Prawdziwa miłość czy zgubne uczucie… #5

Idąc w kierunku domu... Zauważyłaś, że po prawej stronie od domu jest cmentarz... Coś cie tchnęło i ruszyłaś w jego stronę... Nie wiedząc o co chodzi... Tak jakby coś cie prowadziło... Zdałaś się na intuicje... Szłaś cmentarzem omijając dużo nagrobków... Zastanawiając się do kogo należą... Księżyc o dziwo w tym mrocznym miejscu je oświetlał... Jednak to nadawało mu jeszcze mroczniejszej aury... Nagrobki na całym cmentarzu spowijała mgła... Ta grobowa cisza... Zwiększała niepokój... Mimo to szłaś odważnie do przodu... Przeglądając napisy na nagrobkach... Słysząc szepty pomiędzy nimi... Starałaś się je ignorować choć nie było ci łatwo... Miałaś wrażenie, że ta mgła coraz bardziej cie otacza... Jakby próbowała cie osaczyć... Uniemożliwiając ci ucieczkę... Czułaś chłód zimnego powietrza... Lodowatego... Tak jakby ciemność starała się przeniknąć do twojego serca... Jakby chciała napełnić cie strachem... Nie dam się zwariować... - powtarzałaś to sobie ciągle... Nie chciałaś przyznać nawet przed samą sobą jak bardzo się bałaś... Z trudem przeglądałaś kolejne nagrobki... Szepty były coraz głośniejsze... Gdy już po dłuższym czasie przejrzałaś wszystkie nagrobki... Postanowiłaś opuścić ten straszny cmentarz... Jednak mgła skutecznie ci to utrudniała... Próbując cie zatrzymać tutaj... W końcu udało mi ci się opuścić cmentarz...

Opuszczając cmentarz zauważyłaś po lewej stronie od domu ogród... Zastanawiałaś się czy on był tu przedtem, a ty go po prostu nie zauważyłaś... Coraz bardziej cie to niepokoiło... Jednak postanowiłaś dalej zaufać swojej intuicji i iść w stronę ogrodu... Choć nie miałaś na to najmniejszej ochoty... Powoli podchodząc do drzwi... Obok drzwi stały dwa posągi przedstawiających kobietę i mężczyznę... Niby posągi jak posągi... Jednak czułaś się naprawdę dziwnie... Jakby na ciebie spoglądały ze smutkiem... I czymś jeszcze... Przy drzwiach rosły o bardzo intensywnej czerwieni róże... Także koło drzwi widać było przepływający strumień rzeki... To miejsce naprawdę ma dziwną aurę... Tak jakby mrok złączony ze straszliwym smutkiem wręcz rozpaczą... Rozglądając się dookoła... Powoli zaczęłaś otwierać drzwi z wielką ostrożnością... Gdy je otworzyłaś ujrzałaś ścieżkę...