Kto kojarzy tych Panów z grupy: KAJ ? 🇸🇪🌿🪗
Kto się wciągnął w ich muzykę po Eurowizji? 😁😅

Spojrzałam na to zdjęcie i moja reakcja:
Jakiś Ty młody Rennia, Ty mi młodniejesz 🥰😍🤩
Zdjęcie wręcz idealne 👌🏻😎👍🏻 Jeremy młodnieje…
Tylko kto jeździ w czapkach/bejsbolówkach w samochodzie? Ale Ameryka tak więc no 🇺🇲🇺🇸

Perspektywa Ann-Henriette:
– Kali zostaw go! Trish powiedz jej coś!! – Krzyczę na nią bo jej pomysł jest chory.
– Przykro mi Ann.. – Nawet nie jest jej przykro. Trish proszę Cię chociaż mogłabyś nie kłamać.
– Jako psycholog przecież też ludzią wchodzisz do głowy to skoro Ty możesz to ja nie mogę?? – Odezwała się dwugłosem, choć bardziej tu słyszę głos bogini niż swojej przyjaciółki.
– Ale nie dosłownie, to jest przenośnia! – Zostaw go szatanie. Nie podoba mi się to wcale.
– No popatrz a ja to zrobię, że będzie to tak prawdziwe. Przypomną mu się wszystkie najgorsze chwilę z jego marnego i nędznego życia! – Zastąpiła ciało Trish już swoim.
– Kali nieee!!! – Wrzasnęłam przeróżna, co zamierza mu zrobić. Nie zdążyłam, już weszła do jego umysłu i zniknęła mi z oczu. Ten teraźniejszy Ty i ten młodszy, trzymaj się tam Muti.

Perspektywa Kali:
– Pokaż mi wszystkie jego złe wspomnienia z młodości. – Rozkazałam, mózg ludzki jest tak prosty zrobiłam jeden ruch ręką a znalazłam się przed przeróżnymi wspomnieniami z jego życia. – To było takie proste. – Dobra to pierwsze z brzegu. – Ukazał się przedemną obraz którego nie widziałam już dawno.. socjalistyczny. Który to jest rok?

Perspektywa Helmut Zemo:
6 listopada 1998r.
Dobra przyjdzie, luz bez stresu, przyjdzie pogadamy.. A co jeśli nie przyjdzie? Nie no jak mnie wystawiła to niech nie pisze do mnie z przeprosinami bo żadnych nawet nie przyjmę. Nie robi się tak, jakby nie chciała to by przecież sama tego nie zaproponowała no nie? To znaczy, że musi jej na tym zależeć jak nie na mnie to chociaż na tym spotkaniu. Ciekaw jestem o co chodzi? Minęła tak godzina, podczas której Heike się nie zjawiła. A wystaw mnie tak drugi raz.. jak można być tak nie koleżeńskim? Umawiasz się z kim a później go olewasz? Zmienię o Tobie zdanie, nie pozwolę sobie na takie traktowanie.

Perspektywa Kali:
Uśmiechnęłam się na ten widok, dobrze mu tak. Zabawmy się jeszcze bardziej, przekręciłam cyfry w obecnej dacie. Mamy teraz: 9 listopada 1989r.
Zobaczmy co z tego pamięta. Upadek muru berlińskiego, to będzie ciekawe.

Perspektywa Helmut Zemo:
– Mamo patrz, mamo.. – Ciągnę za materiał jej spódnicy by zwróciła na mnie uwagę.
– Helmuś nie mogę teraz. – Odpowiada, prawie upuszczając konewkę na podłogę.
– Ale zobacz co się dzieje, chociaż spójrz, proszę. – Złapałem ją za rękę. – Mamo telewizor wybuchł.
– Jak to? Co Ty mówisz słońce? – Nareszcie mogłem zaciągnąć mamę do salonu przed telewizor aby pokazać jej to co się dzieje. Gdy to zobaczyła, przytuliła mnie do siebie, podniosłem głowę do góry aby módz zobaczyć jej oczy. Były przerażone. Dlaczego? Czy to coś złego?
– Mamo, czemu jesteś smutna? – Odpowiedzi na moje pytanie jednak nie uzyskałem.
– Dzwonił do Ciebie dziś tata synku? – Pokręciłem przecząco głową. – Nie dobrze.
– Dlaczego? – Zapytałem, jednak znów bez odpowiedzi. – Co się dzieje?
– Nie wychodź z domu Helmuś i nikomu nie otwieraj. Mamusia Cię kocha. – Kucneła przy mnie aby dać mi buziaka w czoło.
– Idę z Tobą. – Oznajmiłem pewny siebie, kierując się na przedpokój i chcąc ubierać już buty.
– Niee, Helcio. Zostań w domu, wrócę razem z tatą. Czekaj na nas synku, przywieziemy Ci coś fajnego z miasta, zostań i nikomu nie otwieraj. – Ubrała płaszcz, wzięła klucze, telefon i wyszła zamykając drzwi. Stałem przy tych drzwiach aż zrobiło się już całkiem cicho po drugiej stronie. Salon, kuchnia, łazienka, jadalnia, mój pokój, sypialnia rodziców, wszędzie zrobiło się całkowicie cicho. Oeznik też jeszcze nie wrócił i nic nie zapowiada się na to aby miał wrócić, podobno wyszedł wcześnie rano jak ja jeszcze spałem. Moi rodzice wrócili tego dnia bardzo późno. Nie zdążało im się to, nie im obojgu jednocześnie. Już przysypiałem na kanapie w salonie, czekając na nich aż w reszcie..
– Helcio! Jesteśmy! – Słyszę dźwięczy głos mojej mamy. U niej prawie każde słowo brzmi tak melodyjnie tak lekko. Też chcę się nauczyć tak mówić, będzie fajnie. – Heliś synku?
– Helmut synek! – Zawołał mój tata.
– Zobacz Heinrich.. Ciszej jeszcze go obudzisz. – Skarciła go rodzicielka. Otworzyłem lekko zmęczone oczy. Ciężko było je otworzyć.
– Cześć mamo. – Uśmiechnąłem się przez zaspanie.
– Śpij Helmuś już jest późno. – Poczułem jak mama, głaszcze mnie po głowie. – Zanieś go do łóżka.
– W porządku.. – Mruknął mężczyzna. – Siedział i przez cały ten czas oglądał telewizję? Mówiłem, że tam będzie. Syn nam zgłupieje, zobaczysz. Jak można tyle przed telewizorem ślęczeć.
– Nie przesadzaj. Zobacz co leży wokół stołu. – Uśmiechnąłem się na same te słowa mamy. Dobrze wiem co leży tu wokół. – Samochody. Nasz mały kierowca raidowy. – Mana się zaśmiała.
– I pomyśleć, że za parę lat urośnie i będzie miał własne dziecko, żonę. ~Kali: I rozwali parę budynków, zabiję parę tam tysięcy ludzi, e co tam drobnostka.~ – Słyszę głos taty jak przez ścianę.
– Nawet mi nie mów, mój mały synek. – Głos mamy też już słyszę jakby w zupełnie innym pomieszczeniu. – Nie ucz go jeszcze, nie każ mu wchodzić w ten świat, poczekaj jeszcze ze dwa lata, Heinrich proszę. Jest jeszcze mały.
– Wiesz, że im wcześniej tym lepiej, poza tym za dwa lata będzie już można by rzecz, prawdziwym nastolatkiem, wtedy raczej przestanie się już nas słuchać w 100%. O ile w ogóle kiedykolwiek… nas.. słuchać… – Okej głos taty mi zanika powoli.
– Daj mu pobyć jeszcze dzieckiem. – Mamo nie smuć się, przecież tu jestem.
– Nic nie obiecuję. – Tata mnie chyba podniosł. – To było w naszej rodzinie od zawsze, każdy chłopak to umie, a już mój syn będzie w tym wybitny. Jak go… zobaczysz.. wygra.. każde.. jedno… zawody.
– To jest niebezpieczne dla dziecka. – Słyszę mamę.
– Dla nastolatka tymbardziej.. będzie się.. popisał.. – Zaczyna ojciec. – Racja to mądry dzieciak. Z ich rozmowy więc już nie pamiętam. Parę dni później zacząłem uczyć się szermierki i posługiwania się wszelaką bronią białą. Na palną podobno mama nie wyraziła zgody już kategorycznie, cokolwiek to słowo znaczy. Oznaczało najwidoczniej 'NIE'.

Perspektywa Kali:
Skubany jest mistrzem w szermierce? Pff ja umiem lepiej, napewno. Trzeba będzie kiedyś się zmierzyć i mu pokazać, że nawet tego nie umie tak dobrze jak ja. Haha… No przecież, jestem boska, dosłownie. Zagłębiłam się jeszcze bardziej w jego umysł. Pokaż mi jego rodziców. Skądś musiał to wynieść, tą wredną postawę. Syn naukowego geniusza Heinricha i Hildy Zemo… Ojciec był naukowcem? To trochę już wyjaśnia. A matka? Nie no ale to jak go wystawiła ta laska było po prostu przepiękne. Czemu to się ukazało właściwie? Bo znam dużo gorsze złe chwilę w życiu człowieka niż to, że ktoś olał spotkanie z Tobą. To był ktoś ważny dla niego? Kim była ta dziewczyna?

PS: I tu pytanie do was kim z zawodu mogła być mamy naszego Helcia? Bo nie mam pomysłu 🤷🏻‍♀️😕