Hejka! Co tam u was? Głównie pytam o Malayę i Kebsonka bo z innymi samoquizowiczami nie mam zbytnio kontaktu xd Jak leci życie? Pierwszy dzień wiosny! Dzień wagarowicza. Czy tylko ja postanowiłem sobie zrobić wagarki? :D Dojeżdżam na studia z taką dziewczyną której bardzo nie lubię (ona mnie też). Jest mega zarozumiała i ma 20 lat a jest przemądrzała i poważna jakby miała 45 lat. Z jakiegoś powodu, ze wszystkich osób mnie nie lubi. Do wszystkich się uśmiecha…tylko nie do mnie. Ale nie mam prawa jazdy, i ze wszystkich osób w klasie mieszkam w jednej miejscowości z osobą z którą najmniej mam wspólnego i z którą zupełnie nie umiemy ze sobą rozmawiać. Samo wspólne jeżdżenie i powrót do domu to jest katorga! Dlatego też dzisiaj nie miałem kompletnie chęci żeby jechać na zajęcia. Myślę, że tak nie może być. Postanawiam dać sobie szansę jeszcze i jeśli dalej sytuacja będzie tak wyglądać, że cokolwiek nie powiem to ona ma o to wąty to ja mam zamiar ją spytać wprost co ona ma do mnie? Bo ze wszystkich osób to ona ma ze mną problem. I tak się składa że przez to ja mam problem też z nią. Jeśli nic się nie zmieni to ja to pieprzę i chyba wolę autobusami się tłuc na uczelnię, to tylko 3 razy w tygodniu. Bo już chyba wolę sobie spokojnie autobusami jechać, wcześniej wstawać i później wracać niż mieć zj***** humor całe 3 dni w tygodniu. Jak myślicie? Generalnie mi się nigdy nie spieszy do końca roku studenckiego (szczególnie że zakończenie roku oznacza dla mnie znalezienie pracy na lato). Ale przez tą osobę, na prawdę zachciałem żeby czas przyspieszył do końca czerwca, bo tak źle się czuję w jej towarzystwie i tak mnie psychicznie wykańczają jazdy z nią i jakiekolwiek interakcje w szkole. Muszę pół minuty przed powiedzeniem czegoś do niej zastanowić się w jaki sposób to powiem i co, bo wiem że o najmniejszą rzecz może się przypieprzyć. Często mi się wydaje że w końcu powiedziałem coś dobrze i już nie ma o co się p***********ć. Ale wtedy mi udowadnia, że jednak zawsze znajdzie coś co się jej nie podoba. Na prawdę nie wiem jaki ta dziewczyna ma ze mną problem. Nie jestem narcyzem. Wiem, że nie wszyscy są zobligowani do tego żeby mnie lubić. Ale dosłownie ze wszystkimi w klasie (z…20-parę osób?) umiem normalnie rozmawiać, żartować, śmiać się…ale k**wa nie z nią! I jak na złość to obok niej mieszkam xd To jest jakiś żart. Nie wiem jak sobie z tym poradzić. Mogę to olać, i jeździć z nią do końca czerwca. Ale…bardzo wątpię że wytrzymam psychicznie kolejne 3 miesiące. Zaczynasz w siebie wątpić, że to z tobą jest coś nie tak, no bo jednak wszystkich lubi w klasie, tylko nie ciebie. Z innymi normalnie rozmawia i się śmieje…ale nie ze mną! I nie byłby to może problem, gdybyśmy razem nie dojeżdżali. Fakt jest taki że mi od niechcenia zaproponowała wspólny dojazd z nią na uczelnię, kiedy kolega nam odmówił dojeżdżanie. Fakt jest też taki, że załatwiłem jej praktyki na cały rok, dojazd z tym kolegą w pierwszym semestrze, musiałaby wtedy autobusem jeździć i też podawałem jej lekcje kiedy jej nie było. Nie jestem osobą, co uważa że za przysługi ludzie powinni mnie lubić, no ale k**wa…zawsze byłem do niej miły, uśmiechałem się do niej, śmiałem, ona do mnie nigdy. Przebywanie dużo czasu z taką osobą zabija twój vibe i niszczy twoje poczucie wartości, bo zaczynasz się zastanawiać, czy to z tobą przypadkiem nie jest coś nie tak. Może jest… A po niej spływa wszystko jak po kaczce, ta, trochę krindżowy tekst. Powiem inaczej, ona ma na mnie wy*ebane xd
Zmiana tematu. Czy będąc w jakimś roku, nie wiem, np. 2018, 2019, 2020, 2021 czy 2022 nie czuliście się kiedyś jakbyście byli w zupełnie innym roku niż jest? Ja tak nie raz miałem. Po prostu niektóre lata promieniowały dla mnie vibem zupełnie innego roku, z różnych przyczyn, do tego stopnia, że czułem się w 2016 roku jakbym był w nowoczesnej wersji 2001 roku. Zrobię małą listę i napiszę, dlaczego dany rok przypominał mi bardzo inny:

1) W 2016 roku czułem się trochę jak w 2001 r., bo: Britney Spears i J.Lo ponownie były na topie tak jak w 2001. Britney ze swoją nową płytą "Glory", a J.Lo ze swoim największym hitem od lat "Ain't Your Mama". Pokemony i Harry Potter, którzy tak bardzo zdefiniowali pierwszy rok XXI wieku, ponownie stały się popularne w 2016 roku. Wyszła nowa książka Harry'ego Pottera (nie pamiętam tytułu do końca, ale było o niej głośno) po pięciu latach od zakończenia serii filmowej Harry Potter no i nie muszę nic mówić o Pokemon Go. Nie wszyscy tego w tamtym czasie używali, ale mnóstwo dzieci/młodzieży pobrało sobie tą appkę i szukało pokemonów po całym mieście (w tym moi 16-letni kumple xd), no i generalnie wszyscy o tym słyszeli. Mówiło się też o kolaboracji Britney z Justinem Timberlakiem, a byli oni wiadomo, power couple w 2001 r. Do kolaboracji nie doszło, ale wszystko o czym wspomniałem sprawiło że 2016 roku bardzo oddawał vibe 2001 roku. Do tego 2016 był dla mnie mega dynamicznym rokiem w życiu prywatnym, skończyłem gimnazjum, szalona wycieczka końcowa klasowa, komers, wyprowadzka na wieś i rozpoczęcie nauki w nowym mieście, z nowymi znajomymi rozpoczęcie liceum.

2) W 2021 roku czułem się jak w 2013 roku bo…głownie ze względu na moje subiektywne uczucia, nieumiejętność pogodzenia się z przeszłością i nostalgię. Umówmy się, że nie pogodziłem się wtedy, nie umiałem się pogodzić że jestem już dorosły, a moje życie prywatne ani w ćwiartce nie było tak dynamiczne jak za czasów kiedy byłem nastolatkiem. Nie byłem nastolatkiem przez jeden rok, wiadomo, ale można powiedzieć że myślami w 2021 roku byłem konkretnie w 2013 roku, bo bardzo dużo rzeczy się wtedy działo, które odcisnęły piętno na mojej psychice- dziadek umarł, moi przyjaciele z podwórka mnie mega źle potraktowali i odrzucili, ostatnie wakacje we Włoszech, powrót mamy do Polski po prawie 10 latach, koniec podstawówki, rozpoczęcie gimnazjum, pierwszy związek (tak na prawdę to drugi) itd. Spotkałem też przypadkiem przed samym początkiem gimnazjum osobę, w której zadurzyłem się na lata, możliwe że do tej pory jestem, mimo że zamieniliśmy może parę zdań ze sobą w życiu. Ale było też mega dużo pozytywnych rzeczy jak wspólne jazdy na rolkach ze znajomymi, zapalenie majeranku z kolegą na przedszkolu ;-D Wspólne wypady do kina, nagrywanie głupich filmików na mieście z Darią i….dużo tego było. W 2013 r. też niespodziewanie na wielkanoc spadło mega dużo śniegu na długi czas, kiedy w zimę praktycznie w ogóle nie było śniegu, co było pierwszym takim odczuwalnym skutkiem zmian klimatycznych, ludzie zaczęli żyć w wirtualu po raz pierwszy tak mocno- memy, smartfony, a muzyka stała się mega wulgarna. I nie lubiałem tego mając 12 lat w 2013 roku. Ale po latach uświadomiłem sobie, że w 2013 r. miałem tylko…12 lat, miałem zarąbiste życie towarzyskie, dużo się działo…a muzyka której tak bardzo nie lubiałem po latach brzmi zarąbiście. Electro-rap, EDM, muzyka elektroniczna i inne klubowe bangery- to była domena 2013 roku. I zdecydowanie w 2021 słuchałem głównie kawałków z lat 2013-2015. Jakkolwiek to toksycznie nie brzmi, w 2021 roku byłem myślami w zupełnie innym czasie, tkwiłem w przeszłości, 2013 roku…co jest smutne i dziwne. Pobrałem sobie też gry "Beyond: Dwie Dusze" i o ostatnie dodatki do The Sims 3 jak "Skok w Przyszłość" i "Rajska Wyspa", wszystko z 2013 roku no i krótko mówiąc. Pod każdym względem w 2021 r. tkwiłem w roku, od którego upłynęło już 8 lat.

3) W 2020 roku czułem się jak w 2015 roku, bo…podobna przyczyna co w 2021 roku. Po prostu w 2020 roku to był taki pierwszy moment kiedy mocno się załamałem i zdałem sobie sprawę, że moje życie towarzyskie ssie, a wszyscy znajomi z Jastrzębia jakich miałem przez lata dorośli i zapomnieli o mnie. Siedzenie zamkniętym w domu, z nauką i testami bo zdalna nauka z powodu koronawirusa też nie wpłynęło na mnie…najlepiej. Zaczepiłem się więc myślami w 2015 roku, ostatnim moim beztroskim roku, to był mój system obronny, ucieczka przed rzeczywistością, która okazywała się dla mnie w tamtym czasie dołująca i rozczarowująca. Zacząłem korzystać z ask.fm ponownie, strony która ostatnio była modna w 2015 i z której wtedy mnóstwo znajomych z gimnazjum korzystało, zacząłem słuchać muzyki z 2015 roku, oglądać filmy z 2015 roku. 2015 rok nie był w moim życiu tak dynamiczny jak 2013 czy 2014, ale był taki bardziej spokojny, ale to też było spoko, no i to był ostatni mój rok przed wyprowadzką z miasta, tylko ja i moi znajomi z Jastrzebia, mój własny świat….

4) W 2019 roku czułem się jak w 2006 roku bo…słuchałem w trakcie roku dużo muzyki z 2006 roku. Pierwsze co zrobiłem po przyjeździe do pracy do Niemiec i ulokowaniu się w pokoju w hotelu pracowniczym puściłem sobie ze smartfonu "unfaithul" od Rihanny. Nie wiem czemu, widok za oknem przypomniał mi o teledysku do tej piosenki i 18-letni ja od razu puściłem 18-letnią Rihannę z 2006 roku. Na początku 2019 roku oglądając "best hits of 2006" na YouTube dostrzegłem urywki piosenek "Me&U" i "Long Way 2 Go" od Cassie. Od razu musiałem je sprawdzić. Zakochałem się w Cassie i jej teledyskach i piosenkach i jej stylu i jej głosie, we wszystkim. I mimo że dobra passa Cassie skończyła się na 2006 roku, to ja jej zacząłem dopiero słuchać w 2019 roku i do tej pory jest moją ulubioną piosenkarką. Tak, w 2019 roku zacząłem dopiero wkraczać w dorosłość tak jak Rihanna i Cassie w 2006 roku i wkroczyłem w nią…w ich towarzystwie xd To sprawiło, że w 2019 czułem się jak w 2006.

5) W 2012 roku czułem się jak w 2005 roku bo….dostałem generalnie XBOX-a 360 i miałem taką japońską grę "Dead Or Alive 5", z 2005 roku i znajomi ciągle do mnie przychodzili i napieprzaliśmy się w tych bijatykach tymi seksownymi babkami i cut-scenki z tej gry dawały taki 2005's vibe!!! Do tego miałem gry na sensora kinect i w grze Kinect Sport zdecydowana większość piosenek była z 2005 roku jak "One Thing" od Amerie, "Get Right" od JLo i "Holleback Girl" od Gwen Stefani. Do tego słuchałem też dużo debiutanckich singli od Rihanny w tamtym czasie z 2005 roku jak "Let Me", "Pon De Replay" i "If It's Lovin' That You Want", i dlatego 2012 rok bardzo był dla mnie jak 2005 r.

6) 2017 rok był dla mnie jak 2010 rok, bo… głównie przez vibe jaki oddawał. Zdecydowanie, różnica między 2010 a 2017 jest kolosalna, ale 2017 rok, był dla mnie mega beztroski, miałem 16 lat, i wszystko po prostu było jak w bajce. Było to już po wyprowadzce z Jastrzębia, no i to był jedyny względny rok, i ostatni jak do tej pory, kiedy nic się nie liczyło tylko moi znajomi, szkoła i zabawa. Muzyka też przestała być taka wulgarna jak we wcześniejszych paru latach, jakakolwiek piosenka z 2017 r., "Scared To Be Lonely" od Duy Lipy, "Flame" od Tinashe, "Shape Of You" od Ed Sheerana, "Selfish" od Rihanny…z jakiegoś powodu mi dawały 2010's vibes. W 2017 roku wyszła też gra "Life is Strange: Before The Storm" i akcja gry dzieje się w 2010 roku, dlatego to też dodaje do tego że czułem się w 2017 roku trochę jak w 2010 roku.

A czy wy mieliście tak kiedyś, że przez jakiś rok czuliście się jakbyście się znajdowali w zupełnie innym czasie? A może nie jesteście tak powaleni jak ja xd Tak czy inaczej, napisałem to co chciałem napisać. Kocham nową płytę do J.Lo i jej film, nawet piosenki które średnio lubiałem jak "Nobody's Watching" i "Church" pokochałem po obejrzeniu filmu. Anyway, do końca roku akademickiego mam MNÓSTWO nauki, a nie idąc dzisiaj na zajęcia, tylko sobie na własne życzenie narobiłem zaległości. Ale dam radę! Pozdrawiam, trzymajcie się wszyscy cieplutko i mile widziane jakiekolwiek komentarze :)

Hej wszystkim!
Chciałem tylko zrobić krótki wpis o obecnej sytuacji na Ukrainie. Myślę, że najlepiej jeśli zacytuję swój wpis ze swojego fejk konta z facebooka:
Jako Polak spotkałem wielu Ukraińców w trakcie mojego życia. Pracowałem z nimi, spotykałem ich za granicą, niektórzy z nich są moimi bliskimi przyjaciółmi. Wiem, że Polska może zostać najechana przez Putina jako kolejna w przyszłości. Rosyjska propaganda w tym momencie przedstawia moje państwo Polskę jako największego wroga Rosji…Rosyjski rząd nienawidzi Polski i nie byłbym zaskoczony jeśli ich następnym krokiem byłoby zbombardowanie Polski…Właśnie dlatego czuję się zjednoczony z Ukrainą i wiem że musimy się wzajemnie wspierać. Szkoda że UE i USA robią tak mało aby twardo stanąć w obronie Ukrainy. Ukraina musi praktycznie radzić sobie ze wszystkim sama. My jako Polacy pozwoliliśmy około 1,5-3 milionom Ukraińców uciec do Polski przed wojną która teraz toczy się na Ukrainie. Staramy się pomagać jak możemy. Ale co z resztą krajów? Na prawdę jestem zawiedziony na takich krajach jak Niemcy i Stany Zjednoczone. Okazuje się, że własny interes, biznes i gospodarka są ważniejsze niż bezpieczeństwo słowianów. Teraz wiem, że w możliwej przyszłości w obliczu ataków tego psychola Putina i jego armii będziemy musieli sobie poradzić…SAMI. Sztuczne słowa wsparcia i współczucia bez żadnej KONKRETNEJ POMOCY znaczą tyle co NIC! Pozdrawiam wszystkich, zwykły Polski chłopak.