Patryk
243

Herytiera

Patryk
243

Herytiera

imię: Herity

miasto: D̸a̸r̸k̸e̸r̸ s̸i̸d̸e

www: youtu.be

o mnie: przeczytaj

6382

O mnie

861/6349
92/545

Strona główna:
2022: 16
2023: 23
2024: 14
2025: 26

Dobicie rankingu ~ 10.03.2024

Źródło zdjęcia profilowego: Pinterest
Autor tła: Ja sama

Ostatni wpis

Herytiera

Herytiera

" Morton. Brzmi jak wyrok. – W życiu nie poszłabym do lekarza z takim nazwiski... Czytaj dalej

Odznaki

Przy pomocy wpisów możesz zadać autorowi pytanie, pochwalić go, poprosić o pomoc, a przede wszystkim utrzymywać z nimi bliższy kontakt. Pamiętaj o zachowaniu kultury, jesteś gościem :)

*Jeśli chcesz odpisać konkretnej osobie, użyj funkcji " Odpowiedz" - osoba ta dostanie powiadomienie* ×

Zaloguj się, aby dodać nowy wpis.

Wpisy autora: Wróć do wszystkich wpisów
Herytiera

Herytiera

AUTOR•  

Hi there, sweethearts,

♤ "My therapy" – https://samequizy.pl/kolekcja/my-therapy/
   To zbiór małych wyznań, rozmów z samą sobą – zapisów tego, co skryte w zapachu codzienności i za zamkniętymi drzwiami mojego serca.
   Nie ma tu idealnych wersów, jest tylko prawda – surowa, nieokiełznana i szczera do najgorszego bólu.
   To terapia pisana półszeptem, a kiedy indziej krzykiem wydzierającym się z mojego gardła niczym uderzenie pioruna. Ale zawsze z nadzieją, że ktoś ją usłyszy i może odnajdzie w niej choć cząstkę siebie.
   Perfekcjonizm uwięziony w słoiku miodu, niechciane trunki, które pije się mimo wszystko, puste gałęzie jesieni, z których znikają krwistoczerwone czereśnie, zbudowany z ran pancerz i wiele innych, niewypowiedzianych jeszcze rzeczy – to wszystko jest tu, w tych krótkich formach, które mówią o tym, co boli, co niszczy i co ratuje.
   My therapy to przestrzeń na milczenie i krzyk. Przeraźliwy skowyt tego, czego nie da się opisać słowami, a może da, ale innym nie chce się ich słuchać.
   Zapraszam Was więc do środka. Nie obiecuję, że będzie ładnie, przyjemnie czy wygodnie, ale obiecuję, że będzie prawdziwie.
• Jeśli o tym mowa, zapraszam do nowego wiersza, który natchnął mnie do stworzenia tego właśnie cyklu – "Perfectionist in a Honey Jar" https://samequizy.pl/perfectionist-in-a-honey-jar-one-shot/
   To wiersz o miodzie, który słodki bywa więzieniem. O perfekcji, co kruszy i trzyma w szklanym słoiku. O ciężarze pragnień, które ranią bardziej niż wolność.
   Wejdź do słoika, pozwól sobie poczuć tę prawdę i pozwól sobie na wolność – choćby na najkrótszą chwilę.
○ Ciekawostka, 3 godziny po wstawieniu "Perfectionist in a Honey Jar" zostało oznaczone do sprawdzenia, z czego oczywiście, bardzo się cieszę.
  
《Herity》

Odpowiedz
9
Herytiera

Herytiera

AUTOR•  

Hi there, sweethearts,

♤ Dzisiaj: Serialowe światy, które nadal w nas żyją.
   Dla tych, którzy patrzą sercem a nie tylko  ekranem a pilot albo myszkę trzymają niczym kompas własnej duszy:

1. Kto wypowiedział słowa: "Życie nie daje nam celu, to my nadajemy życiu cel."
A) Olivier Queen
B) Clark Kent
C) Barry Allen
D) Cisco Ramon

2. W jakim serialu uczniowie uczęszczają do szkoły o nazwie: Sherman Oaks High School?
A) Euphoria
B) Never Have I Ever
C) Pretty Little Liars
D) Stranger Things

3. Kim była Clary Fairchild zanim odkryła swoją tożsamość?
A) Dziedziczką królewskiego rodu
B) Artystką z Nowego Jorku
C) Łowczynią demonów
D) Adoptowaną wilkołaczycą

4. W którym serialu królewska etykieta zderza się z tęsknotą za wolnością i pierwszą miłością?
A) Szkoła dla elity
B) Plotkara
C) Książęta
D) Skins

5. Które miejsce łączy: Demogorgony, dzieci z mocami i świat, którego lepiej nie budzić?
A) Hawkins
B) Silent Hill
C) Mystic Falls
D) Beacon Hills

6. Jak nazywa się szkoła w "Sex Education", do której uczęszcza główny bohater?
A) Blackmore Academy
B) Moordale Secondary School
C) Nevermore Academy
D) Eerie Hollow School

7. W którym serialu więzieniem staje się zamek, tron i własne nazwisko – a każda próba ucieczki to zdrada stanu lub serca?
A) The Crown
B) Gra o tron
C) Ród smoka
D) Dynastia Tudorów

8. W którym serialu kobiety szukają miłości, siebie i idealnych szpilek – niekoniecznie w tej kolejności?
A) Plotkara
B) Seks w wielkim mieście
C) Emily w Paryżu
D) The Bold Type

9. W którym serialu padają słowa: "To nie gra cię zabija. To wybory, które podejmujesz"?
A) Squid Game
B) 3%
C) Alice in Borderland
D) Battle Royale

10. Kto z poniższych zginął, wrócił, oszalał, zniknął – a mimo to wciąż czuje, że coś go obserwuje w tym mieście bez wyjścia?
A) Boyd Stevens
B) Victor
C) Sara
D) Jim Matthews

Odpowiedzi:
1. C) Barry Allen – Bo są bohaterowie, którzy biegną szybciej niż trauma, ale nigdy nie zdążą przed przeznaczeniem.
2. B) Never Have I Ever – To miejsce w którym nie wszystko idzie zgodnie z planem a dramat zawsze siedzi w ostatniej ławce.
3. B) Artystką z Nowego Jorku – Bo niektóre dziewczyny nie rodzą się z mieczem w dłoni – ale i tak uczą się go trzymać mocniej niż własny szkicownik.
4. C) Książęta – Na korytarzach tej szkoły zamiast podręczników, niesie się ciężar własnej duszy.
5. A) Hawkins – Bo są miasta, które śpią spokojnie, ale i takie, gdzie pod asfaltem drży coś więcej niż metro.
6. B) Moordale Secondary School – Bo niektóre lekcje zapisuje się nie w zeszytach ale w drżącym "hej" i niewysłanym SMS-ie.
7. C) Ród Smoka – Bo nie każdy loch ma kraty – czasem to komnata, w której musisz urodzić niekochanego dziedzica.
8. B) Seks w wielkim mieście – Bo są miasta, które uczą chodzić w wysokich obcasach, nawet gdy serce łamie się na płaskim.
9. C) Alice in Borderland – Bo są światy, w których każdy ruch to decyzja między człowieczeństwem a przetrwaniem – a niektóre wybory zostają z nami nawet po śmierci.
10. C) Sara – Bo są miejsca, z których się nie wychodzi – nawet gdy ciało zniknie, serce wciąż błąka się po krzyku drzew.

   Dajcie znać jak Wam poszło oraz jak podobają Wam się takie zabawy!

《Herity》

Odpowiedz
13
Herytiera

Herytiera

AUTOR•  

Hi there, sweethearts,

♤ Niektórych wspomnień z przyjaciółmi nie trzeba opowiadać. Wystarczy, że się je czuje. Nie zawsze było idealnie. Czasem nie mieliśmy siły, planu ani sensu. Ale mieliśmy siebie – w najprawdziwej wersji.
   W rozmowach które przeciągały się do samiutkiej północy, niezależnie od tego, czy się śmialiśmy czy płakaliśmy. W spojrzeniach, które mówiły więcej niż historie naszych przyjaźni. W chwilach, gdy nie musieliśmy udawać.
   To nie zawsze były wielkie wydarzenia. Raczej drobne gesty – obecność innych osób, gdy świat zdawał się zwalać na moją głowę. Głupie rozmowy w środku nocy i jeszcze bardziej absurdalne pomysły, które nagle, stały się najpiękniejszymi wspomnieniami.
   Nie pytajcie mnie o ulubione momenty, bo one wciąż wracją. W milczeniu. W piosenkach, w zapachu powietrza przed burzą i widoku tak znajomych mi miejsc.
   I zawsze wtedy są ze mną – ci, którzy byli obok. Choć niektórzy odeszli w inne strony świata, nasze wspomnienia przetrwały. I mam nadzieję, że żyją, nie tylko we mnie ale i w nich.

   A Wy?
   Macie takie chwile, które wciąż do Was wracają, mimo, że czas popędził na przód?
   Podzielcie się nimi – choćby szeptem.
   Może dziś, przypomicie komuś, że był częścią czegoś ważnego.

《Herity》

Odpowiedz
13
Chouvaine

Chouvaine

@Herytiera Boże rell.
Mam mnóstwo takich chwil, które mogły się zdarzyć nawet 3,4 lata temu, a które doskonale pamiętam(oczywiscie są takie chwile także z tego roku, sprzed dwóch itp) i czasami to może być nawet lekka odklejka, a ja pamiętam każde słowo. W sumie jest kilka powodów- np. Przez wzgląd na to, że te osoby wciąż są moimi przyjaciółmi, przez to że wtedy jako jedyne byłyśmy szczęśliwe… Mam baaaaardzo wiele chwil które do mnie wracają, które pamiętam i będę pamiętać jeszcze długo. Jakbym miała się czymś podzielic(bez naruszania RODO, pewnych obietnic itp.)
To chyba bym wybrała chwilę kiedy w domu u mojej przyjaciółki rysowałyśmy jakieś przedmioty, a potem kazałyśmy jej rodzicom wybierać najlepsze, nie wiem czemu to do mnie wraca, ale było wtedy bardzo miło i w ogóle. Pamiętam też, że wtedy coś nas odkleiło, godzinę grałyśmy w siatkówkę balonem, pokazała mi zdjęcie swojego crusha, ja jej powiedziałam że on jest brzydki, zaczęłyśmy się o to ,,kłócić” jej rodzice weszli do pokoju i mieli takie: dziewczyny wszystko OK? My oczywiście, że tak. Po czym obie dusiłyśmy się ze śmiechu. Ta chwila często do mnie wraca jak wspominam tego chłopaka, który wtedy był jej crushem, albo jak po prostu myślę o tym, że chce się spotkać z przyjaciółmi.

Odpowiedz
3
Herytiera

Herytiera

•  AUTOR

@Chouvaine jakie to piękne!
Czytając to, pomyślałam, że niektóre wspomnienia na prawdę mają w sobie magię – nie muszą być spektalularne, aby wracać do nas jak ciepły wiaterek.
Twoje historie są tak wspaniałe, że aż chciałoby się je zamknąć w słoik i postawić na półce, aby nigdy o nich nie zapomnieć.
Dziękuję, że się tym podzieliłaś. To jedna z tych odpowiedzi, które się czyta… i nawet nie wie kiedy na naszych ustach pojawił się uśmiech.

Odpowiedz
3
Herytiera

Herytiera

AUTOR•  

Hi there, sweethearts,

♤ Moje ulubione stroje sezonowe
1. Jesienny płaszcz w kolorze beżu.
   Ten płaszcz ma w sobie zapach herbaty z imbirem i rozmów, które nie powinny się wydarzyć – a jednak się wydarzyły. Noszony w mgliste poranki, gdy wszystko w okół dopiero się budzi. Dla mnie – jest to prawdziwa zbroja melancholii.
2. Zimowy sweter – miękki, oversizeowy w kolorze zgaszonego błękitu.
   To nie tylko ciepło. To azyl. Sweter, który ratował mbie w dni, w których nic nie było pewne. Gdy świat skrzypiał pod moimi stopami w postaci śniegu, a ja próbowałam nie pękać. To w nim piszę w chłodne poranki i w nim milczę, gdy brakuje mi już słów.
3. Wiosenna sukienka w drobne kwiatki.
   Nie jest idealna. Już troszkę się pruje na szyciach rękawków. Ale to właśnie w niej zaczęłam znów oddychać po burzy ostatnich lat. To w niej chodziłam z moim chłopakiem po mieście, odkrywając, że wciąż umiem się śmiać. Zawsze z uśmiechem i głową wśród chmur.
4. Letnia, lniana koszula na krotki rękaw w kolorze bieli.
  Zakładam ją, gdy chę się rozpłynąć. Być tylko oddechem, światłem, wodą. Oto letnia wersja mnie: spokojniejsza, delikatniejsza – ale nie słaba.
   Moda, to dla mnie nie tylko trend. To pamięć, zaklęta w kroju i detalu tego, co niewypowiedziane. Każdy z tych strojów to inny rozdział mojej historii. A ja noszę je, aby nie zapomnieć – kim byłam, kim jestem i kim mogę się stać.

《Herity》

Odpowiedz
12
Herytiera

Herytiera

AUTOR•  

"– Przypomniało ci się, że jesteś detektywem? – zapytałam chłodno.
– Raczej próbuję zrozumieć, dlaczego geniusz z tytułem magistra psychologii sądowej, medalem za zasługi w Bostonie i dobrą posadą w Londyńskim NCA został przeniesiony do takiej dziury jak Seaford. "
|EDRICK|

Odpowiedz
10