Hejka!
Ostatnie miesiące poświęciłam głównie na myślenie. Przemyślałam wiele rzeczy, i doszłam do wielu wniosków. Moja wena gdzieś się zgubiła, dlatego od prawie 4 miesięcy nic nie wstawiłam. Napisałam ostatnio jeden wiersz, ale raczej go nie wstawię. Od jakiegoś miesiąca staram się ćwiczyć pisanie dialogów, ale imo nie ma jakichś dobrych rezultatów.
Doszłam do wniosku, że jeśli chcę coś zrobić, muszę zrobić to sama i nie polegać na innych. Ludzie rzadko pomagają. Niektórych mamy za przyjaciół, a gdy nasza relacja z nimi się rozpada, walczymy o nią tylko my. Nie oni.
Przeczytałam ostatnio pierwszą część "The Inheritance Games" i planuję obejrzeć "Przewodnik po zbrodni według grzecznej dziewczynki". Oczywiście pod koniec wakacji musiałam się rozchorować, więc teraz mam straszny katar i tracę głos.
Zastanawiam się nad poproszeniem mamy, żeby zapisała mnie do psychologa, ale nie wiem jak to zrobić. (Wiem, bez sensu).
Ostatnio zauważyłam, że reaguję na wszystko zbyt emocjonalnie. Nie ma kłótni, która po 5 minutach trwania nie doprowadzi mnie do płaczu.
Dowiedziałam się, że moja przyjaciółka (H,) mnie obgaduje i trochę słabo teraz jest. Ona jeszcze nie wie, że ja to wiem, ale dowie się jak tylko odpisze na moje głupie pytanie "Hej co tam?". Ogólnie to nasza przyjaźń zaczęła się sypać na obozie, bo ona mnie trochę ignorowała. Najgorsze w tym wszystkim jest to, że to się stało na obozie. Bo była tam jeszcze jedna moja koleżanka (M.) i jak H. zaczęła mnie ignorować to zbliżyłam się z tą kol. Bo na obozie robili nam dużo zdjęć. I moi rodzice oglądali te zdjęcia bo przyjaźnią się z mamą H. i mają do mnie teraz problem, że się odwróciłam od H. A wnioskują to po tym, że ona smutno wychodziła na zdjęciach :( . I jedna z tych kol z którą obgadywała mnie H. nazwała M. "wredną p*zdą".
No więc słabo u mnie.

A jak tam u was kochani?
Miłego dnia! <3

Dobranoc kochani! <333