(Kliknij w ten wpis 👁👄👁👍)
Jest akcja #ŚmietnikNaSG, gdzie każdy głosuje na jeden śmieciowy quiz, by zobaczyć czy wrzucą go na główną
👁👄👁👍 Link do quizu: quizu https://samequizy.pl/sprobujmy-wrzucic-smiecia-na-glowna/
Skopiuj na swój profil!

Wybaczcie, że wpis bez niczego konkretnego, taki dłuższy pojawi się w piątek ;3

Cóż
Jestem tutaj c:
Z pewnością należą Wam się wyjaśnienia, więc bez zbędnego przedłużania do nich przejdę:
Nie było ze mną dobrze przez ten okres. Było wręcz źle. Wróciłam to tego, co robiłam kiedyś – zaczęłam dusić w sobie emocje, zamiast się z tym zmierzyć, ponieważ bałam się poznać prawdy. Stchórzyłam i odtrąciłam od siebie kilka osób. Zaczęłam się powoli wyniszczać – psychicznie i fizycznie. Po prostu chciałam… sama nie wiem.
W każdym razie, powoli przestałam się tutaj udzielać. Po prostu zamilkłam, zero wpisów, zero quizów… nic. Nie chciałam robić z tego wielkiego halo, ponadto wiedziałam, że po kilku dniach bym zapewne wróciła i udawała, że jest wszystko okej, bo nie chciałabym Was na dłużej zostawiać. No ale cóż… minęły prawie trzy miesiące, więc z mojego planu "krótkiego" odpoczynku, zrobił się on nieco dłuższy. Takie w sumie wakacje od SQ. Ale czy na nich wypoczęłam? Cóż, niezbyt.
Spraw osobistych namnożyło mi się w cholerę. Musiałam w końcu się z nimi zmierzyć i rozwiązać, co nie było łatwe. Ale powoli do przodu i tak oto nadszedł czas na zmierzenie się z "problemem", który to wszystko zapoczątkował. Poszło gładko i całkiem nieźle, w chwili obecnej wszystko jest już unormowane. Ale nie było tak świetnie przez cały czas. Podeszłam emocjonalnie do kilku spraw, nawet zbyt emocjonalnie. Byłam rozbita i opuściłam swą gardę. z******m tym po całości, z mojej winy się to posypało i cóż, będę musiała z tym żyć. Jakoś. Choć początkowo wprawiło mnie to w taki dół, że myślałam, że się nigdy nie wydostanę. Sądziłam nawet, że nie mam siły i lepiej będzie się dalej staczać na samo dno. Ale to też otworzyło mi oczy i ukazało, że mam więcej bliskich mi osób, niż mogłabym sobie wyobrazić. I z ich pomocą stanęłam na nogi. Nieważne, czy wiedzieli o tym, czy nie, nie będę nikogo oznaczać, ale po prostu… pomogliście mi <3
Musiałam także zmierzyć się z żalem od dawna we mnie trzymanym. Nie sądziłam, że to nadal we mnie tak mocno uderza, ale jednak. Nie było łatwo, ale z czasem zrozumiałam, że to okej tak się czuć i mam do tego prawo. To był dość spory krok w kierunku światełka w tunelu. Kochani – nie nienawidźcie, nie czekajcie z żalem, nie tłumcie emocji. Mówcie o wszystkim otwarcie, nawet, jeśli wydaje Wam się to ciężkie, bo kiedy już się zbierzecie, jest łatwiej, niż sądzicie <3 Ja może nie wybaczyłam (i nie wiem, czy kiedykolwiek to zrobię), ale za to rozumiem i akceptuję swoje emocje.
Nie będę kłamać – rozważałam nawet usunięcie konta. Wiecie, co mnie od tego odwlekło? Wy. Nie potrafiłabym po tych prawie 4 wspólnych latach zostawić Was bez słowa, a gdybym dodała o tym wpis, jest duża szansa, że po kilku dniach bym po prostu wróciła za Waszymi namowami.
Przyznam szczerze, że dość długo planowałam swój powrót tutaj. Zwlekałam, czekając na jakiś odpowiedni moment, a tak naprawdę tylko i wyłącznie szukałam kolejnych wymówek, bo uczucie winy zaczęło na mnie ciążyć. Zawsze pojawiało się coś, co sprawiało, że traciłam swój zapał i myślałam "meh, może spróbuję innym razem, przy lepszej okazji". Ale zrozumiałam, że nigdy nie będzie lepszej okazji ani momentu. Jak wspomniałam, po prostu szukałam wymówek, bo nie byłam gotowa. Nadal nie jestem gotowa, ale gdybym miała w pełni się taka poczuć, minęłoby w cholerę czasu. Po prostu to robię, a co będzie – zobaczymy ;) Dlatego też nie mam żadnego "przepraszającego" maratonu, ani nawet żadnego quizu z szkicach. Planuję wprowadzić tutaj jakieś zmiany, ale zanim to zrobię, zamierzam pokończyć kilka serii. Ale, żeby nie było – kto mnie śledzi na wattpadzie, ten wie, że nie próżnowałam, bo wstawiłam tam kilka części z książki o wiedźminie, a obecnie jestem w trakcie pisania kolejnej, więc jeśli nudzi się Wam czekanie, to zapraszam właśnie tam – _Iris357_ (#chamskareklama).
W każdym razie, zamierzam, jak już wspomniałam, wprowadzić jakieś zmiany. Nie tylko tutaj, ale też w moim życiu. Chcę z niego korzystać póki mogę, wyczerpać limity, by w przyszłości nie żałować, że tego nie zrobiłam. Wkrótce rozpocznie się przede mną nowy rozdział w życiu i czekam na niego z niecierpliwością <3
Jednak czy było tak źle przez ten czas? Czy wyniosłam nie więcej, niż ból i żal, a także oczekiwanie? Nie do końca. Zobaczyłam, kto faktycznie ze mną zostanie, zbliżyłam się z kilkoma osobami, a także zrobiłam ogromny krok w kierunku szczęścia. Poprosiłam o pomoc, o czym myślałam już od długiego czasu. Więc jestem z siebie dumna, że to zrobiłam. Że odzyskałam straconą nadzieję, dzięki czemu piszę Wam o 2 wpis <3 XD

Cóż, więc oficjalnie to zrobiłam, powróciłam *yuhu*. Z pewnością zapomniałam o mnóstwie rzeczy, które chciałam Wam powiedzieć, ale cóż, znacie mnie, mam sklerozę XD Musicie mi też wybaczyć, że nie podaję szczegółów, konkretnych sytuacji i osób, przez co zapewne jest się Wam ciężko połapać o czym dziamolę.

~verix23