Dobra!

Jako, że później znowu z pewnością zapomnę o recenzji, postanowiłam, że napisze ją teraz:

Ostatnio przeczytałam książkę pt. „Cud, Miód, Malina” Anety Jadowskiej. Musze przyznać, że jest to mój pierwszy kontakt z tą pisarką. Książka to zbiór opowiadań opowiadających o wielopokoleniowej rodzinie czarownic – Koźlaków, lub też jak mówi główna bohaterka (do której zaraz wrócimy), Koźlaczków.

Główna bohaterka – Malina – jest pechową, krnąbrną, szczerą, lecz i zabawną czarownicą z Rodu czarownic Koźlaczek. Na co dzień pracuje w kawiarni w miejscowości Zielony Jar, zmaga się z drwinami jej kilkunastu ciotek i babć oraz jej zaborczej matki, oraz z różnymi nietypowymi zachowaniami jej chłopaka- Klona.Górą rodziny jest nie kto inny, jak wiekowa Narcyza Koźlak: Matka, babka, prababka, a od nie dawna praprababka Kaliny – siostrzenicy Maliny. Nie pogubiliście się jeszcze? Gratuluję! Bo gdyby nie drzewo genealogiczne na początku książki bym nie wiedziała kto jest kim.

Książka jest podzielona na opowiadania (które są rozdziałami). Każde z nich ma za bohaterkę inną z Koźlaczek. Pierwsze opowiadanie, jest o Malinie. Tak naprawdę, wszystkie historie, o Aronii (matce), Narcyzie (prababce), Jagodzie (perfekcyjnej, nieskalanej błędami siostrze) i wielu innych są opowiadane z perspektywy Maliny. Tytuły opowiadań są zabawne, jak i one same, bohaterowie i świat przedstawiony wykreowani świetnie, a język, którym jest pisana książka jest genialny i przystępny. Z resztą, Klon, chłopak głównej bohaterki jest jednym z najlepszych męskich bohaterów w książkach! Moje ulubione opowiadania to: Cyrograf Trójstronny; Trup z jasnego nieba; Stawka większa niż życie wieczne; Coś nowego, coś starego, coś niebieskiego ; Jeżeli szukacie książki z dawką nieprzeciętnego humoru, elementami fantastyki i nie wiecie co chcecie przeczytać, tak książka jest dla was! Moją uwagę przykuły również światem ilustracje oprawa graficzna książki.Moja ocena: 10/10
Ps Życzę wam wszystkim szczęśliwego Nowego Roku. Oby był lepszy niż 2020!