Not Normal Girl ~ one

Weszłam do domu, ściągnęłam buty i bluzę. Chciałam iść do pokoju, ale Veronica zawołała mnie do kuchni. Pomieszczenie nie było duże, miało wyspę kuchenną z 4 czarnymi krzesłami, lodówkę, mikrofalę, piekarnik, kilka szafek i było połączone z salonem, w którym znajdowała się kanapa i telewizor oraz PS z dwoma padami i szafki z różnymi bibelotami, oraz półka z książkami zajmująca całą ścianę. Kiedy weszłam do pomieszczenia, Vera siedziała na krześle.

- Chodź robimy lasagne, dawno nie robiłyśmy - Powiedziała Veronica, z wielkim entuzjazmem.

Och nie Vera. Wie, że uwielbiam lasagne, a mam iść do skateparku spotkać się z tym gościem z listu. Muszę coś wymyślić, bo Very się tak łatwo nie przekona. Kiedy powiem, że nie mam ochoty, to nie uwierzy. Już wiem! Powiem, że jestem umówiona z Amy na zakupy i zrobimy lasagne jak wrócę. Tak, to jest dobry plan.

- Veronica wiesz, bo ja się z Amy umówiłam, że pomogę jej w zakupach, może zrobimy lasagne po moim powrocie? - powiedziałam z lekkim strachem.

- Dobrze, ale żeby nie było tak jak ostatnio - odparła siostra.

Uff, udało się. Ale dziwne, że tak od razu się zgodziła.

- Tym razem nie zostanę u niej na noc - odparłam.

Ech, ostatnio jak byłyśmy z Amy na zakupach, to byłam tak zmęczona, że zostałam u niej na noc. Cudownie wtedy było. Otrząsnęłam się z marzeń i poszłam do pokoju po bidon z wodą, jakieś pieniądze i słuchawki. Wszystko wcisnęłam do nerki we wzór delfinków. Poszłam po rolki, które leżały w łazience. „Rolki, nerka z bidonem i kasą. Chyba wszystko mam... Nie! Nie mam telefonu” sporządziłam w głowie listę rzeczy i poszłam po telefon do pokoju. Była 15:45. Dobra mam 15 minut na dojechanie do skateparku. Wystarczy. Wyszłam z domu. Przyznam: bałam się trochę. Za dużo kryminałów przeczytałam. Jechałam przez park do celu. Zatrzymałam się na chwilę i włożyłam moje słuchawki. Włączyłam playlistę z Avą Max i zaczęłam jechać przez park. Miałam niedaleko, więc szybko dotarłam na miejsce. Zaczęłam jeździć po przeszkodach czekając na nadawcę liściku. Nikogo poza mną nie było w skateparku. Nagle do parku wjechał na deskorolce chłopak. Chwila... To był Connor. Wszystko zaczęło się składać w całość…

Connor siedział na Geo przede mną i dał mi liścik, ponieważ rano się mu wymknęłam. Tylko teraz pytanie, dlaczego chciał się ze mną spotkać. Byliśmy wrogami od początku. Nienawidziliśmy się. Dokuczaliśmy sobie. Wyzywaliśmy się od idiotów i debili.

Dziwne to było.

- Vivi przyszłaś - powiedział z uśmiechem chłopak.

- Po pierwsze, nie nazywaj mnie Vivi - odparłam. - A po drugie, po co chciałeś się spotkać idioto?

- Myślałem, że ty mi powiesz - powiedział chłopak z widocznym zdziwieniem

- Dostałem kartkę z napisem "Spotkajmy się o 16:00 w skateparku" - dodał.

- Też dostałam kartkę z tą samą treścią - powiedziałam, zaszokowana całą sytuacją.

- Czy mi się zdaje, czy ktoś nas obserwuje? - zapytał Connor.

- PADNIJ!!! - krzyknęłam.

Nad naszymi głowami przeleciał sztylet, a za nim następny i następny. Zza drzew wyskoczyła postać ubrana w czarny kombinezon. Miała czarne włosy do ramion i spiczaste uszy. Posiadała uszy kota i ogon smoka. „Ewidentnie ktoś chce nas zabić’ pomyślałam. „Też tak sądzę” usłyszałam głos w mojej głowie. „Connor?” zapytałam sama siebie. „Tak, Vivian?” odpowiedział w mojej głowie Connor. "Od kiedy czytasz w myślach?” zapytałam. „Od jakiś 5 minut”. „WYPAD Z MOJEJ GŁOWY!” krzyknęłam w moich myślach. „Jak sobie księżniczka życzy”. Obok mnie przeleciał następny sztylet. Zrobiłam unik w ostatniej chwili. Mój kolega też walczył o życie unikając ostrzy. Nagle obok ucha Connora przeleciała strzała trafiając potwora w czoło. Stwór rozpadł się w niebiesko - złoty pył. Obróciłam głowę i zobaczyłam Connora leżącego na ziemi.

- CONNOR! - podbiegam do chłopaka zobaczyć, czy nic mu nie jest.

- Connor, debilu, nic ci jest?!—krzyknęłam.

Chłopak wstał, trzymając się za ramię, w które był wbity sztylet. Nagle zza drzew wyszły dwie postacie. Odwróciłam głowę, żeby zobaczyć kto tam stoi. Nie uwierzyłam własnym oczom…