Jak tak sobie myślę
Nie lubię tego jak ktoś się o mnie martwi
Po prostu wolę aby ludzie traktowali mnie normalnie, nie przejmowali się tak mocno mną, bo nie chcę być inaczej traktowana ze względu na mój stan psychiczny, na to jak się czuję
Po prostu nigdy tego nie lubiłam, nie lubię płakać przy innych, bo przecież to idalny powód do wyśmiania
Dlatego serio kocham moją obecną klasę, są to ludzie, którzy…
Nawet nie wiem jak to opisać
Od razu pytają się czy to ich wina, czy chcesz się przytulić
To miłe, naprawdę, ale dla mnie obce
Spotykałam się z odrzuceniem
A I swoją drogą mam inne spostrzenie
Jak byłam młodsza I czegoś się bałam I czułam się źle psychicznie to jadłam mało, jadłam gryz, po którym chciało mi się wymiotować, bo więziłam w sobie wiele
Teraz znów tak jest, od tamtego tygodnia mam takie spostrzenie
To źle… Naprawdę źle…
Bo dosłownie nawet jak się napiję to czuję, że mój organizm tego nie przyswoi
Czekam na środę i wywiadówkę, na której wychowaca ma mnie wyróżnić, oby to pomogło, błagam…
Wiem, że nie jedzieniem, jedzieniem mało, wyrzuceniem jedzenia wykończę swój organizm, ale ja wiem, że jak będę się zmuszać to I tak to zwymiotuje, więc jak to ma sens
Żałuję tego, że komuś wyjawiłam moje problemy, bo od tego czasu te osoby są bardziej delikatnie, a ja nie lubię traktowania mnie inaczej przez to, nie lubię po prostu
Już wolę życie bez pytań "jak się czujesz?", "jak tam? " , bo po prostu nie lubię tego, że ktoś się mną przejmuje

Nie wiem naprawdę co o tym myśleć
Niby to dobrze, że na reszcie wyjawiłam światu prawdę
Ale jednocześnie…
Przecież…
Mam wszystko w kwestii materialnej
" Kupić ci to? Okej, chcesz coś jeszcze? Dawaj weź sobie to"
Ale po prostu
Presja na nauce
To najbardziej boli
Z resztą wytrzymam
Po prostu czasami mam wrażenie, że jestem traktowana jak…
Wróg?
Nie wiem
Po prostu mam walone wyrzuty sumienia
Niby robię dobrze dla siebie, ale teho nie czuje
Chce mi się płakać
Ale wiecie co?
Nie boję się łez teraz przy mojej klasie, bo trafiłam na ludzi, którzy wszystko rozumieją
Widać, że się przejmują każdym, bo w końcu tworzymy jedną klasę
Zobaczymy co będzie dalej
Ale boję się tego
Boję się tego co zrobi szkoła
Boję się…
Eh, czemu to, że chce zadbać o siebie nie sprawia mi radości