~Oboje weszliśmy do jego kwatery.
– Witaj w moim królestwie.- odparł Quill.
Nagle poczułam że odrywam się od ziemi. Po chwili wszystko już latało.
– Co się stało?- starałam się utrzymać w pionie ale coś mi to nie wychodziło.
– Wyłączyłem grawitację.- podtrzymał mnie od tyłu Quill.
Zaśmiałam się cicho.
– Nauczysz mnie latać?- zapytałam ze słodkim uśmieszkiem.
– Patrz i się ucz mała.- zaśmiał się i razem z nim unosiłam się nad podłogą.
Było ekstra. W końcu nauczyłam się panować nad tym.
– Jak często włączasz ten tryb?- zapytałam.
– Bez grawitacji? Często.- zawisł do góry nogami i założył słuchawki.
– Ty to uwielbiasz muzykę.- podleciałam do niego.
– Tak. Uwielbiam ją. Lecz ty jesteś całym moim życiem i tylko ciebie uwielbiam ponad wszystko.- pocałował mnie w policzek.
Zarumieniłam się lekko i cicho zachichotałam.
– Mój ty Lordzie…- przytuliłam się do niego i czule ucałowałam go w usta.
Patrzyliśmy sobie nawzajem w oczy.
– Nadal nie mogę uwierzyć że wreszcie znalazłem miłość swego życia.- wyszeptał Quill i pogładził mnie po policzku.
– To uwierz.- położyłam głowę na jego torsie i słuchałam bicia jego serca.
Czułam jak Quill mnie przytula i delikatnie gładzi po plecach.
Byłam taka szczęśliwa. Kocham go nad życie i nie zamierzam zamieniać go na żadnego innego. Zawsze będę go kochać, zawsze.
– Tak się cieszę że mam ciebie.- powiedziałam cicho.
– A ja ciebie.- pocałował mnie w nos.- Jesteś wspaniałą dziewczyną, nie wiem jak potoczyłoby się moje życie bez ciebie.
– Dałbyś radę. Jesteś Star Lord. Lider Strażników Galaktyki. Zawsze dasz sobie radę i zawsze wyjdziesz z trudnej sytuacji.- przytuliłam go.
– Ale byłbym bez ciebie.- zaśmiał się.
– Oj Quill…- zaśmiałam się.- Nacieszmy się sobą, potem myślmy nad przyszłością.
– Chciałem to powiedzieć.- przytulił mnie czule.
I tak on mnie przytulał, rozmawialiśmy od czasu do czasu, a wszystko działo się wysoko nad podłogą.~

Mały spojler.
Wiecie co, pokochałam Star Lorda😍😍😍😍💚💚💚 Uwielbiam go💚💚 Mam z nim prawie że tuzin obrazków na tapety. I właśnie dlatego wybrałam go na lepszego chłopaka Lili.💚💚

~-Musi być jakiś sposób by go powstrzymać. Nie mogę patrzeć jak on to robi…- odezwałam się cicho i spojrzałam smutno na Thora.
– Niestety… Loki jest zbyt potężny. Potrzebujemy planu. Jak narazie… jesteśmy bezsilni- odparł Thor.
Zasmuciłam się i spojrzałam na załamaną siostrę czuwającą nad snem jej nowonarodzonych trojaczków. Żal mi się okropnie ich robiło. Nie dość że ojcem maluszków jest teraźniejszy złoczyńca i tyran to biedna Lili została sama. Usiadłam obok niej.
– Przykro mi siostrzyczko…- delikatnie położyłam rękę na jej ramieniu.
– To już nic… Loki… przez tyle lat go kochałam, a teraz? Nawet nie raczył przyjść tu chodź na chwilę tylko poszedł podbijać tam świat. Zostawił mnie…- rozpłakała się.
Mi też zbierało się na płacz.
– Musimy być nadziei że wszystko wróci do normy. I że stary Loki wróci. – usiadł obok siostry Thor.
– Dzięki że chociaż mam was…- lekko się Lili uśmiechnęła.
– Jesteśmy rodziną, a rodzina nie zostawia jej członków w potrzebie.- przytuliłam ją jak przystało na dobrą siostrę.
Do naszego uścisku dołączył też Błystek. Widać było że Lili to lekko poprawiło humor.
– Dziękuję…- powiedziała cicho i zasnęła zmęczona w naszych ramionach.
– Śpij siostruniu. – ja i Thor położyliśmy ją na łóżku i przykryliśmy kocem.
– Nastały ciężkie czasy dla nas…- odparł smutno Thor.
– I dla nich.- dodałam i spojrzałam na kołyskę z uroczo śpiącymi trojaczkami. – Biedactwa będą wychowywać się bez taty…-
– Ale za to będą pod skrzydłami troskliwej matki oraz cioci i wujka.- objął mnie czule Błystek.
– Może jeszcze nie jest tak źle.- uśmiechnęłam się lekko i przytuliłam się do niego.
Teraz są najważniejsi siostra i jej maluchy. O nas pomyślimy troszkę później. Kto wie? Może kiedyś podzielimy los siostry jako wspaniali i troskliwi rodzice…~

Mały spojler do późniejszych części LIT.😍💚