Mój stan psychiczny gdy wydałam 500 złotych na cosplay, który nawet nie wiem czy będzie mi pasował i spodenki prawdopodobnie będą na mnie za małe, ale nie mogę wziąć większego rozmiaru bo już w tym o dwa rozmiary za duży będzie dla mnie top, i rodzina jest na mnie z tego powodu wściekła:

Nie żeby coś ale obserwowanie po to by komuś przyszło powiadomienie i oddał obserwacje, by za chwilę odobserwować nie jest miłe.
Jeżeli zamierzasz tak robić, to wiedz że oddaję obserwację tylko wtedy kiedy tematyka konta mnie interesuje.

Hejka!
Wiem że mega długo mnie nie było, a jak już byłam to byłam na sekundkę i znowu znikałam na długo, za co bardzo przepraszam.
Wiele się zmieniło w moim życiu, mam wrażenie że o dziwo jestem bardziej stabilna emocjonalnie i spokojniejsza. Wręcz bym powiedziała że wraz z pójściem do technikum po pierwszym wielkim załamaniu oraz wyjątkowo bardzo przepłakanych wakacjach.. po prostu odżyłam, tak jakby wróciłam do nowej normalności z którą nie umiałam się pogodzić. Nie umiałam zostawić w tyle ludzi z poprzedniej klasy których w sumie i tak nie obchodziłam, a ja całe przez wakacje starałam się z nimi spotkać i porozmawiać. Wszyscy ludzie których nie znam (wciąż) są dla mnie ogromnym stresem, więc na początku roku szkolnego wręcz wyrywałam sobie włosy z głowy ze stresu po trzeciej godzinie lekcyjnej. Ale po dwóch miesiącach szkoły, zdobyłam koleżankę, więc można być ze mnie dumnym bo jednak do kogoś zagadałam. Wciąż staram się pisać z przyjaciółkami z poprzedniej klasy, rozwijam moje umiejętności malarskie i staram się po prostu lepiej czuć sama ze sobą. I chyba mi to wychodzi.