Mam duże wątpliwości na temat mojej przyszłości. Z jednej strony, chciałabym żyć w Krakowie, chodzić do teatru, być prawniczką – bronić sprawiedliwości, zarabiając jednocześnie porządne pieniądze. Chodzić do ekskluzywnych miejsc, mieć wygodne, stateczne życie oraz nie martwić się jutrem. Z drugiej strony, chcę rzucić wszystko i oddać się w pełni poezji, literaturze. Chcę złączyć się z poezją w niekończącym się przenigdy pocałunku. Pragnę oddać wszystko idei, pragnę żyć w ciszy na wsi, aby mieć przestrzeń do pisania. Co zrobię? Jeszcze nie wiem. Nie wiem, czy moja pisanina miałaby jakichkolwiek czytelników, nie wiem, czy jestem odpowiednią osobą. Mam wątpliwości.