„-Chciałbym, żeby była inna…- Zacząłeś niepewnie.- Ale wtedy była inna i nie podobało mi się to. Jest mała, wredna, irytująca i doprowadza mnie do szału! Gdybym mógł, pozbawiłbym ją duszy! Sprawił, żeby już nigdy nie wyprowadzała mnie z równowagi!- Podniosłeś się z krzesła.- Ale nie zrobisz tego… nie wytrzymałbyś z tęsknoty za nią… – Powiedziała to na jednym wydechu. Spojrzałeś prosto w jej fiołkowe oczy.-Możesz od niej uciec… wystarczy, że wrócisz! – Kobieta położyła swoją dłoń na twojej.- Ja też mogę dać ci szczęście … tak jak kiedyś…- Cofnąłeś rękę do siebie. – Nie możesz… to nie ten rodzaj szczęścia. – Przerwałeś jej.- Mówisz to tak jakby…- Jakbym nigdy cię nie kochał. To, co było między nami nigdy nie miało duszy. Było narzucone z góry. Zgodziłem się na to, ale nigdy tego nie pragnąłem … Wracaj do Nieba, Serafino. Bo tutaj nie ma dla ciebie miejsca… nie w moim życiu. „