Wschodnie Pióro #2

Ponowie się wyłączyłam... znaczy, zasnęłam. W klatce nie było nic do roboty. I minęła już pora karmienia. Myślałam że mnie uwolnią, i wpuszczą jakąś owcę, czy inną ofiarę, bym zapolowała. Jednak - dalej nie było obiadu. Usłyszałam szum otwierających się drzwi. Wyjęłam głowę spod piór na ręce. Do pomieszczenia weszło kilkoro ludzi. Podniosłam się z podłogi. Ludzie podeszli do klatek. Achillobator i sinornitozaur zaczęły skrzeczeć i rzucać się na klatki. Dwoje ludzi uzbrojonych w pistolety ze strzałkami usypiającym, przełożyło ich lufy przez małe otwory w szkle. Po chwili oba dinozaury padły na ziemię. Jeden z ludzi krzyknął. Usłyszałam kroki, i obróciłam głowę. Przez otwarte wrota wszedł ubrany w biały fartuch mężczyzna. Zaczął rozmawiać z ludźmi będącymi już w moim pokoju. Włączyłam w hełmie transylator.

  - To wygląda na mutację genetyczną. Nigdy nie widziałem podobnego ubarwienia u obu tych gatunków - mówił - pobierzcie krew, będę jej potrzebował do badań, by stwierdzić co może być jej przyczyną. Mówiliście że znaleźliście je razem ?

Naukowiec zamilkł. Spojrzał na mnie.

  - Nie uśpiliście 5023 ?! Pewnie nas teraz podsłuchuje ! - zdenerwował się.

Zanim jednak któryś z nich strzelił do mnie środkiem usypiającym, stało się coś dziwnego... 

  - Dana, teraz ! - skrzeknął sinornitozaur. 

Uśpiony achillobator okazał się nie być uśpiony, z resztą tak jak sinornitozaur. Poderwał się na dwie nogi, i syknął wściekle. Zaczęło dziać się coś dziwnego. Zmieniłam ustawienia w hełmie na termowizję. Temperatura ciała większego dinozaura zaczęła szybko wzrastać. Nie rozumiem. Wyłączyłam, i włączyłam termowizję jeszcze raz. W tym momencie kula ognia wypełniła klatkę achillobatora. Szkło się stopiło. Zaczął się robić chaos. Niespokojnie biegałam wokół klatki. Ludzie krzyczeli. Zaczeli strzelać. W pewnym momencie poczułam ukłucie obok obroży. Świat zaczął robić się czarny... na chwilę rozświetlił go ogień... i zapadła ciemność.