Szukaj Powiadomienia (4) Kał odpadowe produkty procesu trawienia Artykuł Dyskusja Język Obserwuj Wyświetl historię Kod źródłowy
Więcej Kał (inaczej stolec, ekskrementy, odchody) – odpadowe produkty procesu trawienia.
Elephant feces Human feces Porównanie odchodów słonia (z lewej) i człowieka (po prawej) Kał powstaje w jelicie grubym. Resztki pokarmowe przemieszczane z jelita cienkiego do jelita grubego mają konsystencję stosunkowo płynną. Dopiero w jelicie grubym dochodzi do końcowej fazy resorpcji wody i zagęszczenia kału. W skład kału wchodzą resztki pokarmowe, śluz, bakterie, resztki nabłonka, woda itp. Kał przesuwa się w jelicie wskutek ruchów perystaltycznych. Ostateczne jego formowanie zachodzi w odbytnicy. Wydalany jest podczas defekacji przez odbyt dzięki skurczom ścian odbytnicy.
Kał człowieka i innych ssaków charakteryzuje się dość znaczną gęstością, natomiast w przypadku kręgowców innych niż ssaki (z wyłączeniem stekowców), może być znacznie rozcieńczony. Wiąże się to z faktem, że w końcowej części jelita grubego (kloaka) znajduje się u nich ujście moczowodów. To właśnie z tej przyczyny kał ptaków (guano) charakteryzuje się znaczną płynnością.
Skład kału Kał człowieka zawiera (w przybliżeniu):
niestrawione resztki pokarmu takie jak błonnik oraz obumarłe komórki wyściełające ścianki jelit – 10% woda – 75% bakterie – 15%, w większości niegroźne dla ludzi bakterie symbiotyczne, lecz w kale rozwijają się też groźne dla zdrowia drobnoustroje, w tym śmiertelnie groźne i bardzo zaraźliwe bakterie cholery i duru brzusznego. Bilirubina i biliwerdyna, będące produktami rozpadu hemoglobiny, nadają kałowi brązowy kolor.
Bakteryjne produkty rozkładu (głównie gazowe), substancji zawartych w kale, są przyczyną jego przykrego zapachu.
Kał zawiera też znaczne ilości związków azotu i fosforu, dlatego nieoczyszczone ścieki miejskie zawierające kał, trafiając do zbiorników wodnych, nie tylko zatruwają je pod względem bakteriologicznym, lecz także sprzyjają zakwitowi wody, a w efekcie powodują deficyt tlenowy.
Szacuje się, że z powodu spożywania zanieczyszczonej (między innymi kałem) wody pitnej, co roku na świecie umiera od 2 do 5 milionów osób[1].
Regularność wypróżnień Prawidłowe wydalanie stolca ma bardzo ważne znaczenie dla zdrowia. Odbywać się ono powinno 1–2 razy na dobę, a spoistość stolca powinna być prawidłowa: ani za twarda, ani za wodnista. Wydalanie stolca odbywa się najczęściej w godzinach rannych.
U większości ludzi z kręgu „cywilizacji zachodniej” występuje skłonność do zaparcia, co jest już objawem chorobowym, związanym bezpośrednio z mało aktywnym ruchowo stylem życia i niewłaściwym odżywianiem – opartym na spożywaniu nadmiernej ilości wysoko przetworzonych produktów, pozbawionych naturalnego błonnika.
Niekiedy zaparcie występuje w następstwie zmiany warunków otoczenia lub diety, np. w czasie podróży, w pierwszych dniach pobytu w nowym miejscu, w okresie dłuższego leżenia. Wtedy może ono minąć samoistnie lub po zastosowaniu słabych środków przeczyszczających.
Zaparcie może łączyć się z pewnymi chorobami, jak np. choroba wrzodowa, zapalenie lub kamica pęcherzyka żółciowego. W każdym przypadku zatrzymania gazów i stolca, z jednoczesnymi bólami w jamie brzusznej, należy natychmiast skorzystać z pomocy lekarskiej. Taki zespół objawów występować może bowiem w bardzo poważnych chorobach, które wymagają natychmiastowej interwencji. W żadnym razie nie wolno wówczas podawać środków przeczyszczających.
Badanie laboratoryjne kału pasożyty i ich jaja niestrawione resztki pokarmowe (białko, tłuszcz) drobnoustroje chorobotwórcze (badanie mikroskopowe lub immunologiczne) badanie kału w celu wykrycia krwi utajonej Odchody zwierząt kał krowi kał koński kał psi guano Zobacz też Zobacz w indeksie Słownika geograficznego Królestwa Polskiego hasło Kał Zobacz galerię związaną z tematem: Kał Zobacz hasło kał w Wikisłowniku fekalia kamienie kałowe Przypisy Dirty water puts millions at risk for fatal illnesses, San Francisco Chronicle, 16 sierpnia 2002. Ostatnio zmodyfikowano 2 lata temu przez użytkownika RoodyAlien Powiązane strony Zaparcie Ileostomia Kamienie kałowe ciężka postać zaparcia Wikipedia Wikimedia Foundation Powered by MediaWiki Treść udostępniana na licencji CC BY-SA 4.0, jeśli nie podano inaczej. Polityka prywatności Powszechne Zasady Postępowania Dla deweloperów Statystyki Oświadczenie o ciasteczkach Zasady użytkowania Wersja standardowa
Kał (inaczej stolec, ekskrementy, odchody) – odpadowe produkty procesu trawienia.
Porównanie odchodów słonia (z lewej) i człowieka (po prawej)
Kał powstaje w jelicie grubym. Resztki pokarmowe przemieszczane z jelita cienkiego do jelita grubego mają konsystencję stosunkowo płynną. Dopiero w jelicie grubym dochodzi do końcowej fazy resorpcji wody i zagęszczenia kału. W skład kału wchodzą resztki pokarmowe, śluz, bakterie, resztki nabłonka, woda itp. Kał przesuwa się w jelicie wskutek ruchów perystaltycznych. Ostateczne jego formowanie zachodzi w odbytnicy. Wydalany jest podczas defekacji przez odbyt dzięki skurczom ścian odbytnicy. Kał człowieka i innych ssaków charakteryzuje się dość znaczną gęstością, natomiast w przypadku kręgowców innych niż ssaki (z wyłączeniem stekowców), może być znacznie rozcieńczony. Wiąże się to z faktem, że w końcowej części jelita grubego (kloaka) znajduje się u nich ujście moczowodów. To właśnie z tej przyczyny kał ptaków (guano) charakteryzuje się znaczną płynnością.
MikMik
Wikipedia
Szukaj
Powiadomienia (4)
Kał
odpadowe produkty procesu trawienia
Artykuł Dyskusja
Język
Obserwuj
Wyświetl historię
Kod źródłowy
Więcej
Kał (inaczej stolec, ekskrementy, odchody) – odpadowe produkty procesu trawienia.
Elephant feces
Human feces
Porównanie odchodów słonia (z lewej) i człowieka (po prawej)
Kał powstaje w jelicie grubym. Resztki pokarmowe przemieszczane z jelita cienkiego do jelita grubego mają konsystencję stosunkowo płynną. Dopiero w jelicie grubym dochodzi do końcowej fazy resorpcji wody i zagęszczenia kału. W skład kału wchodzą resztki pokarmowe, śluz, bakterie, resztki nabłonka, woda itp. Kał przesuwa się w jelicie wskutek ruchów perystaltycznych. Ostateczne jego formowanie zachodzi w odbytnicy. Wydalany jest podczas defekacji przez odbyt dzięki skurczom ścian odbytnicy.
Kał człowieka i innych ssaków charakteryzuje się dość znaczną gęstością, natomiast w przypadku kręgowców innych niż ssaki (z wyłączeniem stekowców), może być znacznie rozcieńczony. Wiąże się to z faktem, że w końcowej części jelita grubego (kloaka) znajduje się u nich ujście moczowodów. To właśnie z tej przyczyny kał ptaków (guano) charakteryzuje się znaczną płynnością.
Skład kału
Kał człowieka zawiera (w przybliżeniu):
niestrawione resztki pokarmu takie jak błonnik oraz obumarłe komórki wyściełające ścianki jelit – 10%
woda – 75%
bakterie – 15%, w większości niegroźne dla ludzi bakterie symbiotyczne, lecz w kale rozwijają się też groźne dla zdrowia drobnoustroje, w tym śmiertelnie groźne i bardzo zaraźliwe bakterie cholery i duru brzusznego.
Bilirubina i biliwerdyna, będące produktami rozpadu hemoglobiny, nadają kałowi brązowy kolor.
Bakteryjne produkty rozkładu (głównie gazowe), substancji zawartych w kale, są przyczyną jego przykrego zapachu.
Kał zawiera też znaczne ilości związków azotu i fosforu, dlatego nieoczyszczone ścieki miejskie zawierające kał, trafiając do zbiorników wodnych, nie tylko zatruwają je pod względem bakteriologicznym, lecz także sprzyjają zakwitowi wody, a w efekcie powodują deficyt tlenowy.
Szacuje się, że z powodu spożywania zanieczyszczonej (między innymi kałem) wody pitnej, co roku na świecie umiera od 2 do 5 milionów osób[1].
Regularność wypróżnień
Prawidłowe wydalanie stolca ma bardzo ważne znaczenie dla zdrowia. Odbywać się ono powinno 1–2 razy na dobę, a spoistość stolca powinna być prawidłowa: ani za twarda, ani za wodnista. Wydalanie stolca odbywa się najczęściej w godzinach rannych.
U większości ludzi z kręgu „cywilizacji zachodniej” występuje skłonność do zaparcia, co jest już objawem chorobowym, związanym bezpośrednio z mało aktywnym ruchowo stylem życia i niewłaściwym odżywianiem – opartym na spożywaniu nadmiernej ilości wysoko przetworzonych produktów, pozbawionych naturalnego błonnika.
Niekiedy zaparcie występuje w następstwie zmiany warunków otoczenia lub diety, np. w czasie podróży, w pierwszych dniach pobytu w nowym miejscu, w okresie dłuższego leżenia. Wtedy może ono minąć samoistnie lub po zastosowaniu słabych środków przeczyszczających.
Zaparcie może łączyć się z pewnymi chorobami, jak np. choroba wrzodowa, zapalenie lub kamica pęcherzyka żółciowego. W każdym przypadku zatrzymania gazów i stolca, z jednoczesnymi bólami w jamie brzusznej, należy natychmiast skorzystać z pomocy lekarskiej. Taki zespół objawów występować może bowiem w bardzo poważnych chorobach, które wymagają natychmiastowej interwencji. W żadnym razie nie wolno wówczas podawać środków przeczyszczających.
Badanie laboratoryjne kału
pasożyty i ich jaja
niestrawione resztki pokarmowe (białko, tłuszcz)
drobnoustroje chorobotwórcze (badanie mikroskopowe lub immunologiczne)
badanie kału w celu wykrycia krwi utajonej
Odchody zwierząt
kał krowi
kał koński
kał psi
guano
Zobacz też
Zobacz w indeksie Słownika geograficznego Królestwa Polskiego hasło Kał
Zobacz galerię związaną z tematem: Kał
Zobacz hasło kał w Wikisłowniku
fekalia
kamienie kałowe
Przypisy
Dirty water puts millions at risk for fatal illnesses, San Francisco Chronicle, 16 sierpnia 2002.
Ostatnio zmodyfikowano 2 lata temu przez użytkownika RoodyAlien
Powiązane strony
Zaparcie
Ileostomia
Kamienie kałowe
ciężka postać zaparcia
Wikipedia
Wikimedia Foundation
Powered by MediaWiki
Treść udostępniana na licencji CC BY-SA 4.0, jeśli nie podano inaczej.
Polityka prywatności Powszechne Zasady Postępowania Dla deweloperów Statystyki Oświadczenie o ciasteczkach Zasady użytkowania Wersja standardowa
Bobi123
• AUTOR@MikMik
Szukaj
Kał
odpadowe produkty procesu trawienia
Język
Pobierz jako PDF
Obserwuj
Kod źródłowy
Kał (inaczej stolec, ekskrementy, odchody) – odpadowe produkty procesu trawienia.
Porównanie odchodów słonia (z lewej) i człowieka (po prawej)
Kał powstaje w jelicie grubym. Resztki pokarmowe przemieszczane z jelita cienkiego do jelita grubego mają konsystencję stosunkowo płynną. Dopiero w jelicie grubym dochodzi do końcowej fazy resorpcji wody i zagęszczenia kału. W skład kału wchodzą resztki pokarmowe, śluz, bakterie, resztki nabłonka, woda itp. Kał przesuwa się w jelicie wskutek ruchów perystaltycznych. Ostateczne jego formowanie zachodzi w odbytnicy. Wydalany jest podczas defekacji przez odbyt dzięki skurczom ścian odbytnicy.
Kał człowieka i innych ssaków charakteryzuje się dość znaczną gęstością, natomiast w przypadku kręgowców innych niż ssaki (z wyłączeniem stekowców), może być znacznie rozcieńczony. Wiąże się to z faktem, że w końcowej części jelita grubego (kloaka) znajduje się u nich ujście moczowodów. To właśnie z tej przyczyny kał ptaków (guano) charakteryzuje się znaczną płynnością.
I.love.football
Polubie
Bobi123
• AUTORHał
Ausia.
Tak