@Charlottka Dziękujemyyy! (W imieniu drużyny, bo pewnie to by powiedzieli xdd) Ja w miarę jestem, chociaż lepiej stawiać poprzeczkę wyżej. Dlatego walczymy o drugie.
(Nie ma sprawy, naprawdę <3 Ja tam się cieszę, że mam kogo po zanudzać moimi rozpatrzeniami. Ooo, masz brata? Jest starszy od ciebie, czy młodszy? Ale super! Maj boże, chciałbym mieć rodzeństwo. Mimo wszystkich minusów, miałbym przynajmniej z kim się pokłóciiiić- Ciekawiej by było. W każdym razie pozdrów go ode mnie xDDD)
Widzisz, jeżeli jest mecz wyrównany, wciąż masz nadzieję. "To tylko punkt przewagi, możemy jeszcze nadrobić!". Dajesz z siebie wszystko, a nawet więcej. A kiedy na końcu się nie udaje, czujesz się jakbyś był niewystarczająco dobry, albo doszczętnie pokonany. Nie ważne, czy przegrało się jedną, czy dwoma bramkami – nadal wszystko, co z siebie dałeś to było za mało.
Kiedy zostajesz doszczętnie zmiażdżony, oczywiście, też boli, ale nie aż tak. Po dziesięciu bramkach przewagi przestajesz mieć nadzieję. Myślisz sobie "Mecz jest przesądzony. Ale dam radę, dociągniemy choćby do remisu", ale nie widzisz możliwości na przezwyciężenie silniejszego przeciwnika. (Warto wtedy dawać z siebie wszystko, mimo braku nadziei, bo jeżeli się podda, to nie będzie odwrotu.)
Oczywiście! Ale nie martw się, nie rozgrywają się w tak małych odstępach czasowych. Następny będzie… Na początku kwietnia? Jakoś tak. A ten drugi – nie pamiętam. Liczę na nie, choć przeciwnicy są trudni. Ale lepiej trzymać się dobrej myśli :)
Może i nie było wielkie, ale z pewnością było ich więcej niż naszych rezerwowych (na tym meczu na ławce siedziały jakieś cztery osoby)
(A ja ponownie dziękuje :> Lubię tłumaczyć, hah)
No cóż, decyzji trenera nie zmienię. Oj, to nie tylko z 18. To pięta Achillesowa naszej drużyny. Dlatego gdy skończyło się karnymi to byliśmy podłamani. Sam nie jestem w nich najlepszy, ale daję radę. Musiał bym przeliczyć sobie skuteczność, ale dotąd tego nie zrobiłem. Myślę, że to zwyczajny błąd popełniony pod presją. Każdemu się zdarza, więc po tym, jak ochłonąłem, nie mam mu tego za złe. Ja? Zależy na jakiej pozycji. Choć bieganie i rzucanie się łączą. Lubię pozostawać w ruchu, bo wtedy trudniej mnie złapać. W dodatku jestem dość szybki, więc wymijam obrońców zwodem, a jeżeli mnie złapią to karny, bo od tyłu, albo chociaż wznowienie dla nas (tzw. Dziewiątka – tego nie omówię, bo musiałbym się wdrażać w budowę boiska) Ale chyba wolę obronę. Całkiem nieźle mi na niej idzie, a to dość przyjemne uczucie, gdy się tam stoi, hah.

BUUUUZŁYSĘDZIAAA!
(Szczerze, to raczej decyzja sędzi jest niepodważalna. Jeśli spróbujesz dyskutować z sędzią w trakcie meczu, jako zawodnik, może ci on dać dwie minuty [zostajesz zdjęty z boiska na tytułowe dwie minuty. W tym czasie drużyna mudi grać w osłabieniu, a trener nie może wpuścić zawodnika który by się zastąpił] No widzisz, tak to już jest. Wyniki już są pewnie wprowadzone do tabeli, więc jest za późno)