisu jakiejś plakietki lub identyfikatora (if you know what I mean). Co do charakteru, dużo bardziej postawiłabym na przedstawienie tych cech poprzez działanie i podejmowane decyzje. Element ze stopniowym otwieraniem się na rozmowy bardzo ładnie wypadałby przy kontraście między pierwszym spotkaniem z jakąś osobą a którymś z kolei, gdzie jej rozmówca mógłby stwierdzić: "wiesz, wydawałaś się bardziej nieśmiała", a ona mogłaby odpowiedzieć coś w rodzaju: "pozory mogą mylić" lub "zyskuję przy dalszym poznaniu".
Dalej, narrację drugoosobową (-aś, -eś) używa się już raczej tylko do quizów (tak przynajmniej wynika z mojego doświadczenia). Jeśli chcesz, aby czytelnik utożsamił się z bohaterką, postawiłabym na pierwszoosobową (zrobiłam, pomyślałam) w czasie teraźniejszym lub przyszłym (jak ci tam wygodniej).
Jeśli chodzi o interpunkcję… zdarzają się drobne potknięcia, które są jednak łatwe do wyeliminowania i proste do wyuczenia. Musisz pamiętać o zasadach przy spójnikach wprowadzających zdanie podrzędne (wszystkie: by, aby, żeby, ażeby, bo, gdyż, ponieważ, bowiem, albowiem, jak, jeśli, jeżeli, chyba że, mimo że, pomimo że, itd.). Dla przykładu parę poprawionych zdań wygląda w ten sposób:
"Słuchałaś muzyki na słuchawkach i nie zauważyłaś, kiedy weszłaś na ulicę"
"Spojrzałaś w stronę, z której dochodził dźwięk, lecz było już za późno, aby jakoś zareagować"
"Kiedy minął, spojrzałaś na godzinę w telefonie"
Chyba najłatwiej jest zapamiętać, że kiedy występują dwa orzeczenia (czasowniki w formie osobowej), należy je oddzielić przecinkami (oczywiście są wyjątki). W tych zdaniach to sytuacje na zasadzie: "nie zauważyłaś, kiedy weszłaś", "minął, spojrzałaś". Podobnie sprawa wyglądałaby w przypadku: "nie wiem dlaczego" i "nie wiem, dlaczego to zrobiłam". Zauważ, że przy pierwszym przecinka nie ma, ale w drugim już się pojawił.
Generalnie w mojej opinii prolog do przebudowania. Przemyśl sobie moje słowa na temat wprowadzania bohaterki i interpunkcji. Osobiście pociągnęłabym dalej wątek obudzenia się, może jakaś krótka scenka, gdzie bohaterka wychodzi na zewnątrz i zastanawia się, czy zna tych chłopców ze snu, bo wydawali jej się znajomi? Albo moment, jak prawie spóźnia się na autobus, ale przepuszcza starszą panią w drzwiach? –> pokazujesz, że jest życzliwa, nawet w sytuacji stresowej.
Nie bój się rozwijać zdań, dodawać jeszcze parę słów od siebie (np. coś o ławeczce, może słówko o muzyce, której słuchała?), ale też nie zmuszaj się, jeśli takie nie przychodzą ci do głowy (nikt przecież nie chce sztucznego nabijania słów i niepotrzebnego lania wody…). Do wszystkiego potrzeba wprawy, także do pisania, i z czasem na pewno będziesz tworzyć coraz lepiej i lepiej. W razie jakichś wątpliwości co do interpunkcji czy zapisu, śmiało zgłaszaj się do mnie, postaram się je rozwiać. A tymczasem nie poddawaj się i pisz, ile tylko masz sił i możliwości, bo najważniejsza jest praktyka <3
Już tak na zakończenie powiem, że czuję, że masz fajny pomysł na tę serię i szczerze? Zainteresowałaś mnie. Jestem ciekawa, jak to się dalej potoczy!
Pozdrawiam,
Somi ;)
-Jeonghannie_Angel-
• AUTOR@Somnium Dziękuje za radę i za to, że poświęciłaś chwilkę na to opowiadanie. Na pewno wezmę sobie rady do serca. Co do interpunkcji ja się staram pamiętać o tych znakach ale średnio mi to wychodzi.
Somnium
@Ancix333 Spokojnie, praktyka czyni mistrza ;)
Sama miałam długo problem z interpunkcją (w sumie czasami dalej mam xd), dlatego zawsze, kiedy mam wątpliwości, biegnę robić research i się upewniam. W takich przypadkach polecam poddawać w wątpliwość niemal wszystko (czasami męczące, ale lepiej wyszukać pięć razy ten sam wynik niż zostawić, bo potem aż serce boli XD)