Witajcie! :3

Pora powrócić do czegoś, czego dawno nie robiłam – polecajki seriali/filmów! :D
Oczywiście możecie natrafić na drobne spoilery ;3

Więc tak, na pierwszy ogień wrzucamy "Squid Game". Kto nie słyszał o nazwie tego koreańskiego serialu, niech pierwszy rzuci kamieniem! W każdym razie, akcja opowiada o tajemniczej… "organizacji", która poszukuje spłukanych ludzi i proponuje im zagranie w ich grę. Okazuje się, że bohaterowie (których jest 456 tak gwoli ścisłości, so holy fuck) zagrają w gry… dzieciństwa, takie jak np. "raz, dwa, trzy, baba jaga patrzy" ("czerwone, zielone" w Korei), przeciąganie liny, przechodzenie przez szklany most… i wiele innych! Ale nie ma tak kolorowo – przegrani faktycznie przegrywają – swoje życie. Wygraną za przejście wszystkich sześciu gier jest nagroda w wysokości 45,6 miliarda wonów (ponad 152 miliony złotych polskich), co dla spłukanych i zadłużonych desperatów jest niczym szóstka w totka i ostatnia szansa na wolność. Ale żeby trochę pomieszać ich szyki – współpraca niewiele im da. Dlaczego? Ponieważ za każdego martwego uczestnika jest 100 milionów wonów (to ponad 332 tysiące złotych), więc graczom bardziej zależy na wygraniu, niż na humanitarności oraz współpracy. Zostaje tam ukazana ich zwierzęca strona, instynkt przetrwania, najgłębsza mroczność skrywana w ludziach, którzy nie mają nic do stracenia.

To chyba tyle, w kwestii wyjaśnienia, co to jest i na czym polega. Przejdźmy zatem do tego, co ja o tym sądzę ;)
A więc tak, zacznijmy od fabuły. Fabuła Squid Game jest zawiła i intrygująca. Odcinki kończą się zazwyczaj jakimś przełomem, co zachęca nas do kliknięcia w "Następny odcinek". Występują tam standardowi bohaterowie większości seriali:
> przestępca ze swoją kliką, innymi słowy ekipa w*******u
> ta jedna, w*********a postać (jak utarła nosa takiemu gościowi byłam zachwycona, ale damn, tak mi działała ta postać na nerwy… YGH)
> ktoś, kogo lubimy od razu (w tym wypadku miałam kilka takich bohaterów)
> ta śmieszna postać
> ta sprytna i zawsze pomysłowa postać
> ta podejrzana postać
> sk#rwiel (nienawidzę typa, po prostu zabiłabym go własnymi łapami :))))) )
> zawsze współczująca postać o dobrym sercu (innymi słowy protagonista xD)
> tajemniczy antagonista
> jakieś randomy
> ta ważna dopiero na końcu postać
> ta podejrzliwa postać
> ta wszystkowiedząca postać
> ta niewinna postać, która po prostu chce żyć samotnie bądź z rodziną
I… wieleeee innych. No postaci jest multum (całe 456 graczy i kolejne w cholerę sługusów xD), więc do praktycznie każdej można coś przypisać ;) Anyway, wracając do fabuły: muszę przyznać, że serial wchłonęłam w niecałe 3 dni, a nawet chyba 2, jeśli mnie pamięć nie myli. I kurde, naprawdę mi się to podobało! :D Nawet uroniłam kilka łez (zaraz po tym, jak obiecałam sobie, że się nie popłaczę XD) w jednym z odcinku, a w innym natomiast było mi niesamowicie przykro (i jednocześnie się w*****łam, tragiczna mieszanka xd).
Jeden z wątków był taki epicki, a zakończył się po prostu tragicznie. I nie mówię tu o nacechowaniu tego słowa emocjonalnością. Po prostu to była tragedia, tak to spieprzyli, że masakra jakaś. Jednej rzeczy się spodziewałam i się ucieszyłam, że wyjdzie coś z tego lepszego, ale nieee, lepiej zakończyć to w trybie natychmiastowym! Serio. Po "największym hicie Netfliksa" spodziewałam się czegoś lepszego. Po prostu byłam wpieniona. Jeśli kiedykolwiek zrobią sezon drugi, to mam nadzieję, że to naprawią, bo inaczej Squid Game spadnie u mnie mocno w rankingu seriali i filmów.
Koniec samego serialu wręcz sugeruje kontynuację, która, mam nadzieję, będzie lepsza, bo końcowy twist… był po prostu nielogiczny i w cholerę dziwny. Jakby… WHAT? Ja nawet nie byłam tym zszokowana. Ja byłam tym zgorszona, a wręcz wnerwiona, bo twórcy poszli w coś tak szalonego, a jednocześnie taką prostotę, że po całych emocjach w serialu, brakowało mi mocnego p******nięcia na koniec.

Czego mi tam brakowało? No z pewnością, oprócz bum na koniec, RETROSPEKCJI. Naprawdę, występuje tam wątek dwóch osób, które znają się jeszcze z chyba dzieciństwa, ale nic poza tym nie wiemy, przez co, pod sam koniec, decyzja głównego bohatera jest po prostu irytująco niezrozumiała i miałam po prostu ochotę a) zrobić fikołka oraz b) wejść w ekran i zabić ich wszystkich. Oraz w historii jeszcze jednego bohatera, zobaczyć jak to wszystko przebiegało. Może wtedy byłabym w stanie to zrozumieć, a może i nawet wylać morze łez. I tak, tylko raz mi się to zdarzyło, bo naprawdę poczułam emocje oddane przez aktorkę, więc gratulacje dla numeru 67 <3

Okej, więc moje narzekanie na fabułę się skończyło. Przejdźmy do dalszej części :P

Jeśli chodzi o język, to ten koreański mnie tak wkurzał, damn… I tak, wiem, że to oryginalny język, ale angielski brzmiał 700x lepiej. I nie, to nie dlatego, że go wolę, bo znam sporo filmów/seriali, które w oryginale brzmiały lepiej niż po angielsku. Po prostu… tak ciężko mi się było wgryźć w fabułę, na początku drugiego odcinka zmieniłam język i od razu poczułam ulgę.

Odcinki. Długość odcinków oscyluje między 1h a 50 minut, jednak same napisy końcowe zajmują ok. 5 minut, więc trwają one w pograniczu 55-45 minut. I to jest okej, wszystko super. Poza jednym. Jeden odcinek trwa nieco ponad 25 minut, jeśli odejmiemy napisy końcowe. I… ja rozumiem, że to miało być psychologiczne, smutne, tragicznie i w ogóle, ale… odejście od reguły psuje estetykę, wiem coś o tym aż za dobrze. Więc to idzie na minus.

Sceny 18+ od których jest nawet hashtag na Netflixie "seks" – yup, występują. I jest jeszcze jedna, która mnie osobiście po prostu obrzydziła. Dlaczego? Sami zobaczcie, jednak za zniszczoną psychikę nie odpowiadam!

Wulgarny język – owszem, ale nie ma go tam jakoś mnóstwo. Nie ma co 2 sekundy "k****", więc Wasze uszy nie zostaną okaleczone ;)

Wielu z Was zapewne wie z ciekawostek (albo i nie, dlatego teraz to napiszę), że twórca serialu przez 10 lat nie mógł znaleźć kogoś, kto by mu pomógł to zrealizować. Każdy twierdził, że "serial jest zbyt brutalny". I szczerze nastawiłam się na to, że tak będzie. A co się okazało? Nie, serial nie był brutalny, a na pewno nie aż tak, by odmówić jego realizacji. Owszem, jest tam MNÓSTWO śmierci, ale zazwyczaj są one poprzez strzał w głowę/serce. Nie ma tam żadnych tortur, nie słyszymy krzyków, przez które nie możemy spać tygodniami… po prostu nic. I jestem tym szczerze zawiedziona, bo po "największym hicie Netfliksa" spodziewałam się czegoś lepszego. I okej. Jest chwila faktycznej brutalności oraz potem podczas walk między ludźmi, ale to nie powód, by odmawiać realizacji przez AŻ 10 lat.
Oczywiście dla osób, które boją się widoku krwi, kategorycznie odmawiam oglądania tego, bo trochę krwawych momentów tam jest ;)

A zatem, najważniejsze pytanie – hit czy kit? Ujmę to tak – w życiu robaczka nie nazwałabym tego hitem, bo twórca (wiem, wcześniej pisałam w liczbie mnogiej) spieprzył niektóre rzeczy, ale z pewnością do kitu wciąż Squid Game jest daleko. Daję szansę, mam nadzieję, że kiedyś ujrzymy 2 sezon, który będzie o NIEBO lepszy.

A Wy? Macie jakieś przemyślenia co do tego serialu? Dajcie znać!
Jeśli jeszcze go nie oglądaliście, to zachęcam do tego, bo może akurat Wam przypadnie do gustu ;)

I przypominam tylko, że to jest tylko i wyłącznie moja opinia, więc nie trzeba rozpętywać z jego powodu gównoburzy ;P

~verix23, dziękuję za uwagę ;3

EDIT:
1. 2 razy użyłam frazy "Po >największym hicie Netfliksa< spodziewałam się czegoś więcej" XD
2. Kojarzycie może tych ziomków z kółkiem, kwadratem i trójkątem? Początkowo myślałam, że jest to związane z padem do konsol Play Station i będą z tym związane gry XD
3. Zapomniałam wspomnieć o imionach. Ale czy muszę tu wiele powiedzieć? Koreańskie imiona to nie moja bajka, ja nadal nie pamiętam kto jak się nazywał XD