Paradoksalnie cofnięcie się jest wysoką formą rozwoju 🙆. Zrobienie kilku kroków do tyłu jest genialnym narzędziem, które pokazuje wszelakie luki i niedopracowania. Przysłowie "wałkowanie podstaw" jest mega istotne w treningu. Chociaż sądzę, że pójście naprzód i przekraczanie swojej strefy komfortu jest dużym krokiem, myślę też, że cofając się można dostrzec całą dokonaną pracę 👁️‍🗨️. Dlatego odwoływanie się do fundamentów jest tak istotne- czasami zapominamy o tym, co prawdziwie buduje to co osiągnęliśmy 🤔. Nie da się ukryć, że wymaga to pokory i wpierw pewnego przepracowania tego w głowie, co może chcieć utwierdzić nas w przekonaniu, że coś "znowu nie idzie po naszej myśli". Wchodząc na wyższe poziomy rozwoju, zaangażowania i rozluźnienia w treningu z czym wiąże się "podnoszenie poprzeczki" i naszych ambicji… zwiększają się tym sam możliwości rozszerzania owych podstaw 🤠.
Niepowodzenia nie mają utwierdzić nikogo w przekonaniu o niemocy- one pokazują jak wiele jeszcze możemy się nauczyć. Czasem to konie mogą odebrać nam odwagę, innym razem upadek czy za duża trudność… Wtedy nie pozostaje nam nic innego niż jeździć 🏇🏻.
Lubię patrzeć na całokształt i pamiętać, że to nie ten jeden trening pokazuje nasz poziom, ale średnia ze wszystkich treningów do tej pory odbytych. Na kroki w tył nie patrzcie jak na regres, spróbujcie wyobrazić sobie, że szkicujecie coś co kochacie lub malujecie obraz 🖌️. Cofniecie się by spojrzeć na Wasze dzieło z dystansu. By zobaczyć błędy, przemyśleć co dalej i wprowadzić korekty.