Witajcie!

Pomimo tego, że długo nic nie publikowałam, widzę, że nie ubyło zbyt wiele osób, które mnie obserwują. Dziękuję, że jesteście ze mną i… czekacie też na wieści – sporo z Was pisało do mnie wiadomości, albo wpisy. Dla tych, którzy zostali (i odeszli też, w końcu ich rozumiem i nie mam za złe :) ) – rok 2017, a raczej jego druga połowa, przyniósł wiele zmian w moim życiu. Zakończyłam kilkuletni związek, przez który zmieniłam się nie do poznania – we wrześniu (i bardzo źle to przechodziłam, a do tego doszło multum problemów. Od chorób zwierzaków, przez utratę pracy i szukanie nowej, problemy w nowej pracy wynikające z błędów pracodawcy, wiecznie psujące się auto, które jest jedynym sposobem na wydostanie się z mojego za**pia i inne…). O tym, że się zmieniłam na gorsze i z twardo stąpającej po ziemi babki zmieniłam w ciepłą kluchę, która potrafi jedynie płakać – uświadomił mnie przyjaciel. Wieloletni. Plottwist – ten sam przyjaciel, od tygodnia jest… moim facetem. Tak, udało mu się wyjść z friendzonu, a ja równolegle cieszę się jak głupia i płaczę ze wzruszenia – czekał na mnie, zakochany, wiecznie trwający przy moim boku (chociaż na odległość – mieszkał za granicą, zarobkowo), od ponad roku… Oto, jak sarkastyczne, tragikomiczne scenariusze potrafi tworzyć najłaskawszy i najokropniejszy zarazem autor – Życie.

Wracając do tematu pisania na SQ. Na pewno napiszę jeszcze nie jeden tekst. Równie pewne jest to, że nie będzie to tak regularne i częste, jak bywało – mamy do ogarnięcia sporo spraw, a do tego nadal trwają moje problemy rodzinne – mam nadzieję, że niedługo to się skończy. Ale to niezależne ode mnie, niestety. Chciałam Wam jeszcze raz podziękować, że ze mną zostaliście, za miłe słowa pod wpisem, gdzie zawiesiłam działalność na SQ, trzymanie kciuków, wiadomości, troskę. Jesteście świetnymi, młodymi ludźmi i bardzo doceniam Waszą obecność na moim profilu. Trochę spóźnione, ale życzę Wam wszystkiego dobrego, ba! Najlepszego! W Nowym Roku, i nigdy nie dajcie się stłamsić, tak jak ja ;)