Gdy weszłam na sameQuizy (przed chwilą) zobaczyłam wasze komentarze, i łezka mi poleciała. Widać, że bardzo chcecie mi pomóc, nie mówiąc już o wyrażeniach, jakimi mnie określacie. Dobrze się czuję, widząc zdrobnienia i wasze porady.
Doszłam do wniosku, że nie warto się przejmować. Codziennie piję melisę na uspokojenie i żyje jak normalny człowiek. Nie mogę się przejmować, mimo tęsknoty do psa, który obdarzał mnie takimi uczuciami. Mam jeszcze nadzieję, że wróci i przeżyje… Za wiele zrobić nie mogę, ale wiem, że mam wsparcie u mojej rodziny, bliskich i od was. Nie mogę się zamartwiać, muszę jakoś dalej żyć, bo chociaż szczęście nie trwa wiecznie, to smutek też musi się kiedyś skończyć i trzeba na to cierpliwie czekać…
Dlatego dziękuję wam wszystkim za wsparcie. Powstrzymuję się od płaczu, by po prostu nie tracić zdrowia, bo mam rodzinę, przyjaciół i osoby, które mnie lubią i które mnie wspierają. Jak będę tak płakać to za tydzień wyląduje w szpitalu…
Jeszcze raz bardzo wam dziękuję kochani ❤ Jak na razie moje jedyne wspomnienia po tym uczuciowym piesku to zdjęcia… Mialam nawet jedno z tym bezdomnym psiakiem.
Tak więc mam nadzieję, że się znajdzie i że są jeszcze jakiekolwiek strzępki szansy, że wróci i przeżyje.