Wesołych Świąt moje paladynki (teraz tak będę was nazywać XD)🌠🎄🎁!!
Z tej okazji daję wam w prezencie nową serię. Pierwsza część jest już w trakcie pisana. Mam nadzieję że przypadnie wam do gustu i polubicie ją.😘

Mam lepszy pomysł. Wiem jutro już święta ale może zdążę. Umówcie się między sobą i dajcie mi znać co chcecie w prezencie na jutro. Prosiłabym o informację możliwie szybko żebym zdążyła zrobić prezent.😘

Mam wenę na serię świąteczną i LIT😍😍😍 Oto do nich spojlery (od razu mówię że te spojlery które kiedyś dawałam do LIT to nie będą aż tak związane z serią)

~-No proszę, czyli się pogodziliście.- zaśmiał się Steve.
– Mów za siebie. – zaśmiałam się i przytuliłam się do ukochanego.
– Czyli co… Loki naprawiony, przynajmniej CHYBA naprawiony.
– Nie CHYBA ale NA PEWNO.- zaśmiał się Loki.
– Teraz wszystko po staremu.- uśmiechnął się Steve i położył rękę na moim ramieniu.
– Teraz nie po staremu.- uśmiechnęłam się i puściłam oczko do Jelonka.
– Wie?- zdziwił się Kapcio.
– Tak, wie.- zachichotałam.- Wracajmy już do domu. Zmęczona jestem.
– W takim stanie powinnaś dużo odpoczywać Lili.- objął mnie ukochany i w mgnieniu oka znaleźliśmy się w domu.
– Nie chwaliłeś się że umiesz się teleportować.- zaśmiałam się.
– Bo to niespodzianka.- uśmiechnął się.
– Ale nie taka jak moja.- zachichotałam.
– Twoja była załkowicie niespodziewana.- wziął mnie na ręce i zaniósł mnie do pokoju.
Byłam tak zmęczona że zasnęłam w jego ramionach. Gdy mnie wreszcie położył na łóżku i przykrył kocem poczułam ciepło jego ust na moim policzku. Od kiedy Loki „zniknął” zaczęłam za tym tęsknić. Uśmiechnęłam się przez sen i dalej spał jak zabita.~

***

~Nagle usłyszeliśmy jak trzask drzwi. W końcu z korytarza wyłonił się Steve i Bucky.
– Kto tu świętuje bez wujków?- zaśmiał się Kapcio.
– Wujek Steve i wujek Bucky!- ucieszyły się dzieci i z radością pobiegły przywitać wujków.
– Miło was widzieć chłopaki.- przywitał ich Thor.
– Czyje to takie urocze szkraby?- zaśmiał się Bucky gdy maluchy zaczęły skakać wokół niego.
– Nasze.- zaśmiałam się.
– A cio to?- zapytał zaciekawiony Loki Junior zauważając sztuczną rękę Bucky’ego.
– Ciemu wujciu mas jedną lonckę śalą?- zapytała Mili.
– Po kolei. To? To moja nowa ręka. Jest ona szara bo wujcio Bucky stracił rączkę w wypadku.
– Baldzo bolało?- przejęła się mała.
– Oj bardzo malutka. Na szczęście mam to za sobą.- pogłaskał ją po małej główce.
– Biedny wujcio.- zasmucił się mały Jelonek.
– Ale wujek Bucky wam nie powiedział że widział dziś Mikołaja.- zaśmiał się Steve.
– Mikołaja?- zaciekawiły się maluchy.
– O tak. My idziemy do was a tu mijamy takiego pana. On pyta „czy znamy Lokiego Juniora i Mili”, my odpowiedzieliśmy że tak i dał nam to.- wtedy Bucky wyciągną dwa ozdobione pudełka i dał je najmłodszym.
– Dla was też coś mamy najstarsi.- dodał Steve i dał Lucy oraz Ezerowi większe pudełka.
– Dzięki wujku.- przytuliła go Lucy.
– Można więc powiedzieć że święta uznajemy za rozpoczęte.- zaśmiałam się wraz z mężem i całą resztą.
To będą najlepsze święta w historii.~