Nie wierzę. Nie rozumiem.
Otóż sama nie wiedząc jak to się stało, odpuściłam sobie tego chłopaka. Raczej nie mogę powiedzieć, że się od kochałam, bo przestanie kogoś kochać nie poszłoby tak szybko. Wiem, pewnie ręce wszystkich czytających to właśnie wędrują do czoła, by spełnić ten rytualny gest pukania się w nie. Ja także bym to zrobiła na Waszym miejscu, gdyby nie to, że to oszczędza mi wielu głupich sytuacji. Podam jako przykład: gdy schodząc po schodach zobaczyłam go i natychmiast zawróciłam. TO BYŁO WIDOCZNE. A mi zależy na reputacji. I też trochę o tym myślałam. I doszłam do wniosku, że może on wcale nie jest taki 🔝. Szukałam odpowiedzi na pytanie czemu to się stało tak z dnia na dzień i usłyszałam (bardziej przeczytałam), że jest to normalne. Zawsze myślałam, że to trwa trochę dłużej. Ale w sumie jedyna wiedza jaką posiadałam, to była wiedza z książek dla nastolatek, gdzie dziwnie byłoby napisać: gdy bohaterka uświadomiła sobie, że on naprawdę jej się podoba, wygłupiła się i przestała czuć coś wyjątkowego do niego. Dobra, dość rozważań o tym co dzieje się w moim mózgu, bo to jest złożony temat i powiedzmy sobie o czym innym. Otóż dziś spojrzałam w lustro i uśmiechnęłam się. Bo wyglądałam *#*""*$*# (niech każdy sobie wstawi co chcę) dobrze. I jestem szczęśliwa. Choć nie rozumiem siebie.
Wasza niezbyt normalna
Mekuri 🪐💫✨
PS. @..Krukonka.. jutro na pewno wyślę Ci mój wiersz
M.

Hi!
To co czuje jest bardzo ciekawe. I to jest bardzo przyjemne. O czym mówię? Mówię o moim szczęściu, ponieważ chłop który mi się podoba spojrzał na mnie. Udało mi się przełamać strach przed okazywaniem tego, że on mi się naprawdę podoba i popatrzyłam na niego. Co prawda nie miałam odwagi patrzeć na niego nieprzerwanie, ale zrobiłam to. Bo okazuje się, że gdy ktoś mi się naprawdę podoba, robię się trochę nieśmiała. I boję się odrzucenia. Ja już chciałam się poddać i odpuścić go sobie, bo gdy na niego patrzyłam, on nie, ale moja przyjaciółka powiedziała mi, że gdy się odwróciłam on się spojrzał. Tak, teraz szaleje ze szczęścia bo jakiś chłopak na mnie spojrzał. Szczerze mówiąc to nigdy się tak nie czułam. To chyba jest ta pierwsza miłość. Może bardziej zauroczenie. Wcześniej to tylko stwierdzałam, że ktoś jest ładny i wyobrażałam sobie bycie z nim. Szczerze mówiąc, to ja już czekam na poniedziałek. Wiem, zwariowałam.
Uściski od Waszej zwariowanej na punkcie chłopa Mekuri