hejaaa
jak tam u was?
jak było w szkole?
u mnie tak średnio. Niby poukładałam sobie wszystko w głowie i znowu jestem szczęśliwa, ale czuję że to wszystko wraca (że stany lękowe, i ogólnie ten czas kiedy czułam się ze sobą najgorzej). Niby już siebie akceptuję, ale nie potrafię wyjść do szkoły bez makijażu itp. Znowu mam problemy ze skupieniem i znowu odkładam wszystko a ostatnią chwilę, chociaż nie chcę. Znowu się nie wysypiam (codziennie próbuję wstawać o 6:30), nawet jeśli pójdę spać o 22, to o 2 albo 3 obudzę się i nie będę mogła zasnąć przez 2h. Niby byłam jakoś na początku roku z rodzicami u psychologa, ale co z tego skoro tylko raz a ja nie potrafię rozmawiać o problemach z dorosłymi, i co z tego że tam byłam, skoro nie mogłam nawet jakbym mówiła o problemach powiedzieć wszystkiego? Poza tym moi rodzice mają to wszystko totalnie gdzieś, od roku mówię im o problemach ze snem, od początku roku wszystko w moim życiu błagało ich nieświadomie o pomoc, wszystkie cytaty z piosenek na ścianach i deskorolce, kłótnie, oceny które nagle przestały się liczyć, złe towarzystwo. Często chodziłam płakać do mamy, bo nie chcę siedzieć sama jak jestem w takim stanie, bo boję się, że coś sobie znowu zrobię. A oni nie zareagowali ani nic, przyjaciółka której mówię dosłownie prawie wszystko oddala się ode mnie, sama nie wyśle mi wiadomości ani nie zadzwoni i po prostu między nami nie jest tak jak kiedyś. Kiedy siedziałyśmy u mnie w pokoju z taką moją inną przyjaciółką, w ogóle się nie odzywała, bo jej nie lubi. Rozumiem, ja też nie wszystkich lubię i to jest okej, ale to nie jest powód, żeby wprowadzać od razu złą atmosferę i w ogóle się nie odzywać. Widziałam, że pisała wtedy na messie do swojej innej przyjaciółki, szłyśmy wszystkie razem a ona w telefonie. Boję się powiedzieć jej coś o tym, bo nie chcę jej stracić, na razie pytałam tylko czemu nie lubi tej drugiej przyjaciółki. I wiem, że to mega głupie i myślę za dużo, ale jak się jej pytałam czy mnie lubi (to nie tak ze ja sie ludzi tak pytam, to była jakaś 3 i żartowałyśmy sobie, ona też takie pytania zadawała), to nie odpowiedziała i stwierdziła że zadaję dziwne pytania (pytała się wcześniej o to samo). I nie wiem, mam wrażenie, że ona może mieć jakieś problemy a nikomu o nich nie mówi, na obozie nie pływała ani nic, bo powiedziała, że nie podoba się jej to jak wygląda w stroju kąpielowym. Na każdym wspólnym zdjęciu z foto budki zasłoniła twarz, a te zdjęcia mają być przecież tylko dla nas… Maluje się nawet jak nie wychodzi z domu i ma obsesję na swoim czasie od biegania. I wiem że pewnie ja jestem debilem i biorę to wszystko za bardzo do siebie i za dużo myślę, ale po prostu musiałam gdzieś to napisać…
+ mam problemy ze wzrokiem, w okularach też nie za dobrze widzę, a okulistka powiedziała, że są git. I mama mi nie wierzy, że nie widzę w tych co mam, i ja już sama nie wiem czy ja to sobie tylko wmawiam, czy serio tak jest, no ale czasami serio totalnie nic nie widzę z drugiej ławki w okularach, a ludzie z 5 widzą a nie mają wady wzroku i po prostu już nie wiem xd.
Mega podziwiam jak ktoś przeczytał to wszystko XD. Po prostu musiałam się komuś wyżalić czy coś, nie wiem.
Miłego dnia<3