~-Musi być jakiś sposób by go powstrzymać. Nie mogę patrzeć jak on to robi…- odezwałam się cicho i spojrzałam smutno na Thora.
– Niestety… Loki jest zbyt potężny. Potrzebujemy planu. Jak narazie… jesteśmy bezsilni- odparł Thor.
Zasmuciłam się i spojrzałam na załamaną siostrę czuwającą nad snem jej nowonarodzonych trojaczków. Żal mi się okropnie ich robiło. Nie dość że ojcem maluszków jest teraźniejszy złoczyńca i tyran to biedna Lili została sama. Usiadłam obok niej.
– Przykro mi siostrzyczko…- delikatnie położyłam rękę na jej ramieniu.
– To już nic… Loki… przez tyle lat go kochałam, a teraz? Nawet nie raczył przyjść tu chodź na chwilę tylko poszedł podbijać tam świat. Zostawił mnie…- rozpłakała się.
Mi też zbierało się na płacz.
– Musimy być nadziei że wszystko wróci do normy. I że stary Loki wróci. – usiadł obok siostry Thor.
– Dzięki że chociaż mam was…- lekko się Lili uśmiechnęła.
– Jesteśmy rodziną, a rodzina nie zostawia jej członków w potrzebie.- przytuliłam ją jak przystało na dobrą siostrę.
Do naszego uścisku dołączył też Błystek. Widać było że Lili to lekko poprawiło humor.
– Dziękuję…- powiedziała cicho i zasnęła zmęczona w naszych ramionach.
– Śpij siostruniu. – ja i Thor położyliśmy ją na łóżku i przykryliśmy kocem.
– Nastały ciężkie czasy dla nas…- odparł smutno Thor.
– I dla nich.- dodałam i spojrzałam na kołyskę z uroczo śpiącymi trojaczkami. – Biedactwa będą wychowywać się bez taty…-
– Ale za to będą pod skrzydłami troskliwej matki oraz cioci i wujka.- objął mnie czule Błystek.
– Może jeszcze nie jest tak źle.- uśmiechnęłam się lekko i przytuliłam się do niego.
Teraz są najważniejsi siostra i jej maluchy. O nas pomyślimy troszkę później. Kto wie? Może kiedyś podzielimy los siostry jako wspaniali i troskliwi rodzice…~

Mały spojler do późniejszych części LIT.😍💚

~Spojrzałam na niego. Miał na ustach coś podobnego do maski. I dobrze. Nie chciałam z nim rozmawiać.
– Mamusiu…- podeszła do mnie moja córka.- Możemy iść do domku? Gorąco mi.
– Oczywiście malutka.- ostatni raz spojrzałam na niego i powoli udałam się do domu wraz z dziećmi.
Po chwili zatrzymałam się i wróciłam się do niego. Stanęłam naprzeciw niego i patrzyłam w jego zielone oczy ze łzami.
– Byłam przy tobie w dobrych i złych chwilach… A ty…? Nie było ciebie tamtego dnia… Płakałam, krzyczałam, wzywałam cię, a ty…? Zamiast być przy mnie i czekać na poznanie dzieci to ty… podbijałeś Nowy Jork… Nie było cię… Myślałeś tylko nad planem ataku a nie o mnie ani dzieciach… Teraz wiesz jak ja się czułam gdy mnie zostawiłeś…- powstrzymywałam się od wybuchu płaczem.
Łzy spływały po moich policzkach a on tylko patrzył się na mnie smutnym wzrokiem. W końcu nie wytrzymałam i uderzyłam go w policzek.
– Mam gdzieś Asgard! Już cię nie potrzebuję. Złamałeś mi serce, rozumiesz?! Nie chcę cię znać! Nie odzywaj się do mnie! I nie próbuj do mnie wrócić!- wykrzyczałam przez płacz i szybkim krokiem oddaliłam się w stronę domu.
Serce mi pękało na myśl o nim. Byliśmy wspaniałą parą i nadal mogliśmy być. Niestety… on wybrał zło, a ja dobro. Nie chcę by moje dzieci wychowywał przestępca. Moje serce przestało dla niego bić. To koniec dla nas… Koniec dla naszej przyszłości…
To koniec Loki…~

Taki spojler do nowej serii. Taka smutno-romantyczna seria. Przed ostatni wpis też jest do tej samej serii.💚