Poczułam potrzebę, by się odezwać. Dać znać, że jestem, sprawdzić jak czy ktoś pamięta. Chociaż moje dawne pomysły zdają się powoli przymierać, ja wciąż jeszcze żyję.
Wraz z domniemanym przypływem wolnego czasu, planowałam w ten weekend dokończyć parę rzeczy, wyciągnąć je na światło dzienne. Cóż, wypłynęło trochę innych planów, no i widzicie, nie wyszło.

Ostatnio boję się pisać. I jakkolwiek głupio to nie zabrzmi, boję się zagłębić we własne myśli, stanąć do konfrontacji z nimi. A w procesie twórczym to ważny element.
Ale próbuję. Bądź staram się próbować. Chciałam się czymś podzielić, ale w swoim niezdecydowaniu daję tu tylko zupełnie randomowy fragment, pochodzący z jednej z rzeczy, których w niedługim czasie możecie się spodziewać. Szczere opinie mile wdziane.

☆☆☆

Ale przecież wiesz, że ja nigdy nie próbowałam być bohaterką. Nigdy nie ukrywałam, że zwyczajnie bym się do tego nie nadawała. Oddaję cześć wielkim słowom, nie decydując się pochopnie na wzniosłe czyny.

I nie wykluczam, że to właśnie jest powód magnetycznego przyciągania, którym na mnie oddziałujesz: słownictwo, wzbudzające respekt.

W końcu od zawsze wierzyłam w majestat tego świata. Dostrzegłam jego wielkość pośród całej tej marności i marność w owej wielkości. Nie czuję się jednak upoważniona, by twierdzić, że poznałam rzeczywistość.

Tak samo nigdy nie miałam pozwolenia, by sądzić, że poznałam ciebie.

A litry łez są tu śmiesznie niewielką ceną za pyszałkowatą pewność.

☆☆☆

Miłego tygodnia, nich dobrze się zacznie.
I przede wszystkim wielu uśmiechów.

A gdybym powiedziała Ci dzisiaj, że przekorny los pragnie jedynie naszej uwagi, którą w razie swego sukcesu jest w stanie pożreć do ostatka, a świat faktycznie ,,nie jest instytucją do spełniania życzeń”, dasz radę mi zaufać?

A gdybym powiedziała, że są takie dni, gdy uśmiechy więdną jeden po drugim, padając na suchą, zmarzniętą ziemię, ponieważ ludzie pozbawili ich ostatnich kropel życiodajnej nadziei, posłuchasz mnie?

A gdybym przypominała, że nawet na czarnym niebie są przecież gwiazdy, tak jak nawet zimą kwitną niektóre piękne kwiaty, to odnajdziesz starą nadzieję pośród pokrytych grubą warstwą kurzu, opasłych ksiąg, w których drżąca ręką spisała niegdyś własne marzenia?

A gdybym powiedziała, że pośród całej prostoty i szarości poszukuję więcej słońca, uśmiechniesz się do moich słoneczników?

🌻🌻🌻

Nowa seria na głównej. Strasznie szybko. Miłe zaskoczenie, bo nie mogłam mieć pewności, czy w ogóle się tam znajdzie.
Dziękuję. 💗

Jak minął Ci dzisiejszy dzień? Masz jakąś historię, którą zechcesz się podzielić? Jest kilka słów, które zachwyciły ostatnio Twoje serce?

,,Słyszałam kiedyś, że świat bez lęków, to świat bez motywacji. Dlaczego więc ludzie tak bardzo pragną się od nich uwolnić? Nawet po długich przemyśleniach znajduję jedyną satysfakcjonującą odpowiedź na to pytanie – aby udowodnić swoją odwagę, pokonując demony drzemiące głęboko w duszy. To potwory zamieszkujące właśnie tę warstwę, którą od dawna tak skrzętnie próbujemy ukryć. Te, które wyniszczają najdoszczętniej. Dlaczego więc w czasie ucieczki przed monotonnością życia w Brigham, panika ogarnia mnie jeszcze bardziej? Nie wiem. Naprawdę nie wiem.”

Bardzo dawno nie zaczynałam nowej serii. A skoro poprzednie, przez całe to moje niezdecydowanie, zawiesiłam, chyba nic nie stoi na przeszkodzie, by w końcu to zrobić. Ogromnie liczę, że PI się Wam spodoba, bo do tej pory zdążyłam już włożyć w to sporo pracy. Długo nie będziecie na to czekać.

Miłego wieczoru, kochani. ✨