topanga is hot tonight, u mnie też całkiem ciepło, burzowo i, hmm, lepko. nie lubię lepkiego powietrza.

tydzień temu skończyłam chyba moje oficjalne wakacjowanie i biorę się do roboty. prawdopodobnie do końca sierpnia będą na ten profil wlatywać różne rzeczy, bo w sumie czemu nie? mam czas, mam chęci (prawda jest taka, że miałam zrobić maraton, ale jest jak jest). ta strona może już nie motywuje do działania, ale postanowiłam dać jeszcze coś od siebie, bo kto wie, co będzie dalej. ja na przykład nie wiem. we wrześniu mi stuka lat siedemnaście – czy też uważacie, że z********* pomysłem, jest zorganizowanie różowego pikniku z tej okazji? bo ja tak – i nie, nie wiem, co chcę robić w życiu, jestem tylko dzieckiem, ale wiem, jak chcę, żeby ono wyglądało przez najbliższe dwa lata. i nie zakładam, że będę dużo pisała, ba, prawdopodobnie będzie tego niewiele, a jeśli będzie, to być może już nie tu.
ale o tym i trochę o moich planach wam powiem tak ciut bliżej początku roku. nie ma co już przypominać o szkole.

mam zwyczaj nie mówienia, co tam u mnie przez jakiś czas, a potem dodawania dłuższego wpisu – nie wiem, czy to lubię, ale na pewno tak robię. z drugiej strony update'uje wam moje wszystkie relacje w wersji trochę ładniejszej, bardziej zmetaforyzowanej i okraszonej łzami, bo pisanie uwalnia emocje, czy coś. albo nie. nawet nie trzeba czytać między wierszami, by dowiedzieć się, że działam nielogicznie. czaicie, że dałam kosza chłopakowi, za którym rok temu płakałam, bo byłam beznadziejnie zauroczona, a on mnie nie chciał, prawda? odkąd się do mnie nie odzywa, odzyskałam spokój ducha, więc chyba jest już git. a cały rok był, hmm, był dobry. czy jestem szczególnie z siebie zadowolona? raczej nie. z pewnością nie dawałam z siebie wszystkiego, co mogłam dać i to mnie niesamowicie drażni. to tak pod względami naukowymi. ale mam cudownych przyjaciół, więc spędziłam z nimi świetny czas i wiem, że to, co najlepsze, jest dopiero przed nami.

jeśli idzie o moje wakacjowanie, to z niego jestem jednak szczególnie zadowolona. dawno nie miałam tak dobrych wakacji, choć może nie powinno się chwalić dnia przed zachodem słońca. odczuwam też trochę tęsknotę za miastem, więc wydaje się, że chyba odpoczęłam. od leżenia na kanapie bolą mnie już plecy.

a tu zostawiam różowy samolot i do napisania!

nie wiem, czy wena przybyła, ale nawet coś piszę

nie umiem dotrzymywać obietnic, tak wiem. cztery miesiące temu napisałam, że odezwę się niebawem. nawet nie wiem, co miałam wtedy napisać.

dziś wpadłam tu po to, żeby się podzielić swoją miłością i swoim zachwytem nad Jannem, bo od nieszczęsnych preselekcji (interesujecie się chociaż trochę eurowizją, prawda?) typ ciągle jest u mnie na głośniku. no i przeżywam, a jak coś przeżywam, to muszę się tym dzielić. boo wczoraj udało mi się być na jego koncercie 🥺🥺🥺 kurczaki, jak można być tak absokurnalutnie cudownym? jestem oczarowana jego głosem, wyglądem (bo tego chyba nie ma co ukrywać), tym, jak się rusza i jaki jest po prostu uroczy. słuchacie go może? a jeśli tak to jaka z jego piosenek jest waszą ulubioną?
no i co sądzicie o tegorocznym wyborze reprezentanta?
tak, pytanie rychło w czas.

a no i 8 kwietnia wybiła rocznica. kolejna. to chyba cztery lata, ale mogę się mylić. dziękuję za wszystko i wszystkim ♡♡♡

odezwę się kiedyś, ale nie będę już nikogo łudzić (a przede wszystkim chyba siebie), że będzie to wkrótce.