Dobra, nie poddaję się. Pogodziłam się (powiedzmy) z utratą pliku i tych niewstawionych części. Kilka osób jeszcze kombinuje z tym plikiem, jednak każdy mówi, że szanse są marne… Miałam kopię zapasową z sierpnia na pendrive, którą zrobiłam jak jechałam na wakacje, aby móc pisać poza Łodzią. No tam jest do 52. części i najważniejszy fragment o ciąży Mel, więc jestem troszkę pocieszona. Przekopiowałam właśnie 53. część z SQ i zajęło mi to 30 minut, bo trzeba pozmieniać czcionkę, kolor itd. Chcę się w weekend wziąć za pisanie 58. części. Pamiętam co się miało dziać, pamiętam fajny tekst Negana, więc mogę to zrekonstruować i musi być lepiej niż było (chociaż początek był tak ładnie napisany, poetycko, bo miałam taki nastrój)… Skorzystam z waszej niewiedzy i mojego doświadczenia i będzie dobrze. Musi być. Z jednej strony mam ochotę to pierdzielnąć tak na dwa/trzy miesiące, ale na szczęście jestem uparta i ambitna, więc nie ma tak łatwo. Trzeba patrzeć na to, że mogło być gorzej. Mogła to być praca magisterska na miesiąc przed oddaniem pracy. Damy radę kochani. Dziękuję, że mnie wspieracie. P.S. Ostatni odcinek TWD był okropny, w skrócie Daryl mnie wkurzył, a o dziwo poparłam Carol podczas ich kłótni. Już wiem co się będzie działo w przyszłości. 😉Nie mogę się poddać. Już mam zrobione 3 kopie zapasowe. Róbcie je zawsze, czerpcie z mojego przykładu. Najwidoczniej, myśląc jak Mel, los tak chciał. 58. część nie była wystarczająco dobra i muszę ją napisać jeszcze raz i tym razem lepiej. Dostałam bodziec motywacyjny! Just do it! 💪🏻

I pękło. Nie na pół, a na miliard kawałeczków… 03.02.2021 r. najgorszy dzień mojego życia, liczyłam, że nadejdzie to dużo, dużo później… Kochany Scooby, dziękuję Ci bardzo braciszku za 16 lat wspólnego życia z Twoich pięknych siedemnastu… Wiem, już nie cierpisz, teraz możesz jeść czekoladę, podjadać moje smakołyki, wpychać się do mojego łóżka, biegać, ganiać koty i opiekować się Sprinterem. Kocham Cię najmocniej na świecie, będzie mi bardzo, bardzo trudno i ciężko bez Ciebie. Niestety nie zdążyłam odbić sobie Twojej łapki… Nasze początki były trudne, bo mnie nie lubiłeś, ale zaufałeś mi, gdy zaczęłam doradzać. Od marca, gdy razem siedzieliśmy w domu pokochałeś mnie tak, jak naszą mamę. Będzie mi brakować Twojego warczenia, chodzenia w nocy, stukotu paznokci na panelach, grzania mi nóg pod kołderką, wychodzenia w nocy na dwór. W dzieciństwie ściągałam się z Tobą, kto jako pierwszy wbiegnie po schodach do domu. Zawsze wygrywałeś, i gdy już Twe oczka okryła zaćma, a wchodzenie po schodach okazało się dla Ciebie trudnością, to dawałam Ci wygrać. Kocham Cię najbardziej na świecie, trzymaj łapki aby wszystko mi się w życiu udało, i aby sesja poszła. Wszystkim nam będzie Ciebie brakować, ta pustka jest przytłaczająca… Do samego końca miałeś zadziorny charakterek. Kocham Cię najbardziej, cholernie tęsknię, mam nadzieję, że nie zawiodłeś się na nas. Nigdy Ciebie nie zapomnę. Dziekuję za tego buziaczka na koniec. Bądź szczęśliwy Bubusiu i odwiedzaj nas czasem. Tak strasznie tęsknię, ale jeszcze się spotkamy, obiecuję. Twoja rodzina. ❤💔🥺😭😭😭