„Chodziłyście już z dobrą godzinę po lesie uważając na przykryte śniegiem kamienie i wystające z ziemi korzenie, gdy dostrzegłaś ruch między drzewami. Mała Camille bawiła się w jednej z wielkich zasp robiąc orła na śniegu. Postanowiłaś szybko do niej podbiec. Dziewczynka widząc twoje zaniepokojenie schowała twarz w twoim czarnym, długim płaszczu. Położyłaś dłoń na jej głowie chcą ją uspokoić, kiedy postać znowu przemknęła między drzewami. Nakazując dziecku ciszę złapałaś ją za dłoń i pociągnęłaś w kierunku wielkiego drzewa gdzie kazałaś jej poczekać na siebie, a sama poszłaś sprawdzić, kim była tajemnicza osoba. Po chwili już wiedziałaś. Adrien stał między wysokimi drzewami trzymając w ręce mapę. Jego twarz zdradzała zirytowanie. Widocznie nie mógł czegoś znaleźć. Patrząc tak na jego postać studiująca mapę przez chwilę pomyślałaś, że wysoki, czarnowłosy mężczyzna jak zwykle odziany w czerń jest tego dnia wyjątkowo przystojny. Słońce leniwie świeciło na jego potargane włosy, a oczy wydawały się wyjątkowo zimne w zimowej aurze. Zaczęłaś zastanawiać się, czego syn łowcy może szukać. W pewnym momencie poczułaś jak coś woła cię w głąb lasu. Z zaciekawienie spojrzałaś w stronę, którą wskazywało ci… no właśnie, co? Nie miałaś pojęcia, co cię wzywało, ale byłaś pewna jednego. To samo wzywało chłopaka, który od razu poszedł w tamtym kierunku.’