DAKOTA!!!

No będzie dopiero jutro, ale skoro już przyciągnęłam Waszą uwagę to szybko zapowiem czego się możecie spodziewać, później dodam info w sprawie… Przekonacie się jak przeczytacie, a na koniec będzie moje gadanie i wspominanie starych czasów, więc kto chce może czytać tylko 2 pierwsze punkty — nie będę miała za złe, bo jak się rozgadam to nikomu się nie chce czytać. Nawet mi samej.

A więc tak:
Wszyscy fani Dako x Lukas świętują, ponieważ… no zobaczycie co przyniesie najnowsza część😏 Ale cytując bossa ,,Nic nie zrobiłem, a krew i tak się polała”😈😏😏 Będzie ciekawie, to Wam mogę zagwarantować.

Co do 2 kwestii…

Te osoby, które są ze mną od początku Olimpii, czyli jakby nie patrzeć od początku tego profilu wiedzą, że duża część moich opowiadań wyglądała inaczej niż teraz…
Wy, którzy są świadkami nowej Jann, Dako oraz Abby, nie pamiętacie takiej bohaterki jak Lucy. Konkretnie Lucy Lazer. Wokalistki, która przez swojego menadżera została zmuszona to współpracy przy nowym albumie z Alexem Aiono. Autorem hitów ,,Lordly” ,,Hot2Touch” oraz ,,Work the middle”. Usunęłam ją ze względu na to, że chciałam się skupić na Olimpii, a przynajmniej tak to sobie tłumaczyłam, bo jak teraz przypominam sobie na to co planowałam te 3 lata temu, to zwyczajnie by mnie to opowiadanie przerosło. Teraz myślę, że mogłabym dać radę i chciałabym spróbować, choć mimo wszystko będę się skupiała nad relacjami i karierze wokalnej bohaterów.
Także skoro ,,Blondynka z piekła rodem” wróciła do łask jako coś nowego to ,,Pop Star” też wraca w nowej odsłonie. Ale kiedy dokładnie… Jak zaplanuję CAŁĄ fabułę.

3 rzecz, czyli moje gadanie, bo złapała mnie melancholia. Czyściłam swoją pocztę i doszłam do wiadomości, które wysyłałam z @Pola17 te 2 lata temu. Znalazłam moje zamówienia miniaturek do opowiadań w tym własnie do ,,Pop Star”. Zaczęłam więc czytać te starsze moje wpisy i… no złapała mnie ta melancholia. Tak zatęskniłam za tymi rozmowami sprzed mojego odejścia jako @BiankaDiAngelo i powrotu jako @AllWeNeedIsBook . Przypomniały mi się te wszystkie rozmowy z osobami, z którymi teraz nie utrzymuję kontaktu przez to, że potrzebowałam przerwy. Przypomniały mi się czasy, kiedy tak żywo rozmawiałam ze wszystkimi. Kiedy tak cieszyłam się z każdej nowej Olimpii i jak z każdą częścią bardziej bałam się Was zawieść i pisałam na siłę bez zaplanowania fabuły czego teraz bardzo żałuję, bo widzę wszystkie niedociągnięcia. Kiedy cieszyłam się jak dziecko z powodu 1000❤ pod Olimpią. Ba! Jak liczyłam i uśmiechałam się z każdym nowym obserwującym, kiedy Oli pojawiła się na Stronie Głównej. Jakie było moje zdziwienie, zadowolenie, szczęście i niedowierzanie kiedy w ciągu kilku dni (nawet nie minął tydzień) a było Was już 1000. Przypomniały mi się czasy, kiedy płakałam jak pisałam #15, bo tak się wczułam w perspektywę Jamesa i w każdą łzę Oli. Tak doszłam do moich pierwszych wpisów i do tego jak pisaliście mi:
,,Masz dryg do pisania”
,,Świetnie ci wyszła ta część. Pisz dalej, proszę!”
,,Czekam na następną, bo ta wyszła ci wspaniale”
Teraz po tych 3 latach widzę, jak bardzo wielką było dla mnie motywacją i dlaczego tak bardzo mój styl i sam sposób pisania się zmieniał i dlaczego jest tu gdzie jest.
Jak czytałam moje stare opowiadania dostawałam cringe’u, ale teraz po prostu… Uśmiecham się i czytam dalej, bo widzę te postępy. Oczywiście — widzę wady takie jak:
— puste wzorowanie się na książkach Ricka
— zbytnie mieszanie w fabule
— czas w tym opowiadaniu też jest czymś czego się wstydzę
— to jak nagle w ciągu jednego wieczora Olimpia magicznie przestała nienawidzić Jamesa i mówi mu, że go kocha. Widzę, zabiłam tym cały jej charakter wobec niego i jak spłyciłam te uczucia.
— o ortografii i interpunkcji nie będę się bardziej rozpisywać.
Widzę wszystkie z nich i jeszcze kilka.
Ale widzę też, że z czasem starałam się je naprawić i o ile część mi się udało większość została bez zmian, bo nie byłam w stanie ani nie miałam na to sił, bo było ich tak dużo.
Ale do czego zmierzam?
Szczerze to sama nie wiem. Po prostu muszę przelać część tej melancholii tutaj, bo obawiam się, że przez całą noc bym tylko leżała i wspominała.

Tak czy inaczej, chcę coś z tego mojego pisania dla Was wyciągnąć.

1. Obiecuję, ze postaram się nie zepsuć ,,Pop Star” tak jak to zrobiłam z Olimpią.

2. Już mówię to oficjalnie, pomimo, że część osób zdawała się wiedzieć co planuję i zawsze odpisywałam, że raczej nie. Otóż powrócę, do korzeni, do samych początków i tym samym do Olimpii. Ale tym razem innej, bo ,,Olympii — córki Posejdona”, która naprawi wszystkie błędy swojej starszej wersji i dzięki niej będę mogła przejść do długo planowanej przeze mnie II serii, która… no, zadziwi wszystkich.
Na Waszą prośbę, jednak nie usunę starej, bo sami pisaliście, że macie do niej sentyment.
Sentyment… Jedna z użytkowniczek wprost mi powiedziała, że jej siostra ma na imię Lili że względu na te serię, czym jestem… Wzruszona to mało powiedziane.
Nie mówię, Wam kiedy się ona pojawi, kiedy pojawi się pierwsza część. Wszystkie pojawią się na raz, jak wszystkie będą skończę i jak będę miała pewność, że fabuła się trzyma i że nie popełnię błędów z tej I wersji.

Dobra, bo się rozpisałam jak zawsze. Ostatnim skutkiem mojego stanu będzie, to jak zawsze się do Was zwracałam, żegnałam.

Do następnego, Herosi!