Witajcie, Świetliki! Jak się macie? Ja niestety nie wyrabiam z ilością obowiązków. Ten weekend to jakiś koszmar. Pociesza mnie myśl, że od 14 stycznia mam ferie.
Zajrzyjcie do najnowszego opowiadania @Mezzoforte , ponieważ jest znakomite.
Na feriach zrobię i wstawię Quiz Kolorów. Czerwony.
Trzymajcie się.

Opowiem Wam coś. Sytuacja sprzed kilku miesięcy, ale dopiero teraz pomyślałam, że mogłabym Wam to przedstawić.

Siedziałam na przystanku. Byłam po szkole, czekałam na autobus do domu. Byłam sama. Zobaczyłam kątem oka, że jakiś zaniedbany, prawdopodobnie bezdomny, lub bardzo ubogi pan idzie w moim kierunku, paląc coś i niosąc duży worek na plecach. Przełknęłam ślinę. Staram się unikać takich ludzi, zwłaszcza, gdy jestem sama. Mężczyzna przystanął niedaleko mnie, patrzył na mnie. Wyjął ze swojego worka jakąś zmiotkę i udawał, że odkurza ścianę przystanku. Widziałam, że stara się mnie rozbawić. Uśmiechnęłam się słabo.
Mężczyzna podszedł do śmietnika i wyjął z niego resztki kanapki. Zaczął rzucać gołębiom, które zawsze kręcą się w tej okolicy. Od razu momentalnie osłabł mój lekki niepokój – to dobry człowiek.
Mężczyzna: Ty zawsze taka ponura?
Kiwnęłam głową, znów się uśmiechnęłam.
Mężczyzna: I małomówna. Ile masz lat?
Podałam mu swój wiek.
Mężczyzna: Tak? Mój chłopak to dwa lata starszy od ciebie, a taki niewyrośnięty!
Ja: Już jedzie mój autobus.
Mężczyzna: 53… A, to ty na wioski?
Ja: Tak, na wioski.
Wsiadając, rzuciłam: „Miłego dnia!”.

Dlaczego Wam o tym opowiadam? Sama nie wiem, ale ta sytuacja bardzo poprawiła mi humor.

https://www.youtube.com/watch?v=MJQEciUUNXs
I piosenka. Z dedykacją.