Kojarzycie uniwersum Blair Witch? Początkowo był to film z 1999 roku i był prawdopodobnie pierwszym filmem typu found footage, czyli zrobionym w stylu dokumentu. Całość była o grupie nastolatków, którzy wyjechali do jakiejś miejscowości w poszukiwaniu wiedźmy z lasu, no i rzekomo tam zaginęli.
Na tym polegała nawet kampania promocyjna filmu, że są to autentyczne nagrania znalezione w lesie po zaginionej grupie. Geniusz tego filmu opiera się na tym, że straszył tym czego nie widać, przez cały film grupa błądzi po lesie, znajduje tajemnicze talizmany z patyków i słyszy dziwne odgłosy, ale nic się za bardzo nie dzieje, żadnej wiedźmy nie widać, ale cały czas jest sugerowane, że coś tam się czai.
Dziś film się mocno zestarzał, bo jakość nagrań jest nie najlepsza, ale mimo wszystko to klasyk, który warto znać.
Doczekał się on dwóch sequeli (z czego ten ostatni jest z 2016 roku) i trylogii gier wydanej na początku lat 2000, która rozszerzała uniwersum, ale nie grałem więc się nie wypowiem niestety. :P
Jednak do czego zmierzam, otóż niedawno polskie studio Bloober Team (twórcy Layers of Fear) postanowili odświeżyć markę wydając kolejną grę w uniwersum Blair… i o kurde ale to jest dobre.
Spodziewałem się prostego, ale przyjemnego horrorku, a jest lepiej niż sądziłem, bo gra potrafi zaskoczyć kilkoma ciekawymi pomysłami, które może nie do końca są oryginalne, bo niektóre pojawiły się już kiedyś w innych tytułach, ale są również fajnie zrealizowane. :P

Opowieść zaczyna się dość prosto, pewien koleś o imieniu Ellis przyjeżdża do lasu Blair ze swoim psem, ponieważ trwa akcja poszukiwawcza jakiegoś zaginionego dzieciaka, ale z czasem historia nabiera tempa i okazuje się, że tak naprawdę nie poszukiwanie bachora jest głównym motywem opowieści, a sam bohater i jego traumatyczna przeszłość i tutaj pierwsza rzecz, która mega mi się podoba… las Blair w tej grze działa trochę jak miasteczko Silent Hill, manifestuje różne rzeczy bohaterowi na podstawie jego wspomnień, tak, że czasem nie wiadomo co się dzieję naprawdę, a co jedynie w głowie bohatera. :D
Sama opowieść jest jednak prostsza do zrozumienia niż w takim SH2, a główny twist fabularny zbyt wcześnie da się przewidzieć, ale i tak widać, że twórcy się przyłożyli by opowiedzieć coś niebanalnego.
Druga rzecz, która mi się podoba, to to, że twórcy nie odcięli się od poprzednich tworów z uniwersum i jest tam cała masa nawiązań przede wszystkim do filmu i to czasem nawet takich nieoczywistych bym powiedział. :p
Przede wszystkim bohater dość szybko dostaje do rąk kamerę, co już jest nawiązaniem samym w sobie, ale nie dostaje jej tylko po to by nagrywać różne rzeczy i przy okazji jak w Outlaście mieć tryb noktowizyjny pozwalający widzieć w ciemności, a z kamerą wiąże się kilka ciekawych mechanik.
Pierwsza i najciekawsza w sumie to kasety, które zmieniają rzeczywistość i służą do rozwiązywania prostych zagadek poprzez zatrzymywanie taśmy w odpowiednim momencie, by zmaterializować jakiś przedmiot, oczyścić zawalone przejście, itp.
Druga rzecz związana z kamerą, to to, że w pewnym momencie za jej pomocą bohater musi omijać przeciwników i patrzeć na ślady, które widoczne są tylko w obiektywie kamery.
Tutaj też nawiązaniem do filmu jest to, że później Ellis trafia do domu Rustina Parra (kto zna uniwersum ten wie o co cho :P), gdzie musi unikać patrzenia na pewnego stwora, podobnie jak bohaterowie w filmie patrzyli w ścianę, by uniknąć wzroku wiedźmy.
Przez pierwszą połowę gry z przeciwnikami można jednak sobie radzić za pomocą latarki, podobnie jak chociażby w Alanie Wake’u, czy mniej znanym Fatal Frame 4, odpędza się wrogów kierując na nich światło.
I tutaj też jest pewne nieoczywiste nawiązanie do filmu, polegające na tym, że gra straszy tym czego nie widać, przeciwnicy przez większość czasu są niewidzialni, a ich lokalizację określa się tutaj na podstawie kierunku, w którym szczeka towarzyszący bohaterowi pies.
Sam pies też właśnie nie jest dla samego bycia, a pomaga on w walce i szukaniu niektórych przedmiotów, identycznie jak w starym Haunting Ground i Rule of Rose z PS2. Do tego dochodzi kilka komend, które można wydawać psu, w tym można go chociażby skarcić i w sumie nie wiadomo po co ktoś miałby to robić, ale jest i taka możliwość. ;_;
Warto też wspomnieć, że projekcja lasu w grze jest jedną z lepszych jakie widziałem, jest naprawdę gęsty i mroczny, w dodatku zrobiony tak by można było się zgubić i by gracz nawet nie wiedział kiedy zatacza koło, co również jest nawiązaniem do filmu, gdzie bohaterowie chodzili w kółko. :P
Polecam każdemu się samemu zapoznać, choćby na youtubie obejrzeć. Gra jest krótka, nie jest to też jakiś mega straszny horror, ani mega wybitna gra, a pod koniec jest trochę przedłużana na siłę, ale i tak myślę, że warto obczaić. Jest to na pewno jedna z większych niespodzianek tego roku w gierkowie i to tych pozytywnych. :D

A i gra posiada też świetny soundtrack, którego słuchanie niepokoi, nawet tak na sucho bez gry. Znajdą się wśród utworów nawet takie lekkie „mózgotrzepy”. :P
https://www.youtube.com/watch?v=xRO0iqAFaCE&t=18s
https://www.youtube.com/watch?v=dgWy8lWYtEY&t=140s