Jeju nie jestem w stanie czytać moich starych wpisów 😭
Ktoś oficjalnie powinien zakazać mi pisania pod wpływem emocji bo takie bzdury wypisuje
Nie, na razie nie usuwam starych wpisów ale coś mnie korci więc jeśli chcecie się pośmiać, to zapraszam, potem może już nie być okazji 🧐🧐

Hejka!
Tak, jeszcze żyje. Ostatnio trochę rzadziej tutaj bywam, bo właściwie to ostatnio dużo się u mnie dzieje. I w sumie ja to kocham- nie nudzę się. A gdy nie mam co robić to po prostu dzwonię do mojej przyjaciółki i gadamy sobie z godzinkę. Albo pisze do mojej drugiej przyjaciółki.
Jestem szczęściarą. Mam dwie cudowne przyjaciółki, dwa koty, dwóch braci, dwa plany na przyszłość i… Cóż, już więcej nie umiem wymyślić. Ale dwa to od dzisiaj moja liczba (nie wierzę w znaczenia liczb, ale będzie mi przypominać jak wiele dobrego mam w swoim życiu). Dobra, dość tych mądrość, czas na dramy!
Otóż pamiętacie chłopaka, który mi się podobał (czas przeszły oczywiście, już go nie lubię)? A więc on ok. miesiąc po tym jak się na niego gapiłam, zainteresował się mną. Zrobił to po tym, jak zaczęłam rozpuszczać włosy i wyglądać ładniej. Sorry gościu, trochę się spóźniłeś, a poza tym nie chcę być z kimś kto nie umie dostrzec mojego piękna gdy nie wyglądam idealnie. A i jeszcze jedno- teraz widzę, że on wcale nie jest taki fajny. W sumie dobrze, że mi przeszło, bo teraz widzę, że on nie jest dobry dla mnie. Ja zasługuje na kogoś lepszego.
Co do dostrzegania piękna, gdy nie jestem idealnie ubrana i uczesana, chcę wam opowiedzieć o kimś, kto sprawił, że mój dzień stał się lepszy.
A więc wracałam ze szkoły, byłam po wf-ie, spieszyłam się do domu na angielski i nie wyglądałam idealnie. A właśnie wtedy spojrzał się na mnie jakiś chłopak. I mało tego, obejrzał się za mną. To było naprawdę miłe. Nie musiałam się starać, a ktoś mnie zauważył. Nie twierdzę od razu, że spotkamy się jeszcze raz, zakochamy się w sobie i będziemy razem. Życie to nie k-drama (ostatnio w ogóle zaczęłam je oglądać XD). Ale na pewno to zapamiętam.
A i dla ciekawych- tamten gościu z klasy którego nie lubię odczepił się. Najwyraźniej zrozumiał, że nie jestem zainteresowana. Tamten wpis usunęłam, bo był nie miły i oceniający. A kim ja jestem by go oceniać?
Trochę się też stresuje. Kiedyś gdy byłam młodsza miałam przyjaciółkę w klasie. W sumie nie wiem czy można ją nazwać przyjaciółką. Zawsze jakby wiodła prym, a ja byłam mniej ważna. Trochę jakby mną rządziła. I często zmieniała koleżanki, siadała z innymi, a ja ciągle przy niej trwałam. I zawsze mogła na mnie liczyć. Ale ja czuję się kompletnie inaczej przy moich obecnych przyjaciółkach. Mogę być sobą, mogę się wygłupiać, być głośna i co najważniejsze- one mnie nie zostawią i nie będą próbować zaprzyjaźnić się z innymi dziewczynami. Ciekawostką jest fakt, że wszystkie dziewczyny z którymi się próbowała zaprzyjaźnić w się z nią pokłóciły i przestały się lubić. A ja zawsze byłam koło niej. Mimo, iż ona czasem wolała inne dziewczyny.
Ona odeszła z klasy trzy lata temu. Ostatni raz spotkałyśmy się w wakacje. Było spoko, ale też na początku dziwnie.
I po co to wszystko mówię? Otóż ona z mamą przyjadą do mojego domu. Jej mama chce przesadzić parę konwalii z naszego ogródka do swojego. Boje się. To będzie strasznie dziwne. I nie chcę się umawiać na spotkania z osobą z którą byłam trochę spychana na bok. Jakby ona była ważniejsza. Nie chcę się tak czuć. Ostatnio starałam się, by tak nie było. Nawet mi wyszło. Już nie pozwalam sobą rządzić. Oby udało mi się wrócić do domu po tym jak pojadą. Niestety moja mama chcę bym była. A ja nie chcę.
Dobrej nocy!
Wasza Mekuri 🐈🐾