Bella Swan (Zmierzch) kontra Elena Gilbert (Pamiętniki Wampirów). Porównanie postaci.

Jeśli chodzi o świat wampirów to bez wątpienia w ciągu ostatnich 20 lat produkcje, które osiągnęły największy sukces i na dobre zapisały się we współczesnej popkulturze to saga filmów Zmierzch (2008-2012) oraz serial Pamiętniki Wampirów (2009-2017). Oba powstały na podstawie książek. Mówiąc szczerze, ja wcześniej dowiedziałem się o Zmierzchu i zdecydowanie obejrzałem wszystkie 5 filmów w trakcie podstawówki-gimnazjum. Mimo, że w tym czasie wychodziły nowe sezony Pamiętniki Wampirów, nie zwracałem na nie uwagi. Dopiero w 2017 roku, kiedy serial miał swój finał, przypomniałem sobie o nim przypadkiem oglądając teledysk Karmina- The Kiss z udziałem Eleny i Stefana. Tak bardzo mi się spodobało to co zobaczyłem, że od razu wystukałem w przeglądarce internetowej serial Pamiętniki Wampirów i w przeciągu października-grudnia 2017 obejrzałem WSZYSTKIE 171 ODCINKÓW. Tak. W 2 miesiące…Co w moim przypadku sprawiło, że tak bardzo pokochałem te dwa uniwersa? Nie wampiry, wilkołaki ani te wszystkie supernaturalne aspekty serii, ale na pewno była to wciągająca otoczka. Najbardziej polubiałem główne bohaterki- Bellę i Elenę, które na dobrą sprawę, w wielu aspektach były bardzo do siebie podobne. Były pięknymi, smukłymi, długowłosymi brunetkami z brązowymi oczami. Styliści i makijażyści zrobili z Niną Dobrev i Kristen Stewart KAWAŁ dobrej roboty, bo oglądając je w tych seriach, masz wrażenie że patrzysz na najpiękniejsze dziewczyny na świecie. Porównajmy teraz do siebie te dwie bohaterki, które mimo wielu podobieństw, mają też wiele różnic. Która z dziewczyn była lepszą główną postacią?
Zacznijmy od tego że uniwersum Pamiętniki Wampirów jest o wiele bardziej rozbudowanym światem, w końcu, aż 171 odcinków w przeciągu 8 lat, podczas gdy Zmierzch to dosłownie 5 dwu-godzinnych filmów. Według mnie Pamiętniki Wampirów są też o wiele bardziej dojrzałym dziełem, ponieważ postacie, nie tylko główne ale też poboczne, są bardzo złożone i nie są stereotypowe, jak to często bywa w przypadku Zmierzch. Serial w ciągu ośmiu lat swojej emisji przedstawił dokładnie wiele problemów z którymi boryka się dużo ludzi- śmierć bliskiej osoby, zaręczyny, zerwanie, bezpłodność, uzależnienia, nieumiejętność pogodzenia się z upływem czasu, zdrada…wszystkie te aspekty przedstawia również Zmierzch, ale Pamiętniki Wampirów robią to w o wiele bardziej interesujący, dokładny i dojrzały sposób, może dlatego że PW miały po prostu dużo czasu aby to zrobić podczas gdy cała saga Zmierzch musiała być zamknięta tylko w 5 filmach.
Zanim przejdę do głównych postaci, powiem jeszcze o ich przyjaciołach oraz wampirach. W Zmierzchu, Bella po wyprowadzce do deszczowego Forks, od razu zawiera kontakt z grupą nastolatków, nie pamiętam do końca ich imienia, tak, nie pamiętam, bo były to tak mało interesujące osoby. Były stereotypowe- zwykła popularna wyluzowana płytka powierzchowna dziewczyna, azjatycki nerd, popularny laluś, nieśmiała dziewczyna w okularach…i to byli dosłownie wszyscy przyjaciele Belli, którzy na domiar tego byli tak mało pokazani w filmie, że trudno o nich powiedzieć cokolwiek więcej. Sama Bella, zaraz po poznaniu Edwarda, mało się nimi interesowała. Jasne, chodząc do szkoły siadała z nimi razem na stołówce, ale nie byli to ludzie z którymi nadawałaby na tych samych falach. Samo chodzenie z Andżelą i Jessicą (tak miały na imię?) było dla niej męczarnią, bo Bella po prostu nie lubiła robić takich rzeczy, nie przykładając dużej uwagi do swojego stylu. Sama najchętniej wolałaby siedzieć sama w domu nic nie robiąc albo po prostu spotykać się z sensem jej egzystencji- Edwardem. Z drugiej strony mamy Elenę i jej znajomych z Mystic Falls. Zupełne przeciwieństwo. Charaktery jej wszystkich przyjaciół- Caroline, Bonnie, Tylera i Matta zostały w trakcie całego serialu wyeksponowane do tego stopnia, że widzowie mogli się z nimi zżyć, zidentyfikować i polubić. I Caroline podobnie do tej popularnej przyjaciółki Belli granej przez Annę Kendrick, też była tą popularną płytką dziewczyną, ale na pozór. Też była zazdrosna o swoją najlepszą przyjaciółkę, a szczególnie o jej chłopaka. W trakcie trwania serialu okazuje się, że Caroline jest postacią wielowymiarową, opiekuńczą, kochaną i wszystkie jej najlepsze cechy zostają uwydatnione po przemianie w wampira. Tak więc, przyjaciele Eleny > "przyjaciele" Belli, jeśli w ogóle można ich tak nazwać. Elenie też bardzo zależało na swoich przyjaciołach, z czasem dowiedzieli się o jej sekrecie i razem wspierali się i zmagali się z przeciwnościami losu w całym serialu, podczas gdy znajomi Belli nigdy nie zostali wtajemniczeni w życie Belli. Nie wiem też, ile Bella byłaby w stanie zrobić dla tych ludzi, bo odkąd poznała Edwarda, dla niej zaczęły się liczyć tylko 2 cele- być z Edwardem na zawsze i zostać wampirem, żeby być z Edwardem na zawsze!
Wampiry w Zmierzchu i Pamiętnikach Wampirów też znacząco się różnią. Podobieństwa są takie, że w obydwóch uniwersach wampiry żeby przeżyć, muszą żywić się krwią, czy zwierzęcą czy ludzką, wedle ich własnego uznania. Oba mają nadnaturalną siłę i niezwykłą prędkość. Tutaj się kończą podobieństwa, ponieważ bycie wampirem oznacza zupełnie co innego w Zmierzchu, a co innego w Pamiętnikach Wampirów. W Zmierzchu wampiry mogą być zabite tylko przez rozczłonkowanie, dokładniej amputację głowy, a to też nie wystarczy. Odcięta głowa może się zrosnąć z powrotem z resztą ciała po kapitulacji, dlatego żeby permanentnie zabić wampira, trzeba go spalić. W Pamiętnikach Wampirów drewniany kołek w serce załatwia sprawę. Jest więcej sposobów na zabicie wampira niż w Zmierzchu, bo można też wyrwać wampirowi serce, można amputować głowę, i oczywiście może też spłonąć. W odróznieniu od Zmierzchu, w PW są też pierwotne wampiry, jak Klaus, Elijah czy Rebbekah Mikkaelson, które są pierwszymi wampirami w historii świata, powstałe w wyniku magii swojej matki, około 1000 roku n.e. Można je zabić wyłącznie kołkiem z białego dębu, który jest bardzo trudny do znalezienia. Zabicie każdego pierwotnego wampira wiąże się z tym że cała linia wampirów powstała z ich krwi umiera automatycznia włącznie z nimi. W Pamiętnikach Wampirów, ugryzienie wilkołaka też jest śmiertelne dla wampira i ma on ok. 2 dni do śmierci, no chyba że wypije krew pierwotnego wampira. Wampiry różnie również reagują na słońce. W Pamiętnikach, wampiry absolutnie nie mogą przebywać na słońcu bo od razu zaczynają płonąć. Jeśli jednak czarownica stworzy dla nich pierścien przeciwsłoneczny, wówczas wampiry nosząc go już nigdy nie muszą się martwić słońcem i mogą bez problemu wychodzić na słońce kiedy chcą. W Zmierzchu, słońce nie jest żadnym zagrożeniem dla wampirów ale mimo wszystko nie mogą wychodzić na słońce wśród ludzi, ponieważ ich skóra wówczas zaczyna błyszczeć jak brokat i nie ma żadnego zaklęcia ani pierścienia na to, aby mogły przestać się tym przejmować i móc wychodzić normalnie wśród ludzi na słońce. Stąd, jak w Forks nadchodziły słoneczne dni, rodzina Cullenów zawsze nie przychodziła w te dni do szkoły, żeby się nie ujawnić. Specjalnie wybrali na miejsce swojego osiedlenia najbardziej deszczowy zakamarek Stanów Zjednoczonych, aby móc wychodzić do ludzi jak najczęściej się da, nie musząc martwić się o słońce. Teraz aspekty fizyczne. Wampiry w Pamiętnikach Wampirów wyglądają dosłownie tak samo jak ludzie. Nie ma żadnych zmian w wyglądzie, tak jak wyglądały w trakcie ludzkiego życia, tak samo wyglądały jako wampiry. Mając jednak duże pragnienie, na przykład widząc krew ich twarz i oczy się robią nienaturalnie czerwone i ukazują się kły. Wampiry też w Pamiętnikach nomalnie oddychają, mrugają i śpią, a ich serce bije. W Zmierzchu, osoba po przemianie w wampira ma bledszą skórę, ich serce dosłownie przestaje bić, nie oddycha ani nie mruga oczami. Wampiry w Zmierzchu nigdy nie potrzebują snu, a ich oczy zmieniają kolor, może być to kolor złoty, albo czerwony. Dlatego Edward wraz ze swoją rodziną ciągle musieli ubierać soczewki kontaktowe do szkoły, aby wyglądać jak najbardziej naturalnie. Tęczówki wampira jednak po paru godzinach stapiały te soczewki przez co trzeba było je regularnie wymieniać. Bella po przemianie w wampira miała też ogromny problem ze swoim pierwszym spotkaniem z ojcem, bo nie mogła się ujawnić jako wampir, i musiała sztucznie udawać przy nim że mruga, oddycha, i nie być zbyt sztywna, a do tego kontrolować swój głód, żeby go…nie zjeść xd Wszystkie wampiry w świecie Zmierzchu podlegają Volturi, organizacji wampirów mających swoją siedzibę we Włoszech. Każde większe wykroczenie wampirze mogło być z łatwością doniesione, iż mieli oni swoje kontakty na całym świecie, i już po tym nie trzeba mówić, że wampir który dopuścił się przestępstwa, był zabijany. W Pamiętnikach, wampiry nie były przez nikogo kontrolowane, oczywiście byli pierwotni, jednak oni nie kontrolowali w żaden sposób życia reszty wampirów na świecie, chyba że któryś ich zainteresował, więc wampiry w świecie Pamiętników Wampirów nie musiały się aż tak martwic. Przychodzi ostatni aspekt wampiryzmu czyli umiejętności. Wydaje się, że w Pamiętnikach Wampirów wampiry miały ich więcej. Prócz nadnaturalnej szybkości i siły, każdy wampir mógł manipulować umysłami ludzi, tzw. umiejętność perswazji. Używając siły swojego umysłu, wampir mógł zmusić człowieka do myślenia tego, co mu wampir powie i zmusić go do zrobienia tego co chce. Mógł też odebrać dowolne wspomnienie człowiekowi. Mówiąc krótko, wampir mógł siłą umysłu zrobić wszystko człowiekowi, no chyba że człowiek nosił ze sobą tzw. werbenę, mógł ją spożyć, albo nosić ją ciągle ze sobą w formie biżuterii, wówczas, człowiek był odporny na wampirzą manipulację. Ponadto, wampiry mogły wchodzić do snów ludzi, mogły wnikać w ich umysł i pokazać człowiekowi we śnie to co chcą. Dlatego kiedy Elena wpadła w śpiączkę, jej przyjaciele i tak mogli się z nią kontaktować wchodząc do jej umysłu i tam z nią rozmawiać. Pierwotne wampiry prócz umysłów ludzkich, mogły też sterować umysłami innych wampirów. Krew wampira w Pamiętnikach leczyła innych ludzi, czyli jeśli ktoś był odrobinę, czy nawet śmiertelnie ranny, pijąc krew wampira, rany się goiły i człowiek szybko wracał do zdrowia. Nie wiem czy były jeszcze jakieś umiejętności. W Zmierzchu, faktycznie wampiry miały tych umiejętności mniej. Każdy wampir jednak, miał swoją specjalną, unikalną umiejętność, której nie miał żaden inny wampir, która ujawniała się wraz z przemianą w wampira. Edward czytał w myślach (Bella była jedyną osobą której nigdy nie umiał czytać w myślach, stąd go tak zafascynowała), Alice przewidywała przyszłość, córka Edwarda i Belli, Rennesmee, pokazywała ludziom swoje wspomnienia, myśli, cokolwiek chciała dotykając ich twarzy. Bella natomiast była chodzącą tarczą, zdolności innych wampirów nigdy na nią nie działały, Edward nie mógł czytać jej w myślach, a źli Volturi nie potrafili użyć na niej swojej mocy, bo Bella je blokowała jeszcze kiedy była człowiekiem, dlatego chcieli ją zlikwidować, bo uważali to za zagrożenie. Po przemianie w wampira, Bella mogła siłą swojego umysłu przenosić ochronę na ludzi i wampiry dookoła nich, broniąc ich przed zdolnościami innych wampirów. Mogła bronić ludzi których kocha i według mnie to jest słodkie. Podsumowując, łatwiej jest zabić wampira w Pamiętnikach Wampirów, o wiele. Natomiast wydaje się że fajniejsze by było bycie wampirem w Pamiętnikach, bo mają oni więcej zdolności jak kontrola umysłów, snów i leczenie innych ludzi swoją krwią. Podoba mi się bardzo w Zmierzchu to, że każdy wampir ma swoją specjalną umiejętność, tak jak Bella magiczna ochrona ludzi na których jej zależy, której nie miał żaden inny wampir. Trudno mi jednak powiedzieć czy fajnie by było nigdy nie spać i nigdy nie czuć zmęczenia bo….lubię spać. Zależy kto ma jakie do tego nastawienie. Na pewno mógłbym o wiele więcej zrobić nigdy nie odczuwając zmęczenia i nie musząc spać. Głupie jest to że w Zmierzchu twoje oczy zmieniają kolor na jakiś dziwny kolor, nie wiem czy chciałbym mieć czerwone czy złote oczy. Pewnie bym nosił soczewki które i tak bym musiał zmieniać co parę godzin, dramat. Podoba mi się to, że w Pamiętnikach wampiry są takie ludzkie, wyglądają jak ludzie, dalej oddychają, dalej śpią. Jeśli jednak nie mają znajomej czarownicy, będą musieli ukrywać się przed słońcem bo inaczej spłoną. Dajcie mi znać w komentarzu, bycie którym wampirem wydaje wam się fajniejsze i bardziej interesujące- tymi ze Zmierzchu czy z Pamiętników Wampirów? Warto wspomnieć, że w uniwersum Pamiętników jest lek na wampiryzm co znaczy, że zażywając go, przestajesz być wampirem i wracasz do ludzkiej formy i znowu zaczynasz się starzeć. W Zmierzchu nie ma takiej możliwości, stając się wampirem jesteś nim już nieodwołalnie na zawsze, co brzmi trochę przygnębiająco.
Okej, miało być o Elenie i Belli, a napisałem cały artykuł o czymś innym. Tak więc jeśli chodzi o urodę, hmmm…Elena od początku była ponadprzeciętnie piękna, kobieca i stylowa i tak zostało do końca serialu. Bella w pierwszym filmie była bardzo średnia, od drugiej części zrobiła się mega ładna. Miała zwyczajny styl ubioru ale równocześnie miała piękne włosy i twarz, i jej głębokie brązowe oczy były tak piękne jak oczy Eleny w Pamiętnikach. Po przemianie w wampira, z Belli zrobiła się dopiero rasowa sunia, zaczęła być bardziej kobieca, żywa i pewna siebie. Można powiedzieć, że wszystkie najlepsze cechy uwydatniły się u Belli wraz z przemianą w wampira. Z Eleną, według wielu jest na odwrót. Elena po przemianie w wampira (której nigdy nie chciała) zrobiła się bardziej wyluzowana i zabawna, ale też bardziej egocentryczna. Zacznijmy od tego, że Bella zawsze uważała że normalne życie nie jest dla niej. Bella czuła, że nie należy do tego świata, czuła się jak wyrzutek społeczny, zawsze czuła że nie pasuje do takiego życia. Poznając Edwarda, zakochała się w nim po uszy i od razu bez zastanowienia chciała się stać częścią jego świata, chciała się stać wampirem, bo wiedziała, że to jest świat, w którym będzie się mogła poczuć sobą…i faktycznie, tak się stało po przemianie w wampira. Elena zawsze chciała jak najbadziej normalnego życia- ukończyć liceum, college, zakochać się, znaleźć męża, mieć dzieci i się nimi opiekować, pracować itd. Elena bardzo ceniła sobie swoje człowieczeństwo i ludzkość, i bała się że po przemianie w wampira straciłaby siebie. Mimo że akceptowała wampiryzm swoich przyjaciół i chłopaków, sama stanowczo nie chciała nim być, i wpadła w paranoję kiedy się okazało że na łożu śmierci została przemieniona w wampira. Zaczęła histeryzować i narzekać, że trzeba było pozwoleć jej umrzeć. Kiedy w grę wszedł lek na wampiryzm, Elena robiła wszystko aby go odnaleźć i móc wrócić do ludzkiego życia jak najprędzej może, próbując przekonać swojego chłopaka Damona, żeby wziął lek z nią, aby mogli być razem ludźmi. I tak się pod koniec serii stało. Bella i Edward, dla odmiany, chcieli być na zawsze razem, jako wampiry, długo i szczęśliwie i nie czuli potrzeby żyć normalnym, ludzkim życiem.
Bella i Elena obydwie kochają w sposób ekstremalny ludzi, na którym im zależy i są w stanie zrobić na prawdę dużo aby obronić tych których kochają. Bella już w pierwszym filmie nie mówiąc Edwardowi ani jego rodzinie pojechała na samobójczą misję ocalenia swojej matki, sama na spotkanie z groźnym wampirem, bo ten jej zagroził że jeśli komuś powie to ją zabije. Widząc że dzieje się coś niedobrego z Jacobem w drugiej części, bez zastanowienia idzie się skonfrontować z jego znajomymi, i nawet jednemu sprzedaje plaskacza na ryj, żeby się odwalili od jej przyjaciela (myślała wtedy że oni mu grożą i go zmuszają do rzeczy których on nie chce robić). W trzeciej części kaleczy się, przecinając sobie skórę żeby odwrócić uwagę Victorii od Edwarda i żeby zaatakowała ją zamiast Edwarda, bo chciała go uratować. Kiedy Volturi chcieli zabić Edwarda w drugiej części, Bella krzyczała żeby go zostawili i żeby zabili ją. W czwartej części, Bella zaszła w ciążę z Edwardem i nosząc wampirze dziecko jako człowiek, zaczęły jej się łamać kości i bardzo zachorowała, dziecko wyniszczało jej organizm od środka i wszyscy chcieli aby je usunęła ale Bella nigdy nie miała wątpliwości, że chce dotrzymać ciąży, bo dla niej życie jej dziecka było ważniejsze niż jej własne. I taka właśnie jest Bella- życie ludzi ukochanych jest ważniejsze dla niej. Wiedząc że jej ojciec jest w niebezpieczeństwie przez nią, wyniosła się z domu i zarządała od swoich znajomych aby chronili jego dom. Aby go chronić, musiała go też bardzo obrazić, aby pozwolił jej wyjść z domu. Wiedziała, że go bardzo rani, ale musiała to zrobić żeby uratować jego życie. Elena, podobnie do Belli, wiele razy ryzykowała swoje życie, aby obronić jej bliskich. W niektórych przypadkach mogło dojść nawet do skrajnej agresji z jej strony, jak w przypadku kiedy łowca wampirów zaczął nękać jej brata aby też stał się łowcą wampirów aby mogli zabić wszystkich jej przyjaciół. Nie zastanawiając się ani chwili dopadła go w jaskini, zaczęła go tłuc na kwaśne jabłko, dając mu do zrozumienia, że nie pozwoli sobie aby ktoś dręczył jej brata i przyjaciół. Ostatecznie go zabiła po czym miała straszne wyrzuty sumienia.
Elena wydawała się bardziej ogarnięta od Belli, jeśli można tak powiedzieć. Mimo że pisała pamiętnik, w przeciwieństwie do Belli, wydawała się bardziej praktyczna, wyluzowana, realistyczna i zaangażowana, np. biorąc udział w organizacji różnych szkolnych przedsiewzięć ze swoimi przyjaciółkami, uczęszczając na dodatkowe zajęcia np. była cheerleaderką, gotowała dla przyjaciół, po śmierci rodziców starała się być jak mama dla swojego o 2 lata młodszego brata i była bardzo troskliwa i opiekuńcza. Belli za to nie interesowało za bardzo nic. Była zwyczajną dziewczyną, nie za bardzo zainteresowaną to co się wokół niej działo ani żadnym konkretnym zajęciem, była wycofana i tak jak napisałem- nie czuła że za bardzo przynależy gdziekolwiek. Była też bardzo niezdarna, ciągle się potykała itp. Jej duża koncentracja na Edwardzie też była nieco toksyczna, bo cały swój świat ustanowiła tylko wokół niego, podczas gdy Elena mając chłopaka, zawsze utrzymywała swoją własną tożsamość i poczucie indywidualności, odróżniając od swojego chłopaka swoje własne życie i znajdując czas dla przyjaciół, czego nie robiła Bella, która całą swoją osobowość skupiła na swoim chłopaku. Po tym jak Edward zostawił Bellę, ta przez parę miesięcy siedziała pogrążona w depresji w swoim pokoju, nigdzie nie wychodząc, zamieniając się w totalny mess. Elena też miała skłonności do dużej załamki, ale zawsze starała się szybko podnieść, bo wiedziała, że ma taki obowiązek. Starała się nie koncentrować swojego całego życia wokół chłopaka. Chociaż po tym jak przemieniła się w wampira i była z Damonem, z czasem podobnie do Belli zaczęła wszystko koncentrować tylko na nim.
Obie są romantyczkami, wierząc w tą wielką miłość i bajkę, koncentrując na tym swoje życie, chociaż Elena jest bardziej taką praktyczną romantyczką a Bella jest beznadziejną romantyczką tzw. hopeless romantic. Elena jest ułożoną dziewczyną, i dziewczyną idealną w tradycyjnym pojęciu, chcącej zwyczajnego rodzinnego życia, jest grzeczna uprzejma gościnna empatyczna, delikatna a przy tym zdeterminowana i piękna jak laleczka Barbie. Bella jest większym typem buntowniczki i cyniczki, zagubionej w swojej własnej bajce, nie chcącej zwyczajnego życia, oddzielającej siebie od reszty społeczeństwa, nieprzejmującej się stylem, niezdarną, awkward. Nie można jej odmówić, że też ma dobre serce, ale nie umiała pokazać ludziom jak jej zależy na nich, np. kiepsko jej wychodziło pokazanie jak bardzo jej zależy na jej ojcu albu Jacobie. Elena jasno pokazywała ludziom swoje uczucia i to ile oni dla niej znaczą. Sama Nina Dobrev, 10 lat temu w wywiadzie porównując Bellę i Elenę do siebie powiedziała: "Elena robi wszystko dla wszystkich, Bella robi wszystko dla siebie, ale obydwie są fajnymi postaciami.". Myślę że to nie do końca prawda. Bella skoncentrowała cały swój świat wokół Edwarda i to dla niego wszystko robiła. Po tym jak urodziła córkę, robiła wszystko dla niej i Edwarda. Elena faktycznie była bardziej otwarta i starała się, aby wszyscy ludzie czuli się uwzględnieni i dobrze wokół niej. Na pewno miała osoby na których jej najbardziej zależało jak Jeremy i Damon/Stefan, ale dla swoich przyjaciół też bardzo dużo robiła, a nawet dla ludzi których mało znała, bo widziała że potrzebują pomocy. Podoba mi się bardzo ta zdolność Belli że mogła obraniać ludzi których kochała siłą swojego umysłu, co oznacza, że Bella też jest dobrą i kochającą osobą, zdolną do obrony swoich bliskich za wszelką cenę.
Czas na podsumowanie. W obydwóch tych postaciach widzę siebie, np. tak jak Elena przez dużą część życia pisałem pamiętnik, i byłem taką uśmiechniętą zawsze gotową do pomocy innym ludziom osobą, ale podobnie jak Bella zawsze czułem się wyalienowany, i zdecydowanie przez ostatnie 2 lata, czułem się bardziej jak ona, odseparowany od innych ludzi, pogrążony w depresjii i melancholii, i zdecydowanie nie jest mi obce koncentrowanie swojego życia na jednej osobie, to jest toksyczna cecha, ale ja potrafię wpaść w takie skrajności jak Bella. Nie wspomniałem że Bella po tym jak Edward ją zostawił stała się bardzo lekkomyślna i zaczęła robić bardzo głupie i ryzykowne rzeczy, jak przejażdżka motocyklowa z nieznajomymi starszymi facetami, skakanie z klifu, albo jeżdżenie na motorze, mimo że tego nie umiała. Wmawiała sobie w umyśle, że robiąc to, Edward w końcu się pojawi, żeby uratować ją. Myślę, że Elena jest taką idealną dziewczyną, przykładem, której wielu ludzi może nie cierpieć bo jest taka idealna, natomiast Bella jest bardziej taką relatable postacią, z którą można się utożsamić ze względu na tą nieśmiałość, poczucie niezrozumienia przez innych ludzi, niezręczność towarzyską i chęcią czegoś więcej niż normalne, ludzkie życie. Trudno mi wybrać, którą postać bardziej lubię. Elena jest chyba osobą, którą bardziej bym lubił w realu, ale pewnie skończyłbym kumplując się z Bellą, jako że obydwoje byśmy byli niepopularnymi osobami trzymającymi się na uboczu. Elena jest jak taka dobra ciocia, mama i na pewno taką osobą się stała po urodzeniu dzieci, Bella jest bardziej taką buntowniczą, niespokojną duszą, obydwie reprezentują typ osobowości INFP w MBTI, tylko że są to dwa skrajne rodzaje MBTI- Bella ten lekkomyślny i buntowniczy, a Elena ten słodki, uprzejmy i obowiązkowy. Którą dziewczynę bardziej lubicie?

Przez ostatnie miesiące miałem fazę na Demi Lovato. Teraz nagle z początkiem 2022 przyszła faza na…Katy Perry! Myślę że po prostu wychowałem się słuchając tych wszystkich popowych piosenkarek które były na topie w latach 2007-2017, jak Rihanna, Selena Gomez, Britney Spears, Lady Gaga, Katy Perry, Jennifer Lopez, Beyonce, Kesha, itd. itd. Jak wiecie jednak, pierwszą piosenkarką na punkcie której miałem bzika to była Rihanna, potem Britney, a na końcu Jennifer Lopez która do tej pory jest moją ulubioną piosenkarką. Piosenkarki takie jak Nicki Minaj, Kesha i Katy Perry to piosenkarki od których przez lata wiele słuchałem piosenek, ale to zawsze były dla mnie takie opcje poboczne, może ze względu na to że nie były takie kobiece i dziewczęce jak Britney, Rihanna i Jennifer Lopez, a bardziej ekscentryczne i kiczowate, co po prostu nie wpasowywało się aż tak w moje gusta. Jest parę powodów jednak, że ostatnio oszalałem na punkcie Katy Perry. Po pierwsze, grałem przez święta dużo w The Sims 3, i jak wiecie lub niewiecie, całe dodatki do The Sims 3 z 2012 roku: Zostań Gwiazdą i Słodkie Niespodzianki Katy Perry były promowane przez Katy Perry, i oglądając trailery tych dodatków w 2022 roku w wieku 21 lat, przypomniałem sobie jak po raz pierwszy widziałem zapowiedzi tych dodatków w 2012 roku jak miałem 11 lat. Trailery są niesamowite i są w nich użyte piosenki Katy Perry. W drugim dodatku Katy Perry zaśpiewała Last Friday Night totalnie w języku simlish i słuchając radia grając w The Sims 3, można go puścić i sprawić żeby twoje simy tańczyły do tej piosenki. Generalnie najbardziej mnie Katy Perry zdobyła piosenkami The One That Got Away, Wide Awake i Part Of Me. Najlepsze jest to że lubiałem te piosenki w przeszłości, ale nie aż tak bardzo w porównaniu do wcześniejszych singli z Teenage Dream, które zawsze według mnie były o wiele bardziej wpadające w ucho. I faktycznie są, ale teraz kiedy znam już dobrze angielski i rozumiem przesłanie tych piosenek zrozumiałem jak Wide Awake, The One That Got Away i Part of Me są głębokie i wzruszające. Nie wiem jak długo potrwa ta fascynacja, ale wpadłem po uszy aż tak bardzo, że poprosiłem moich znajomych żeby mi na moją imprezę urodzinową (już 15 stycznia) kupili jej film dokumentalny Katy Perry: Part Of Me (bardzo chcę go obejrzeć, a nie ma go nigdzie na internecie) i oczywiście album Teenage Dream. Myślę, że ten album odzwierciedla nie tylko samą Katy, ale też mnie, bo ja zawsze chodziłem przez życie niosąc w sobie ten teenage dream. Jak ponad rok temu kończyłem 20 lat, myślałem że już będę zupełnie inną osobą i już nie będę tym samym nastolatkiem co byłem, ale prawda jest taka, że przez całe życie, mając parę lat, 12, 21- żyłem nastoletnim marzeniem. I dopiero teraz zrozumiałem jak jej album "Teenage Dream" opisuje mnie i jak bardzo był ikoniczny i przełomowy nie tylko dla niej ale i całej muzyki pop. To mnie też zachęca, żeby starać się być bardziej otwartą, wesołą i wyluzowaną osobą bo nie da się ukryć że przez ostatnie 2 miesiące byłem bardzo przygnębiony i smutny. Nie chcę już być tą osobą. Chcę być optymistyczny i śmiać się. I podoba mi się przesłanie i przewodnie hasło filmu dokumentalnego Katy Perry: Part Of Me: "be yourself and you can be anything". Przez tyle lat poszukuję kogoś optymistycznego, wesołego, skupionego, wyluzowanego zawsze mnie ciągnęło do takich ludzi, tak jak ci o typie osobowości ESFP co zawsze cieszą się chwilą, żyją teraźniejszością i żyją na całość. Zawsze czułem że potrzebuję takiej osoby, żeby być szczęśliwym. Ale może przez ten cały czas ta osoba której poszukiwałem to byłem ja? Może to ja przez ten cały czas byłem tą osobą, tylko przez toskyczne znajomości, tęsknotę za przeszłością i ciągłe zamartwianie się straciłem swój dawny blask i przestałem być tym kim powinienem być? Wszystkie te pozytywne cechy które wymieniłem wyżej, przypomniały mi o tym jaki byłem kiedyś. Zanim nie odleciałem totalnie w krainę marzeń, rozczarowany swoim prawdziwym życiem. Ale czy nie lepiej jest spełniać swoje marzenia w rzeczywistości, niż tylko w marzeniach? Zabawne, że akurat Katy Perry mi o tym przypomniała. Jej piosenki, jej osoba przypomniały mi, kim chcę być. I mam nadzieję, że ten etap oznacza już koniec ciągle zamartwionego, zestresowanego mnie. Rozwiązywałem też 2 quizy teraz w nocy o życiu i obydwa mi powiedziały, że ten rok będzie dla mnie wyjątkowy, że dokona się we mnie ogromna wewnętrzna przemiana, że nauczę się nowych rzeczy i poznam wyjątkową osobę/osoby. Cóż, to tylko głupi quiz, ale chcę wierzyć że tak właśnie będzie i wolę żyć z takim optymistycznym nastawieniem że coś się ciekawego wydarzy, niż myśleć jak przez ostatnie 2 lata, że wszystko co najlepsze w moim życiu to już minęło.