,,Upojeni kłamstwem, chapter seven'', zapowiedź, fragment:

Kochani, jak obiecałam tak też pracuję w końcu nad kolejną częścią. Powiem Wam, że mam tragicznie mało czasu na pisanie, ale ostatnio trafiły się dwie lekcje polskiego, na których szybko wyrobiłam się z materiałem, więc nie mogąc się powstrzymać, nawet i pod nosem koleżanki, zaczęłam bazgrać coś na marginesach. Tak oto wkręciłam się na nowo w świat kłamstw i czuję się wprost rewelacyjnie :)
Ale cóż, jak mówię, nauka mnie dobija, faktem mam też parę innych spraw na głowie i no lipa. Więc tak oto stan faktyczny na dziś:
Ilość słów: 619
Napisane: 1/5 całości
Przewidziana data wstawienia: 31.10.2021r.🎃
Także ten, z tym, z tamtym, a teraz macie króciutki fragment. Jak sądzicie co tym razem zrobił Axell?

,,(…) zakopią mnie żywcem. A tak chciałem jeszcze pożyć.
Stołówka, kilka sali lekcyjnych na parterze, dalej nic. Dobrze zdawałem sobie sprawę, że sam nic nie zdziałam w ciągu niespełna osiemnastu minut. Z tego też względu zadzwoniłem do Nancy.
— Zgubiłem dziecko — oświadczyłem poddenerwowany na wstępie, nie wiedząc jak jej to wytłumaczyć, a żeby zaoszczędzić jak najwięcej drogocennego czasu.
— Jakie dziecko? Co, Twoje? — odparła szybko.
— Ta moje. (…) Zostawiłem ją w szatni, a ona zniknęła. Nan, szesnaście minut i będzie dzwonek. Jasna cholera, ja jej nie znajdę! Wtedy to już żegnaj Axellu, miło było, ale się skończyło! Rodzice mnie zabiją!! Błagam przyjedź tutaj, powiedz, że dasz radę się zjawić jak najszybciej — jęczałem.
— Zaraz, jesteś u siebie w szkole? Co, jak? Dobra, nieważne. Sama osobiście ukrócę Twój żywot — warknęła poddenerwowana. Była na popołudniowej zmianie w pracy, a jej nowy szef nie tolerował wcześniejszego urywania się bez jego wiedzy. Ale mimo to, wiedziałem że Nan mnie nie zawiedzie. I nie myliłem się.
— Będę za trzy minuty, czekaj w hallu! — rzuciła i szybko się rozłączyła. (…)'

#################################