Sunął drżącą dłonią po papierze, trzymając pióro wieczne. Pociągał nosem i ocierał oczy. Twarz jego była czerwona, a rękaw mokry od łez. Oczy piekły od przecierania, a gardło bolało, ponieważ nie mógł oddychać przez zatkany nos. Stalówka zostawiała oprócz tuszu widoczne na papierze, i nie tylko, bo na stole też, wgniecenia. Mocne przyciskanie pisadła do kartki nigdy nie niosło ze sobą korzyści. Nie przejmował się tym. Pisał.
-Widzę co piszesz. Widzę jak zachowujesz się od dłuższego czasu. Co mogę zrobić, aby ci pomóc? – Zapytała czarnowłosa, opierając się o framugę. Mężczyzna odwrócił głowę w jej kierunku i uśmiechnął się, mimo, że w oczach jego rozlewał się smutek.
-Czekolada wystarczy. Zawsze wystarczy.