Środa z Nacią.
Dzisiaj o tęsknocie po stracie kogoś bliskiego, jak z tym żyć j jak przetrwać. Pomysł od @LPSoldier
Nie to, że swobodnie mi się o tym piszę, ale coś wiem na ten temat.
Nie chciałabym poruszać tej sytacji, ale sądzę, że jestem odpowiednią osobą do mówienia o tym.
Tęsknota, czym właściwie jest? Tęsknota to uczucie braku kogoś, lub też czegoś, co lub kto znaczy dla nas bardzo wiele.
Możemy tęsknić za przyjacielem, który wyjechał na wakację, za rodziną, która mieszka daleko itp., ale co, jeżeli ważny dla nas człowiek odchodzi na zawsze, lub umiera?
Tracimy go bezpowrotnie i tęsknota zaczyna stawać się codziennością.
Pogrążamy się w rozpaczy i żalu.
Zazwyczaj jest tak, że nie zdajemy sobie sprawy, że osoby, które mamy na codzień, do których obecności jesteśmy przyzwyczajeni, są kawałkami naszego serca i nieodłączną częścią nas samych. Przekonujemy się o tym dopiero wtedy, gdy ich tracimy.
Przede wszystkim, nie możemy zadręczać się odejściem. Brzmi banalnie, ale może warto zmienić myślenie?
Czy osoba, którą utraciliśmy chciałaby naszego smutku?
Tęsknota to normalny, ludzi odruch i nie jest niczym złym, jednak pogrążanie się w żalu jest niezdrowe i niebezpieczne dla nas samych.
Jak to mówią słowa pewnej cudownej piosenki, mówiącej właśnie o stracie „Będę żył jedym życiem za nas dwoje” ( Louis Tomlinson – Two of us )
Te słowa wyrażają więcej, niż można by się spodziewać. CZŁOWIEK NIE UMIERA, DOPÓKI SIĘ O NIM PAMIĘTA.
Miejsce naszych bliskich jest w naszym sercu, tam mieszkają i są z nami w najgorszych i najlepszych chwilach.
Kiedy nie możemy sobie poradzić po stracie ukochanej osoby, warto udać się do psychologa, lub zwyczajnie z kimś porozmawiać, tęsknota to nasz ludzki wyraz miłości.