Oglądałam Spectre (bo akurat w TV leciało)… i Chryste, jak ja się zirytowałam – nigdy mnie chyba żaden film tak nie wyprowadził z równowagi, jak ten. Co to ma być?!

Multum nierealnych efektów specjalnych – oczywiście musiało się walić, palić i wybuchać, bo jak niby inaczej? I sensu to żadnego nie miało, naciągane jak prześcieradło z gumką.

Płaskie postacie, jednowymiarowe – w tym nowa dziewczyna Bonda, pomiędzy którymi nagle i od tak rozkwitła miłość. Do tego dziwnie mało scen z nimi było, więc nie wiem jakim cudem cokolwiek się między nimi pojawiło do jasnej cholery 😂
Kolejna sprawa: mało realne, żeby w takiej kiecce, jaką miała, go uratowała (widzę skrajności w filmach, albo robią z babeczek damy w opałach, albo jakieś op baby z jajami – ja potrzebuję jakiejś normalnej, kobietki, która jest pomiędzy, która umie się obronić, ale czasami, jak każdy człowiek, potrzebuje pomocy (tak, facetów też takich potrzebuję, bo wtedy to po prostu ludzkie, a nie przerysowane – facet też wtedy potrafi być męski, ale co najważniejsze LUDZKI w tej męskości)) – jakby go uratowała typowo myśląc logicznie, to byłoby to bardziej realne, a nie wpada nagle i ratuje dzień, jak jakaś heroska, którą nijak nie jest – i serio pozbyła się tak ogromnego i silnego przeciwnika zwykłą małą bronią? Z tym chłopem sam Bond nie umiał sobie poradzić, ale nie, blondyna spisała się lepiej, niż facet z licencją na zabijanie – ta, jasne – a ja to balerina.

Poza tym skąd to ma niby PEGI 16? Nie było przeklinania, przemoc słaba – co za tym idzie krwi wręcz NIE BYŁO, no i brak scen erotycznych (akurat z tego powodu nie narzekam).

Takie to wszystko kartonowe jakieś, i przez to irytujące, bo robią z widza debila, że to niby takie dobre kino… Dla mnie? Kpina.

Wiecie czego moim zdaniem potrzeba? Czegoś nowego, innowacyjnego i nie tak naciągniętego, jak to co widziałam.
Może.. dziewczyny Bonda – która będzie taką tylko z nazwy, bo ma zasady i nie da mu się zaciągnąć do łóżka. Taką która nie pije, nie pali – i otwarcie okazuje niechęć do używek. Taką zimną i niedostępną… I nie chodzi mi o taką "trudną do zdobycia", ale taką, której NIE DA SIĘ ZDOBYĆ, bo Bond jest urzeczywistnieniem wszystkiego czemu jest przeciwna.
Jeżeli byłaby to trylogia, to widzę ją w pierwszej części oraz niespodziewanie wróciłaby w trzeciej. Bond nie umiałby o niej zapomnieć – może przez fakt, że jako jedynej w życiu nie zdobył… a może przez fakt, że to było czymś przez co się w niej zakochał – bo nie uwiódł ją swoim urokiem, bo nie była łatwym kąskiem, bo miała żelazne zasady, których się trzymała. I przez to nieświadomie ją kochał.
W ostatniej części uciekałby przed kimś lub czymś, i jedynie ona by mu została, jako koło ratunkowe – odnalazłby ją… I okazałoby się, że znalazła mężczyznę, który sprostał jej wysokim wymaganiom – cudowny mąż i wspaniały ojciec. Mimo to okazałaby mu litość i pomogłaby mu się ukryć. Potem wyszłoby na jaw, że jej mężem jest jeden z wrogów Bonda – tajemnica poliszynela – ona dobrze o tym wie, ale kocha go i widzi w nim dobro (mógłby być Niemcem, przez co możnaby zrobić jakieś nawiązania do WWII, będącymi przytykami). Jej syn mógłby być podobny do niej, a nie ojca, co też nie wzbudzałoby podejrzeń Bonda + młody mógłby zostać porwany, trzeba by było go ratować. Koniec mógłby wyglądać następująco – to ONA musiałby wybrać między mężem, a Bondem – wybrałby… rzecz jasna męża, będąc wierna swoim poglądom – zastrzeliłaby więc Bonda, aby zachować porządek w swej rodzinie, który on, swoim pojawieniem się, po latach zburzył: "Nigdy cię nie kochałam, James. I nie zmieniłam zdania."