„Niosłeś ją na rękach przez ciemny korytarz. W całym domu było tak cicho, że jedynym dźwiękiem, jaki dobiegał do twoich uszu był miarowy oddech dziewczyny. Otworzyłeś drzwi i przeszliście na pomieszczenia, które oświetlała mała lampka stojąca na stoliku w rogu. Na samym środku stało jedno krzesło. Posadziłeś ją na nim i przywiązałeś żeby nie mogła się ruszać. Pochylając się nad nią objąłeś ją szybko w pasie, żeby przeciągnąć sznurek przez jej talię.- Nie uratujesz jej… Nie pozwolę Ci…- Wyszeptała na wpół przytomna. – Wolę ją stracić niż oglądać jak ją niszczysz.- Odpowiedziałeś i podniosłeś się. – Ty głupcze… Mogłeś mieć mnie…- Rzuciła i spróbowała poruszyć głową. -Ale ty nigdy nie mogłaś mieć mnie… Bo nigdy cię nie chciałem… Jeśli ona do mnie nie wróci to przysięgam na moje utracone skrzydła, że zabiję cię.- Odpowiedziałeś. Po chwili usłyszałeś jak ktoś wchodzi do środka. Odwróciłeś się i dostrzegłeś fiołkowe oczy. Widziałeś w nich żal i niepewność.- Długo się nie widzieliśmy Serafino.- Powiedziałeś luźno.- Nie widzieliśmy sie od twojego upadku… Bracie… „