Hmm… Za bardzo nie wiem od czego zacząć.
Może cześć?
No cóż. Nie dodałam niczego już od trzech tygodni, nie odezwałam się i nie napisałam. Nie chodzi o to, że nie mam weny ani siły. Na pewno gdybym zmusiła się do tego i zasiadła za komputerem, coś tam bym napisała. Problem jest taki, że nie potrafię się do tego zmusić.
I tak się zastanawiam… Nie twierdzę, że trzy tygodnie to jakoś mega długo. Ale przez ten czas nikt tak właściwie się nie odezwał… To znaczy, niektórzy (BARDZO nieliczne osoby) pisali, ale nikt nie zapytał co się dzieje. Kiedy następna część. Nikt nie był ciekawy o nic.
I tak myślę… Czy ktoś jest tak naprawdę ciekawy? Chciałby to przeczytać i się niecierpliwi? Bo – przykro mi to mówić – ale nie wygląda na to.
@Chrissy odeszła, @Pola17 (na jakiś czas) odeszła… I tak właściwie zostałam tu w pojedynkę. Umiem pisać, nie straciłam tej umiejętności, ale nie potrafię robić tego teraz i na tej stronie. Nie wiem czemu.
Mogę się z wami podzielić tylko taką informacją… Że ostatnio słyszałam o nastoletniej dziewczynie, która wydała książkę. Można ją kupić, przeczytać. Postanowiłam, że też to zrobię. No bo w końcu nie muszę jej kończyć, a tylko mieć zajęcie… A może i uda się ją napisać w całości i opublikować? Skoro to lubię i mam pomysł, to co stoi mi na przeszkodzie?
Napisałam już cały pierwszy rozdział, mam ciekawy pomysł. Może się uda.
Naprawdę was uwielbiam i z całego serca dziękuję za 743 obserwujących i 3 tysiące serduszek. Ale… Nie wiem, czy mam tu jeszcze dla kogo pisać. Zaczęło się od was i jeśli was zabraknie, to też się skończy.
Nie twierdzę, że moja historia z sameQuizy się kończy. Nie, nie odchodzę. Po prostu… No nie wiem, potrzebuję jakiejś motywacji, pomocy i chęci. Nikt nie czeka na te opowiadania, więc czy warto je jeszcze w ogóle pisać…?
Nie wymagam od was jakiegoś nie-wiadomo-czego. Po prostu… Ehh, ta wypowiedź chyba opiera się na jednym prostym pytaniu. Mianowicie: czy jeszcze w ogóle mnie tu chcecie?
Kocham was, naprawdę. Dzięki wam zaczęłam w ogóle pisać na poważnie, na tej stronie się rozwinęłam i kto wie, co z tego wyjdzie. Może to wyglądać tak, że zrobiłam już co swoje tu, nauczyłam się czego chciałam i teraz mogę was zostawić – nie. Nie chodzi mi o to. Mam nadzieję, że rozumiecie moje wahania i niepewność.
Piszę to z bolącym sercem, bo nie wiem co powinnam zrobić. Rozpoczęła się passa odchodzenia z SQ wśród moich ulubionych, cudownych autorek i najlepszych przyjaciółek, bez których po prostu nie wyobrażam sobie tej strony. Czy aby nie powinnam do nich dołączyć…?
Uwielbiam, przepraszam i pozdrawiam was. Mam nadzieję, że wszystkim wam powodzi się tu świetnie. Nie proszę o dużo. Tylko poświęcenie mi tych pięciu minut, których potrzeba na odpowiedź.
Jeszcze raz przepraszam.
Gryfonka2004.