Są dni, takie jak ten, gdy Adrianna po prostu naciąga swoje długie rękawy na nadgarstki i wyciera łzy. Robi to dość nerwowo, bojąc się, że ktoś wejdzie do jej pokoju, że zapyta, czy coś się stało. A ona nie chciała odpowiadać. Brudziła też palcami szkła swoich okularów, ponieważ zaczęła je nosić stosunkowo niedawno i wciąż zapominała, że ma je na nosie. Wycieranie ich jednak nie zmazywało łez cieknących z oczu. Wstawała wtedy. Zdejmowała okulary i chodziła po pokoju, robiąc kółka. Robiło jej się zimno, jednak jej ciało zalewał pot. Może gdyby użyła przekleństw lub przemocy, jak to robili inni, byłoby jej łatwiej. Ale przecież nie warto było zniżać się do ich poziomu. Przecież złamanie komuś nosa, w żadnym wypadku nie dawało ulgi!
…
Coś z moją oc (chociaż jak zauważyliście wszystkie moje opowiadania są z moimi postaciami. Ta jednak była już w kilku wpisach; postanowiłam zmienić jej wygląd – z blondynki o piwnych oczach na czarnowłosą niebieskooką, ponieważ dużo postaci o poprzednim wyglądzie już mam. Tak samo – w jednym z poprzednich wpisów było mówione, że się cięła – postanowiłam to usunąć, zmieniając imię opisanej bohaterki. Lub coś takiego)