minął rok odkąd weszłam tu poraz ostatni lol
dużo wspomnień ngl
ciekawe, czy ktokolwiek, kogo kojarzę jeszcze jest na ten stronie

Hej.
Ostatnio udało mi się coś wstawić, co jednak nie oznacza, że wrócę do regularnego publikowania swoich prac.
Wciąż wprawdzie piszę sporo w wolnym czasie i mam naprawdę ogrom tekstów pisanych w przypływie chwili, jednak publikowanie ich zajmuje trochę czasu (potrzeba miniaturki, na której zrobienie, jeśli ma być ona w lepszej jakości, niż ostatnio, zajmuje mi trochę czasu; tekst zazwyczaj potrzebuję obróbki, gdyż większość 'dzieł' piszę jedynie dla siebie, dlatego nie są one zawsze super poprawne, itd.).
Przyjemnie było wrócić na tą stronę chociaż na chwilę, jednak nie zamierzam wracać tutaj na stałe.
Postaram się raz na jakiś czas coś wrzucić w wolnym czasie ☕
Miłego dnia i szczęśliwego Nowego Roku

ah ile bym oddała, aby dzieci się mnie bały.
niestety za dziećmi nie przepadam i chociaż wiem, że zapewne byłam taka sama (lub gorsza) jak większość z nich – wkurzając i męczą mnie na maksa.
nie mam siły psychicznej, by zajmować się dzieckiem dłużej niż 20 minut i szczerze przyznaję – nie nadaję się na matkę.
rozumiem, że własne dzieci to co innego. one zmieniając człowieka, kochasz je itp. jednakże nie jestem w stanie wyobrazić sobie siebie jako matki i totalnie mnie nie ciągnie do posiadania dzieci.
a jednak te małe istotki postanowiły znaleźć we mnie swojego najlepszego przyjaciela… naprawdę nie wiem, jakim cudem nie dostrzegając mojej znudzonej miny, gdy setny raz udaję, iż bawi mnie zabawna z ciuciubabkę lub wysłuchiwanie tej samej historii w kółko. nie mam pojęcia, jak mogą nie słyszeć mojego tonu, który nie stał nawet obok entuzjazmu.

mam wakacje, a jednak co dwa dni wpada do mnie dziecko sąsiadki (8-letnia dziewczynka) i spędza ze mną średnio 5 godzin. męczy mnie to straszliwie, gdyż za każdym razem nasze "spotkanie" wygląda DOKŁADNIE tak samo.

czemu kurna nikt nie rozumie, że nie jestem niańką i nawet gdyby mi zapłacili – nie kwapiłabym się do zabawy z tym dzieckiem?
moim zdaniem nie ma niczego złego w tym, że nie mam ochoty spędzać z nią czasu. jest to rzecz normalna, a jednak gdy szczerze mówię, iż naprawdę nie mam zamiaru się z nią bawić całymi dniami – słyszę jedynie, jaka jestem okrutna i jakie to "nienormalne".

send help. jeszcze raz przyjdzie do mnie jakieś dziecko, to chyba rozerwę się na strzępy.